Ο Πούτιν δεν είναι πια παρίας στην Ευρώπη. Ο πρώτος που έκανε τη μεγάλη στροφή προς τον Ρώσο Πρόεδρο είναι ο έως χθες «εχθρός» του Γάλλος Πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ.
Η Μόσχα αρχίζει να αναγνωρίζει επίσημα αυτό που όλος ο κόσμος ήξερε, αλλά ο Πούτιν αρνιόταν να πει στους δικούς του πολίτες: ότι το ρωσικό αεροπλάνο που ανατινάχθηκε στον αέρα πάνω από την Αίγυπτο, στις 31 Οκτωβρίου, προκαλώντας τον θάνατο 224 ανθρώπων, ήταν στόχος τρομοκρατών. Αυτή η επίθεση αναγνωρίστηκε από το Ισλαμικό Κράτος. Στο εξής, η Μόσχα, όπως και το Παρίσι, έχουν λόγους νόμιμης άμυνας για να δράσουν στρατιωτικά εναντίον του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία.
Ο Ρώσος Πρόεδρος έδωσε, επίσης, εντολή στον στρατό να συνεργαστεί με τους συμμάχους Γάλλους στον πόλεμο στη Συρία. Το περασμένο καλοκαίρι η Ρωσία είχε εκπλήξει τους πάντες όταν επιβλήθηκε ως παίκτης με πρωταγωνιστικό ρόλο στη συριακή κρίση. Ο Πρόεδρος Ολάντ τότε είχε αρνηθεί να παραδώσει στη Ρωσία δύο πολεμικά πλοία Mistral, τα οποία είχε πουλήσει ο Νικολά Σαρκοζί στον Πούτιν. Κι αυτό γιατί αμφισβητούσε τις προθέσεις της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή, όπως εξάλλου και οι ΗΠΑ.
Αλλά οι επιθέσεις της 13ης Νοεμβρίου άλλαξαν άρδην τα πράγματα. Το να συμμαχήσει με τη Ρωσία εναντίον του Ισλαμικού Κράτους, και όχι να τη βλέπει ανταγωνιστικά, προσφέρει στη Γαλλία περισσότερες ελπίδες να πολεμήσει αποτελεσματικά έναν εχθρό που τώρα αποτελεί προτεραιότητα.
Ο Φρανσουά Ολάντ λογικεύτηκε και πείστηκε από τα επιχειρήματα όσων ήθελαν τη στροφή υπέρ της Ρωσίας. Αυτός ο ρεαλισμός είναι δικαιολογημένος, γράφει η Le Monde, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς ότι οι πρώτες επιθέσεις της Μόσχας στη Συρία έγιναν κατά 80% εναντίον της μετριοπαθούς αντιπολίτευσης του Ασαντ.
Ο βαθύτερος λόγος για τον οποίο η Ρωσία παρενέβη στη Συρία, σύμφωνα με τις γαλλικές αρχές, είναι η επιθυμία του Βλαντιμίρ Πούτιν να επιβάλει την επιστροφή της χώρας του στο παιχνίδι των μεγάλων δυνάμεων. Ο ίδιος γεύτηκε αυτόν τον γλυκό ρόλο στη Σύνοδο των G20, στην Αττάλεια της Τουρκίας, πρόσφατα.
Θέλει επίσης να εμποδίσει την κατάρρευση της Συρίας, ώστε να περιφρουρήσει τα ρωσικά συμφέροντα στην περιοχή. Η τύχη και η μοίρα του Προέδρου της Συρίας, Μπασάρ Αλ Ασαντ, η οποία διχάζει Δύση και Ρωσία, θα βρεθεί στο επίκεντρο των συζητήσεων της μεγάλης στρατιωτικής συμμαχίας εναντίον του Ισλαμικού Κράτους, όταν αυτή πάρει μορφή.
Το πιθανότερο είναι ότι οι Ρώσοι δεν θα επιμείνουν ως το τέλος να σώσουν τον Σύρο ηγέτη, τον οποίο θεωρούν δορυφορική δύναμη, και μπορεί να γίνει προϊόν ανταλλαγής.