Γάλλοι ή Βέλγοι, περίπου χίλιοι γαλλόφωνοι έχουν ενταχθεί στο Ισλαμικό Κράτος στη Συρία ή το Ιράκ για να πολεμήσουν αυτούς που θεωρούν «άπιστους» και να εξαπολύσουν επιθέσεις στην Ευρώπη.
Οι ομάδες των μαχητών, κατίμπα όπως ονομάζονται, διοικούνται από μεσαία στελέχη που είναι Γάλλοι, Βέλγοι ή πρόσωπα με καταγωγή από το Μάγρεμπ, έχουν μια σχετική αυτονομία κυρίως για να οργανώνουν επιθέσεις στις χώρες καταγωγής τους, επισημαίνουν οι ειδικοί.
«Πρέπει να το επαναλάβουμε», δήλωσε ο Ρομέν Καγέ ερευνητής και σύμβουλος για ισλαμικά ζητήματα «κανένας Γάλλος δεν έχει σημαντικές αρμοδιότητες στο ΙΚ, καθώς αναμφίβολα δεν διαθέτουν τις απαραίτητες αρμοδιότητες για να ανέβουν στην ιεραρχία ενώ το ΙΚ φοβάται και τις διεισδύσεις».
«Αντίθετα, κάποιοι Γάλλοι είναι μικρά στελέχη, ή μεσαία. Πρέπει να υπάρχουν πέντε αρμόδιοι για κατίμπα ή στρατόπεδα εκπαίδευσης», πρόσθεσε ο Καγέ.
Επανειλημμένα το ΙΚ έχει αναλάβει την ευθύνη για επιθέσεις με παγιδευμένα οχήματα στο Ιράκ τις οποίες εξαπέλυσαν Γάλλοι ή Βέλγοι, συνήθως εναντίον θέσεων του ιρακινού στρατού και των παραστρατιωτικών ομάδων που τον υποστηρίζουν.
Οι γαλλικές αρχές εκτιμούν σε περίπου 600 τον αριθμό των Γάλλων πολιτών που έχουν πάει «στη χώρα του τζιχάντ», εκ των οποίων τουλάχιστον 142 σκοτώθηκαν εκεί και 250 έχουν επιστρέψει.
Οι Βρυξέλλες από την άλλη πιστεύουν ότι ο αριθμός των Βέλγων που βρίσκονται ακόμη στη Συρία και το Ιράκ είναι περίπου 300. Ένας εκ αυτών είναι ο Αμπντελχαμίντ Αμπααούντ.
«Πάντα, και αυτό πηγαίνει πίσω στα στρατόπεδα εκπαίδευσης της αλ Κάιντα στο Αφγανιστάν, οι διάφορες εθνικότητες βρίσκονταν συγκεντρωμένες, ώστε οι άνδρες να μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους και να αποφεύγονται οι εντάσεις», επεσήμανε ο Ιβ Τροτινιόν πρώην αναλυτής της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας DGSE.
«Όμως μπορούμε να πούμε ότι πλέον υπάρχει και γαλλικός τζιχάντ: oι επιθέσεις της 13ης Νοεμβρίου αποτελούν το σημείο σύνδεσης του γαλλικού τζιχαντισμού, που έχει μακρά ιστορία τουλάχιστον 20 ετών, και του παγκόσμιου τζιχαντισμού του ΙΚ», πρόσθεσε.
Για το είδος της επίθεσης που σημειώθηκε στις 13 Νοεμβρίου στο Παρίσι, το δίκτυο δεν λειτουργεί σαν μια οργανωμένη ομάδα, «αλλά μάλλον σαν ένα συνονθύλευμα ατόμων, που κινούνται συνέχεiα», εξήγησε ο Τροτινιόν.
«Υπάρχει ένας αρχηγός και οι υπόλοιποι δράστες στρατολογούνται σιγά σιγά. Στη συνέχεια η οργάνωση έρχεται και υποστηρίζει το σύνολο», συνέχισε.
Για τη στρατολόγηση τα γαλλόφωνα δίκτυα των τζιχαντιστών βασίζονται κυρίως σε προσωπικές σχέσεις, σε οικογενειακές σχέσεις και στο διαδίκτυο.