Η γενιά των slashers -Οι νέοι που κάνουν 5-6 δουλειές για να ζήσουν [εικόνες]

Εχουν πολλά επαγγέλματα ταυτόχρονα, κατήργησαν τους κωδικούς της εργασίας, είναι πολυτάλαντοι και, κυρίως, γίνονται όλο και περισσότεροι.

Ονομάζεται Milan Vukmirovic, είναι 39 ετών. Δηλώνει φωτογράφος, δημοσιογράφος, έμπορος, δημιουργός, καλλιτεχνικός διευθυντής. Δούλεψε για την Gucci, σχεδίασε για τους Jil Sander και Trussardi, ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής σε περιοδικό, συνιδρυτής της μπουτίκ Colette το 1997, πρώην δεξί χέρι του Tom Ford όταν σχεδίαζε για την Gucci το 2000, άνοιξε δικό του μαγαζί με επώνυμα ρούχα, το The Webster, το 2009 στο Μαϊάμι και θα εκδώσει εντός του 2015 το δικό του ανδρικό περιοδικό Fashion For Men.

Δεν είναι εξωγήινος ούτε Λερναία Υδρα, ο ίδιος λέει ότι είναι σαν σφουγγάρι. Ολα όσα βλέπει τον επηρεάζουν, όλα όσα ακούει τον εμπνέουν. Ο Milan Vukmirovic ανήκει στη γενιά των slashers. Η τουλάχιστον όσων μπόρεσαν να πολλαπλασιάσουν τις δουλειές χωρίς να χάσουν το δρόμο και χωρίς να ξεχάσουν τις δεξιότητές τους. Η γενιά των slashers μπορεί να είναι κινητική και χάρη στις νέες τεχνολογίες, αφού δουλεύουν σε όλο τον κόσμο και συνδέονται με όλα όσα τους ενδιαφέρουν.

Μακριά από το κλασικό μοντέλο
Ο Στέφεν είναι 31 ετών. Οταν τον ρωτούν τι δουλειά κάνει, αναστενάζει: Αρχισυντάκτης, γραφιάς με το κομμάτι, σύμβουλος, μοντέλο για μια μάρκα παπουτσιών για τζόκινγκ και DJ. Ο ίδιος λέει ότι έχει χίλιες ιδέες το δευτερόλεπτο και του αρέσει να τις βάζει σε εφαρμογή. Ποτέ δεν αναγνώρισε τον εαυτό του στο τρίπτυχο δουλειά-σπίτι-φαγητό.

Αμερικάνικη λέξη, αμερικάνικο πρότυπο
Ο όρος slashers γεννήθηκε περίπου πριν από 10 χρόνια. Εγινε παγκόσμια γνωστός με το βιβλίο της Marci Alboher, One Person/Multiple Careers, το 2006. Η συγγραφέας κατάλαβε ότι σήμερα δεν μπορεί κάποιος να απαντήσει απλά στην ερώτηση «τι δουλειά κάνετε». Η ζωή των νέων έμοιαζε περισσότερο με περιπετειώδες μυθιστόρημα παρά με απλή νουβέλα, όπως λέει. Αυτό το φαινόμενο παρατηρείται κυρίως στις ΗΠΑ, όπου σπάνια κάποιος κάνει μόνο μια δουλειά στη ζωή του. Οι άνθρωποι είναι mutli-jobs, δεν το φοβούνται, αντίθετα το επιδιώκουν.

Δεξιά η συγγραφέας:

Αν ορισμένοι κάνουν αυτή την ζωή από επιλογή, οι περισσότεροι γίνονται slashers από ανάγκη. Η κοινωνιολόγος Monique Dagnaud, δηλώνει στην Madame Figaro ότι «το slashing είναι μια επιλογή που επιβάλλεται από το καταρρέον οικονομικό περιβάλλον. Ακόμη και για τους νέους με πτυχίο, είναι δύσκολο να βρεθεί μια δουλειά».
Τα περισσότερα νέα παιδιά περνούν μεγάλες περιόδους άνεργα. Αναγκάζονται να κάνουν slashing, παρότι στη γενιά του αυτό φαίνεται πιο εύκολο από ό,τι στους μεγαλύτερους. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι είνα τάση. Κάποιοι αναλυτές γράφουν ότι το slashing είναι μια μορφή νέας δεξιότητας του 21ου αιώνα γιατί για να το πετύχεις πρέπει να έχεις οργάνωση, ενέργεια, δημιουργικότητα ώστε να ανταπεξέλθεις σε όλα αυτά τα μέτωπα.

Η γενιά των slashers έρχεται ορμητικά. Σήμερα μπορείς να δεις έναν επιχειρηματία να εμπορεύεται παράλληλα και μανιτάρια, ένα γραφείο συμβούλων να αναλαμβάνει και ένα φεστιβάλ φωτογραφίας στην Αφρική. Σε άλλες εποχές οι εργοδότες θα απέφευγαν κάποιον που έχει κάνει πολλές δουλειές, σήμερα όλα έχουν αλλάξει.

Τάση ή γαλέρα;
Υπάρχουν λοιπόν κάποιοι slashers που ζουν με χλιδάτο τρόπο, αλλά το slashing είναι πολύ κουραστικό. Οι περισσότεροι ζουν μέρα με τη μέρα, δεν διαθέτουν πτυχία και παλεύουν για να κερδίσουν ένα επιπλέον εισόδημα. Σε αυτή την περίπτωση δεν πρόκειται για την υλοποίηση ενός ονείρου αλλά για την ανάγκη να έχει κάποιος χρήματα ως το τέλος του μήνα.
Ακόμη και οι slashers που το κάνουν ως τάση, γνωρίζουν δυσκολίες γιατί αντιμετωπίζουν πολλά μέτωπα ταυτόχρονα. Οταν κάποιος κάνει ταυτόχρονα 3 ή 4 δουλειές, αγωνίζεται να παραμείνει ανταγωνιστικός και δεν γνωρίζει τι σημαίνει ελεύθερος χρόνος.