Η Ελλάδα μπορεί να μην έχει εχθρούς, αλλά έχει ξεμείνει από την εύνοια των Ευρωπαίων φίλων της, στη μάχη για την ελάφρυνση χρέους, γράφει η εφημερίδα Independent.
«Η νέα ελληνική κυβέρνηση πιστεύει ότι παίρνοντας τα ''χάπια'' της λιτότητας που της ''συνταγογράφησε'' η ΕΕ, θα είναι σε θέση να διαπραγματευτεί την ελάφρυνση χρέους. Θα είναι ενδιαφέρον να δούμε αν αυτό θα γίνει», γράφει ακόμη στο άρθρο του στη βρετανική εφημερίδα ο Satyajit Das.
Ο πρώην τραπεζίτης, που έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με τις Commonwealth Bank, CitiGroup και Merrill Lynch, υπενθυμίζει ότι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να περάσει μία κόκκινη γραμμή: τη διαγραφή χρέους.
Καταγράφοντας τις διαθέσεις των Ευρωπαίων για αυτό το ζήτημα, ο Das σημειώνει ότι οι Ολλανδοί έχουν ενεργήσει ως «πρέσβεις» των Γερμανών, ότι η Ιταλία και η Γερμανία έχουν εκφράσει κατ' ιδίαν συμπαράσταση, αλλά ήταν απρόθυμες να προσφέρουν δημόσια στήριξη, ενώ η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία αρνούνται πιο έντονα να προχωρήσει το ελληνικό αίτημα.
Και η ολοένα και πιο πολιτικοποιημένη ΕΚΤ έχει παίξει το ρόλο της, τονίζει ο αρθρογράφος. Την προηγούμενη εβδομάδα ανακοίνωσε ότι οι 4 συστημικές ελληνικές τράπεζες έχουν κεφαλαιακές ανάγκες που ξεπερνούν τα 14 δισ. ευρώ και πρέπει να παρουσιάσουν τα πλάνα τους τις επόμενες τρεις ημέρες. «Ενα πρώην στέλεχος του ΔΝΤ, ο Πίτερ Ντόιλ, επέστησε την προσοχή στο γεγονός ότι αυτή δεν είναι η συνήθης πρακτική. Οι κεντρικές τράπεζες συνήθως αποκρύπτουν την παροχή έκτακτης ρευστότητας προκειμένου να αποφευχθεί μία τραπεζική κρίση και η αποσταθεροποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Σε αυτή την περίπτωση, η ΕΚΤ δημόσια μιλά για τη βοήθεια προς τις ελληνικές τράπεζες, τους όρους, τις προϋποθέσεις και τα ποσά. Επίσης, η ΕΚΤ έχει επανειλημμένα προειδοποιήσει ότι μπορεί να αποσύρει τη στήριξή της ανά πάσα στιγμή».
Κατά συνέπεια, γράφει ο Das, οι ενέργειες αυτές στην πραγματικότητα αποσταθεροποιούν το ελληνικό τραπεζικό σύστημα και τις αγορές. «Η ΕΚΤ φαίνεται να ενεργεί ως όργανο των δανειστών, αλλάζοντας τους όρους δανεισμού όπως και τον αυστηρό έλεγχο της χρηματοδότησης για να διατηρήσει την πίεση σε αυτό που η ΕΕ βλέπει ως μία αδιάλλακτη Ελλάδα», προσθέτει ο αρθρογράφος.
Σε ό,τι αφορά τη στήριξη από τις «περιφερειακές» χώρες της ευρωζώνης, τονίζει ότι είναι αφελές να περιμένει κανείς ότι αυτή θα προσφερθεί. «Η Ελλάδα παραμένει, κατά μέσο όρο, πλουσιότερη από πολλές από αυτές. Οπως ο Ματέο Ρέντσι δήλωσε στη Σύνοδο των G7 τον Ιούνιο, οι Ιταλοί ψηφοφόροι δεν θα δεχτούν οι Ελληνες να απολαμβάνουν περισσότερα συνταξιοδοτικά δικαιώματα από τους ίδιους», θυμίζει ο πρώην τραπεζίτης.
Παράλληλα, σημειώνει ότι η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία είναι απρόθυμες να σπαταλήσουν τα όποια κέρδη που κέρδισαν με δυσκολία από τα δικά τους προγράμματα λιτότητας, για να στηρίξουν το ελληνικό αίτημα για ελάφρυνση χρέους. «Εχοντας να δώσουν τη δική τους εκλογική μάχη, οι κυβερνήσεις της Ισπανίας και της Πορτογαλίας ανησυχούν ότι βοηθώντας τον ΣΥΡΙΖΑ με οποιοδήποτε τρόπο, θα δώσουν πλεονέκτημα στους δικούς τους πολιτικούς αντιπάλους, όπως οι Podemos στην Ισπανία».
Οι προσωπικές πολιτικές φιλοδοξίες επίσης ίσως να έχουν παίξει κάποιο ρόλο, σημειώνει ο Das, δείχνοντας προς τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, για τον οποίο γράφει ότι προσπάθησε να κάνει τον διαμεσολαβητή για να βρεθεί μία λύση για την Ελλάδα, ώστε να δικαιολογήσει έναν πιο ευθύ ρόλο της Κομισιόν και για να περιορίσει εκείνον που έχει το ΔΝΤ. Με δεδομένο όμως ότι η Κομισιόν δεν έχει τους οικονομικούς πόρους για να βοηθήσει, σημειώνει, η εμπλοκή του Γιούνκερ ήταν ένας περιττός περισπασμός που οδήγησε σε καθυστερήσεις. «Οταν ο Ελληνας πρωθυπουργός απέρριψε την πρόταση Γιούνκερ ως φτηνό διαπραγματευτικό τρικ, η Ελλάδα έχασε κρίσιμη υποστήριξη», προσθέτει.
«Ακόμη και οι με μισή καρδιά προσπάθειες που έκανε η Ελλάδα για νέους φίλους έδειξαν συγκεκριμένη αφέλεια», γράφει ο Das, αναφερόμενος στη στροφή προς τη Ρωσία, κάτι που προκάλεσε συναγερμό τη στιγμή που η Ελλάδα αναζητούσε αλληλεγγύη από τους εταίρους στην ευρωζώνη, όπως σημειώνει, ενώ προσθέτει ότι αυτό απομάκρυνε και τις ΗΠΑ, που δεν βλέπουν με καλό μάτι τη ρωσική επιρροή στην περιοχή.
«Κανένας από αυτούς τους παράγοντες δεν έχει αλλάξει. Κάτι που σημαίνει ότι οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση αντιμετωπίζει τις ίδιες προκλήσεις στην προσπάθειά της να εξασφαλίσει ελάφρυνση του συντριπτικού χρέους της», καταλήγει το άρθρο.