Είναι μια από τις γυναικείες φωνές με εκτόπισμα σε όλο τον αραβικό κόσμο. Η 47χρονη Αιγύπτια συγγραφέας είχε δεχθεί επίθεση στην Πλατεία Ταχρίρ το 2011 και οι εικόνες είχαν κάνει τότε τον γύρο του κόσμου.
Η Mona Eltahawy, δημοσίευσε από τότε το βιβλίο «Μπούρκα και παρθενικός υμένας». Η ίδια βρίσκεται αυτές τις ημέρες στη Γαλλία και δίνει συνεντεύξεις στα μεγαλύτερα ΜΜΕ της χώρας.
«Η οικογένειά μου εγκατέλειψε την Αγγλία για να ζήσουμε την Σαουδική Αραβία όταν ήμουν 15 ετών. Ηταν πολύ δύσκολο για μένα. Είμαι από μουσουλμανική οικογένεια, αλλά το ισλάμ που ήξερα ήταν πολύ διαφορετικό από το ισλάμ που γνώρισα εκεί: πολύ μισογυνικό, χρησιμοποιείται εναντίον των γυναικών.
Τότε ήταν που έπεσα σε κατάθλιψη και άρχισα να φοράω μπούρκα. Εδινα μάχη με την παρενόχληση στο δρόμο και με τη βία... Σε ηλικία 19 ετών ανακάλυψα, στη βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου μου, βιβλία γραμμένα από μουσουλμάνες φεμινίστριες που έσωσαν το πνεύμα και τη ζωή μου. Εβαλαν λέξεις σε όσα ένιωθα και δεν μπορούσα να εκφράσω.
Μου έδωσαν το κουράγιο να σταθώ όρθια. Ελπίζω και το δικό μου βιβλίο να δώσει κουράγιο σε άλλες γυναίκες να σταθούν κι εκείνες όρθιες. Πρέπει να στηριχθούμε η μία στην άλλη για να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο μέλλον.
Φόρεσα τη μπούρκα από 16 ως 25 ετών. Στη συνέχεια την έβγαλα, έκοψα τα μαλλιά μου, τα έβαψα κόκκινα και χτύπησα τατουάζ για να περάσω μηνύματα. Ο λόγος για τον οποίο χρησιμοποίησα το σώμα μου για να περάσω μηνύματα ήταν γιατί είχα σπάσει το χέρι μου όταν μου επιτέθηκαν στην Πλατεία Ταχρίρ και δεν μπορούσα να γράψω. Ετσι ανακάλυψα ότι το σώμα μου μπορούσε να αντικαταστήσει τις λέξεις. Το κόκκινο είναι άγριο χρώμα και ήθελα με αυτό να πω: «Είμαι εδώ, δεν με τσακίσατε».
H Mόνα πήγε εθελοντικά στο Κάιρο για να συμμετάσχει στην διαδήλωση των γυναικών, στην Πλατεία Ταχρίρ. Μετά από μια συνέντευξή της στο BBC η αστυνομία την συνέλαβε και κρατήθηκε στη φυλακή. Ενα κύμα διαμαρτυρίας ξεκίνησε στα social media #FreeMona.
Μόλις βγήκε απο τη φυλακή έγραψε στο τουίτερ "I AM FREE" και υποστήριξε ότι την παρενόχλησαν σεξουαλικά.
Η Μόνα Eltahawy δούλεψε ως δημοσιογράφος από τη Νέα Υόρκη. Εγραφε στο Toronto Star του Καναδά, στο Jerusalem Report του Ισραήλ και στο Politiken της Δανίας. Αρθρα της δημοσιεύονται επίσης στην The Washington Post και στην International Herald Tribune.
«Πιστεύω ότι τα δικαιώματα των γυναικών περνούν από την εκπαίδευση των ανδρών. Για να φτάσουν οι αραβικές χώρες σε μια κοινωνική και σεξουαλική επανάσταση θα πρέπει οι γυναίκες να απαιτήσουν την ελευθερία και να μην περιμένουν να τους τη δώσει κάποιος: η ελευθερία δεν είναι δωρεά. Γι'αυτό απευθύνονται κυρίως σε γυναίκες. Αλλά πιστεύω ότι και οι άντρες πρέπει να καταλάβουν ότι δεν θα απελευθερωθούν όσο οι γυναίκες παραμένουν έτσι.
Ζουν σε ένα ψέμμα, ότι δήθεν αν ελέγχουν τις γυναίκες θα είναι πιο ισχυροί. Μα αυτό είναι μια ένδειξη αδυναμίας!
Στις διαδηλώσεις του 2005, στην Αίγυπτο, οι γυναίκες σπάσαμε το φράγμα του φόβου. Ηταν μια πολιτική επανάσταση. Αλλά για να γίνει μια κοινωνική και μια σεξουαλική επανάσταση, θα πρέπει να σπάσουμε το φράγμα της σιωπής και της ντροπής. Αποφάσισα να διηγηθώ τη ζωή μου για να σπάσω την άποψη ότι οι ιστορίες γυναικών πρέπει να μένουν μυστικές, ψιθυριστές ή ότι είναι αδιάφορες. Κάθε γυναικεία ιστορία έχει νόημα.
Mετά την πτώση του Χόσνι Μουμπάρακ, στην Αίγυπτο έκαναν στις γυναίκες που πήγαν στις διαδηλώσεις τεστ παρθενείας! Ενιωσα φρίκη και τότε έγραψα ένα άρθρο στο περιοδικό Foreign Policy [« Why Do They Hate Us », 23 Απριλίου 2012], -Γιατί οι άντρες μισούν τις γυναίκες. Ηταν το πρώτο άρθρο που έγραψα με τα χέρια μου, τα οποία ήταν στο γύψο επί τρεις μήνες, μου τα έσπασαν στην Πλατεία Ταχρίρ.
Η Νέα Υόρκη, όπου έζησα για 13 χρόνια, μου λείπει. Τώρα ζω μόνιμα στο Κάιρο. Ξέρετε, είναι εύκολο να είσαι φεμινίστρια στη Νέα Υόρκη. Ο δικός μου φεμινισμός βρίσκει τη θέση του στην Αίγυπτο.