Ο υπουργός Χωροταξίας της μη αναγνωρισμένης από τη διεθνή κοινότητα κυβέρνησης που ελέγχει την πρωτεύουσα της Λιβύης απήχθη από μέλη μιας ένοπλης οργάνωσης, κατήγγειλε την Τρίτη μια επιτροπή του κοινοβουλίου της Τρίπολης, κατηγορώντας επίσης την ίδια οργάνωση ότι αποπειράθηκε να επιτεθεί στον πρωθυπουργό.
Η επιτροπή Ασφάλειας και Άμυνας του Γενικού Εθνικού Κογκρέσου, του μη αναγνωρισμένου από τη διεθνή κοινότητα κοινοβουλίου, «καταδικάζει έντονα την απαγωγή του κ. Μοχάμαντ αλ Γκάνταρ, από μια ένοπλη οργάνωση η οποία συνδέεται με το υπουργείο Εσωτερικών» της μη αναγνωρισμένης κυβέρνησης.
Στην ανακοίνωση δεν δίνεται καμιά λεπτομέρεια όσον αφορά το πότε έγινε η απαγωγή του υπουργού, ούτε για το ποιοι ακριβώς είναι οι δράστες αυτής της ενέργειας.
Η επιτροπή κατήγγειλε επίσης «έντονα την ένοπλη επίθεση εναντίον της έδρας της προεδρίας της κυβέρνησης από αυτή την ένοπλη οργάνωση η οποία, αντιθέτως, θα έπρεπε να εγγυάται την ασφάλεια της πρωτεύουσας».
Η επιτροπή κάλεσε τις «δυνάμεις της επανάστασης και τα όργανα ασφαλείας να αναλάβουν πλήρως τις ευθύνες τους για προασπίσουν και να εγγυηθούν την ασφάλεια της πρωτεύουσας».
Από την πλευρά του ένας εκπρόσωπος της συμμαχίας παραστρατιωτικών οργανώσεων Φατζρ Λίμπια («Αυγή της Λιβύης») δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ότι ο υπουργός Μοχάμαντ αλ Γκάνταρ απήχθη χθες Δευτέρα στην πρωτεύουσα και δεν έχει απελευθερωθεί.
Σύμφωνα με την ίδια πηγή, η περίμετρος της έδρας της προεδρίας της κυβέρνησης, που βρίσκεται σε μια συνοικία στο κέντρο της πόλης, έγινε θέατρο σποραδικών πυρών τη νύχτα της Δευτέρας προς Τρίτη. Δεν δόθηκαν διευκρινίσεις.
Η Λιβύη έχει περιπέσει σε χαοτική κατάσταση, τέσσερα χρόνια μετά την ανατροπή του Μουάμαρ Καντάφι το 2011, με δύο αντίπαλες κυβερνήσεις να μάχονται για την εξουσία από το 2014, αυτή που έχει καταλάβει την Τρίπολη και τη διεθνώς αναγνωρισμένη, η οποία έχει μεταφερθεί στο ανατολικό τμήμα της χώρας.
Έπειτα από μια διαπραγμάτευση η οποία διαρκεί σχεδόν έναν χρόνο, ο ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ Μπερναρντίνο Λεόν είχε παρουσιάσει στις αρχές του Οκτωβρίου στις δύο αντιμαχόμενες πλευρές ένα σχέδιο συμφωνίας για τον σχηματισμό μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας.
Όμως το κοινοβούλιο της Τρίπολης και το διεθνώς αναγνωρισμένο κοινοβούλιο απέρριψαν αμφότερα τη συμφωνία.