Με χιούμορ, μαεστρία και βαθιά ανθρωπιά ο Iρβιν Γιάλομ αφηγείται σύντομες ιστορίες ψυχοθεραπειών στο νέο του βιβλίο «Πλάσματα μιας μέρας» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγρα.
Μια νοσοκόμα, θυμωμένη και παραδομένη στη δυστυχία που έχασε τον γιο της μέσα στον κόσμο των ναρκωτικών και του εγκλήματος αναγκάζεται να παρηγορεί τους προνομιούχους ασθενείς της στον δικό τους πόνο. Ενας επιτυχημένος επιχειρηματίας ο οποίος στον απόηχο μιας αυτοκτονίας νιώθει απελπισμένος μπροστά στα χάσματα και στα μυστικά που μολύνουν κάθε σχέση. Μια νεόκοπη ψυχοθεραπεύτρια που η σπουδή της πάνω στην ανθρώπινη κατάσταση διαβρώνει τις αναμνήσεις της για μια χαμένη φιλία και ένας άνδρας του οποίου η άρνηση για τη φιλοσοφία αναγκάζει ακόμα και τον Γιάλομ να αμφιβάλλει για την εμπιστοσύνη του σε αυτή «συναντιούνται» στο νέο βιβλίο του συγγραφέα.
Απόσπασμα από το βιβλίο «Πλάσματα μιας ημέρας»:
Ρίξαμε και οι δυο μια ματιά στο ρολόι. Ο χρόνος μας είχε τελειώσει εδώ και μερικά λεπτά. Αργά αργά ο Τσaρλς μάζεψε τα πράγματά του. «Είμαι εξαντλημένος» ψιθύρισε. «Κι εσύ θα κουράστηκες».
Σηκώθηκα στητός, ίσιωσα τους ώμους. «Καθόλου. Στην πραγματικότητα με ζωντανεύει μια συνεδρία βαθιά και ουσιαστική όπως η σημερινή. Έκανες πολλή και καλή δουλειά σήμερα, Τσaρλς. Δουλέψαμε καλά».
Του άνοιξα την πόρτα του γραφείου και όπως κάθε φορά δώσαμε τα χέρια καθώς έφευγε. Έκλεισα την πόρτα και ξαφνικά χτύπησα με την παλάμη μου το μέτωπό μου και είπα: «Όχι, δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Δεν μπορώ να τελειώσω τη συνεδρία με τέτοιο τρόπο». Ξανάνοιξα την πόρτα, τον φώναξα και του είπα: «Τσaρλς, δεν ξέρω τι μ’ έπιασε, γύρισα πίσω σε μια παλιά συνήθεια κι έκανα κάτι που δεν θέλω πια καθόλου να γίνεται. Η αλήθεια είναι ότι πράγματι με κούρασε που μπήκαμε σε βαθιά και δύσκολα θέματα, για την ακρίβεια είμαι λίγο εξαντλημένος και χαίρομαι που δεν έχω να δω κανέναν άλλο σήμερα». Τον κοίταξα και περίμενα. Δεν ήξερα πώς θ’ αντιδρούσε.
«Το είχα καταλάβει, Ιρβ. Σε ξέρω καλύτερα απ’ όσο νομίζεις. Καταλαβαίνω πότε προσπαθείς απλώς να φερθείς σαν ψυχοθεραπευτής».