H τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης βρίσκεται πλέον στο «μάτι του κυκλώνα», με τις αγορές και τους Ευρωπάιους να πιέζουν για μεταρρυθμίσεις προκαλώντας πονοκεφάλους στον «Καβαλιέρε».
Μια εικόνα χίλιες λέξεις. Όταν ρωτήθηκαν η Άνγκελα Μέρκελ και ο Νικολά Σαρκοζί αν ο Ιταλός πρωθυπουργός τους διαβεβαίωσε ότι θα προβεί σε μεταρρυθμίσεις ώστε να μειώσει το δυσθεώρητο χρέος της Ιταλίας οι αντιδράσεις ήταν οι εξής: οι δυο ηγέτες πρώτα δίστασαν, μετά κοιτάχτηκαν και τέλος γέλασαν με νόημα.
"Πώς να το πούμε" ξεκίνησε ο κ. Σαρκοζί, "Έχουμε εμπιστοσύνη στο αίσθημα ευθύνης όλων των πολιτικών, οικονομικών και οικονομικών αρχών της Ιταλίας." Πιο κοφτή η κ. Μέρκελ είπε πως «ήταν μια συνάντηση μεταξύ φίλων."
Βέβαια οι παροικούντες την ευρωπαϊκή «Ιερουσαλήμ» γνωρίζουν πως το κλίμα κάθε άλλο παρά φιλικό ήταν. Σπάνια έχει απασχολήσει ένα ιδρυτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης τόσο που να προκαλέσει τη δημόσια κριτική.
Μπορεί η Σύνοδος Κορυφής να έχει ως αντικείμενο το χρέος της Ελλάδας, είναι σαφές όμως ότι πλέον το κέντρο βάρους έχει περάσει την Αδριατική και πλέον τα φώτα είναι στραμμένα στην Ιταλία.
Και τα τρία από τα βασικά θέματα-η τύχη της Ελλάδας, το «τείχος προστασίας» και η ανακεφαλαιοποίηση των ευρωπαϊκών τραπεζών- στην ουσία περιστρέφονται γύρω από το «ιταλικό πρόβλημα». Γιατί; Διότι αν εν τέλει το χρέος της Ελλάδας αναδιαρθρωθεί τότε θα προκύψουν εύλογα ερωτήματα σχετικά με το χρέος της Ιταλίας, που αποτελεί το δεύτερο μεγαλύτερο -ως ποσοστό του ΑΕΠ- στην ευρωζώνη.
Αν όντως οι αγορές στραφούν στην Ιταλία, ανακύπτει το ζήτημα του «τείχους προστασίας» και κατά πόσο αυτό μπορεί να προστατέψει και να διασφαλίσει μια οικονομία σαν την ιταλική, που αποτελεί την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία στη ζώνη του ευρώ. Αν δε, εγκριθεί το σχέδιο για την ενίσχυση των τραπεζών ώστε να μπορούν να αντέξουν το «κούρεμα», δεν αδικεί αυτό τις ιταλικές τράπεζες οι οποίες κατέχουν τη «μερίδα του λέοντος» του ιταλικού χρέους;
Πριν μερικούς μήνες η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) είχε «κλείσει το μάτι» στον Σίλβιο Μπερλουσκόνι να προωθήσει ένα πακέτο μεταρρυθμίσεων σαν αντάλλαγμα για την παρέμβαση της στην αγορά ομολόγων. Όμως ο Καβαλιέρε μόλις αισθάνθηκε την θύελλα να κοπάζει παρέπεμψε το θέμα στις... ελληνικές καλένδες.
Στη σύνοδο κορυφής, στην ουσία έστειλαν τον κ. Μπερλουσκόνι πίσω προκειμένου να επανέλθει αύριο με ένα αξιόπιστο σχέδιο για την αναμόρφωση της χώρας του. «Δεν τίθεται θέμα αλληλεγγύης αν εκείνοι τους οποίους βοηθάμε δεν αναλαμβάνουν οι ίδιοι να καταβάλουν τις αναγκαίες προσπάθειες» δήλωσε με νόημα ο κ. Σαρκοζί.
Όμως ο Ιταλός πρωθυπουργός, είναι «αμετανόητος».«Όπως κάθε σχολιαρόπαιδο, έχει μια δικαιολογία για τα πάντα», σχολιάζει σκωπτικά ο Economist.
Γιατί δεν έκανε τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις; Μια του φταίει η Λίγκα του Βορρά, μια το ιταλικό πρωτάθλημα . Σας θυμίζει κάτι;
Ίσως δεν ονομάστηκε τυχαία η (κάτω) Ιταλία, Magna Grecia...