Είτε μείνει είτε φύγει. Είτε δεχθεί το πικρό φάρμακο που της δίδεται είτε όχι. Είτε επιστρέψει σε εθνικό νόμισμα είτε μείνει στο κοινό ευρωπαϊκό, το μέλλον της Ελλάδας είναι θολό. Αυτό αναφέρει προλογικά το Fortune.
Το περιοδικό, εν είδει συμβουλής, χρησιμοποιεί μια από τις κλασικές ατάκες του Ουίνστον Τσόρτσιλ («μην αφήνεις να πάει χαμένη μια κρίση») για να εξηγήσει τους τρόπους που η χώρα μας μπορεί να αναστρέψει την πορεία του καραβιού της, εν μέσω κρίσης.
«Αυτή τη στιγμή, η Ελλάδα έχει την ευκαιρία να μετατρέψει όλη την κατάσταση σε ένα στρατηγικό πλεονέκτημα. Με μια αλλαγή στη διάθεση, θα είναι πιο εύκολο για τους θεσμούς της χώρας, τους κυβερνητικούς ηγέτες και το λαό να αποχωριστεί τις λανθασμένες προσεγγίσεις του παρελθόντος και να οδεύσουν σε νέες κατευθύνσεις», αναφέρει το άρθρο ως πρώτη και κύρια ανάγκη της χώρας.
Η νέα στρατηγική της Ελλάδας θα πρέπει να στηριχθεί στην καινοτομία και την επιχειρηματικότητα. Αυτό που θα χρειαστεί να κάνει η χώρα είναι να μετατοπίσει την οπτική της γωνία από τα μακροοικονομικά προβλήματα που ομολογουμένως έχει, στη διαμόρφωση ενός «οικοσυστήματος» που θα προωθεί την καινοτομία. «Η Ελλάδα έχει κάποιες σημαντικές πηγές που έχουν αξία και σε αυτές πρέπει να στηριχθεί», γράφει ο αρθρογράφος Φιλ Μπάντεν, καθηγητής του ΜΙΤ.
Το «κλειδί» σε αυτή την αλλαγή βρίσκεται μέσα στον Έλληνα, αναφέρει ακολούθως, «οι Έλληνες έχουν μέσα τους το επιχειρηματικό πνεύμα. Βλέπουμε πόσοι από αυτούς έχουν δική τους μικρή ή μεγάλη επιχείρηση και τι έχει καταφέρει η ελληνική διασπορά. Αυτοί οι άνθρωποι θα πρέπει να αποκτήσουν κίνητρο από την κυβέρνησή τους για να ανοίξουν νέες επιχειρήσεις και να μειώσουν την ήδη αυξημένη ανεργία».
Το άλλο σημαντικό πρωτογενές υλικό που διαθέτει η χώρα είναι το υψηλό μορφωτικό της επίπεδο. Παρά τις μειώσεις στους προϋπολογισμούς των πανεπιστημίων (και της Παιδείας), το επίπεδο σπουδών στην Ελλάδα παραμένει υψηλό και σχετικά ανταγωνιστικό σε σχέση με τα πανεπιστημιακά ιδρύματα του εξωτερικού. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να δοθεί στην πανεπιστημιακή κοινότητα η δυνατότητα να προωθήσει νέες πρωτοποριακές ιδέες και να ενδυναμώσει τις σχέσεις της με τις καινοτόμες ιδέες.
Φυσικά, για όλα αυτά χρειάζεται η συνδρομή του κεφαλαίου που αυτή τη στιγμή είναι είδος εν ανεπαρκεία στην Ελλάδα, καθώς ακόμη και αυτοί που επιθυμούν να επενδύσουν, βλέπουν τους κινδύνους και αλλάζουν στάση. Εδώ χρειάζεται κυβερνητική παρέμβαση που θα δηλώνει ευθαρσώς και καθαρά στους επενδυτές ότι οι «κεφαλαιακοί κίνδυνοι» θα είναι σταθμισμένοι και ότι το φορολογικό περιβάλλον θα είναι θελκτικό.
Αν το πρώτο και κύριο είναι η μεταρρυθμίσεις και οι εφαρμογή τους, το δεύτερο είναι να εκπονήσει η κυβέρνηση ένα πλάνο που θα θεωρεί ως δεδομένη τη σταθερότητα και πάνω σε αυτή θα προσπαθήσει να προσελκύσει επενδύσεις και καινοτόμες ιδέες. Τουτέστιν: να διαμορφώσει ένα φιλικό περιβάλλον για επένδυση, μακριά από τις γραφειοκρατικές δεσμεύσεις του παρελθόντος που θα έκαναν κάθε νέα startup να εγκαταλείψει την προσπάθεια πριν καν πραγματοποιήσει τα πρώτα της βήματα.
«Η αναγκαιότητα είναι η μητέρα της εφευρετικότητας. Καθώς η Ελλάδα αναζητεί το δρόμο προς τα μπρος, ενδέχεται να βρεθεί μπροστά σε αυτή την ανάγκη και τότε θα καταλάβει πως μπορεί να γίνει και η μητέρα της καινοτομίας», καταλήγει το άρθρο.