«Μπισκοτάκι για γιατρικό - ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην Ελλάδα Σαμαράς θέλει να κυβερνήσει», είναι ο τίτλος ρεπορτάζ της Frankfurter Allgemeine Zeitung (του Μίχαελ Μάρτενς) για τον διακαή πόθο του κ. Αντώνη Σαμαρά να κυβερνήσει, αν ήταν δυνατόν χθες, την Ελλάδα:
«Η νίκη της αξιωματικής αντιπολίτευσης στις επόμενες εκλογές φαίνεται ρεαλιστική. Εδώ και εβδομάδες η Ν.Δ. προηγείται του ΠΑΣΟΚ σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Ομως όλοι απορούν, όχι μόνον οι Ελληνες, αλλά και οι Ευρωπαίοι, γιατί θέλει κάποιος αυτή τη στιγμή να αναλάβει την διακυβέρνηση της Ελλάδας...; Στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες κυριαρχεί ο σκεπτικισμός. Στην κρίση ο Ελληνας πολιτικός διακρίθηκε κυρίως για την αρνητική του στάση.»
Το άρθρο αναφέρεται διεξοδικά στα 'όχι' του κ. Σαμαρά στο πρόγραμμα εξυγίανσης και τις περικοπές, αλλά και στην επιχειρηματολογία του Σαμαρά για τη στάση του ότι δηλαδή «δεν διαφωνεί με τον στόχο, αλλά με την μεθόδευση των περικοπών» και υπογραμμίζει: «Παρ' όλα αυτά ο Σαμαράς χρησιμοποιεί συχνά τη θέση του σαν αρχηγού της αντιπολίτευσης για να εξωραΐσει την πραγματικότητα στους ψηφοφόρους του. Υπαινίσσεται ότι με αυτόν σαν πρωθυπουργό η διέξοδος από την κρίση θα είναι σχεδόν ανώδυνη ... Είναι αλήθεια ότι το πρόγραμμα της Ν.Δ. περιλαμβάνει ορισμένες προτάσεις που πολλοί οικονομολόγοι τις βρίσκουν αξιόλογες, όμως στην ουσία οι προτάσεις της Ν.Δ. είτε είναι ασαφείς, είτε είναι αδύνατον να χρηματοδοτηθούν.
Στην παρουσίαση του οικονομικού προγράμματός του ο Σαμαράς υποσχέθηκε την άμεση 'επανεκκίνηση' της ελληνικής οικονομίας, μόλις τον ψηφίσουν σαν πρωθυπουργό. Ο κ. Σαμαράς σπούδασε οικονομικά στο Κολέγιο Αμχερστ και στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Πιθανότατα να κληθεί σε λίγο να αποδείξει εάν έμαθε κάτι που να χρησιμεύσει και εκτός του πανεπιστημίου.»
Τα λάθη των ευρωσωτήρων
«Τα λάθη των ευρωσωτήρων», είναι ο τίτλος ανάλυσης στην γερμανική έκδοση των Financial Times του Χόλγκερ Σμίντινγκ, οικονομολόγου της Berenberg Bank.
Ο Γερμανός οικονομολόγος εκτιμά ότι οι ευρωσωτήρες έκαναν τρία βασικά λάθη: το πρώτο είναι η διαχείριση του ελληνικού χρέους, το δεύτερο η συμμετοχή των τραπεζών στην διάσωση της Ελλάδας και το τρίτο η καθυστερημένη αντίδραση της ΕΚΤ στο παιχνίδι των χρηματαγορών.
Για τη διαχείριση του ελληνικού χρέους γράφει:
«Οι ευρωεπιθεωρητές έδωσαν μεγαλύτερη σημασία στην επιβολή πολλών και βραχυπρόθεσμων περικοπών παρά στην δρομολόγηση μακροπρόθεσμων και αποτελεσματικών μεταρρυθμίσεων....Όταν η Ελλάδα δεν πέτυχε τους στόχους του προγράμματος εξυγίανσης γιατί βυθίστηκε σε μια απότομη ύφεση προχωρήσαμε (εμείς οι ευρωσωτήρες) σε νέο πλαφόν δραστικών περικοπών και έτσι διευκολύναμε την μείωση της οικονομικής ανάπτυξης.
Αντί να χτυπήσουμε τα επενδυτικά εμπόδια που βάζει η γραφειοκρατία και να προχωρήσουμε στη φιλελευθεροποίηση της αγοράς, καταφέραμε με τις περικοπές να οδηγήσουμε τη χώρα λίγο πριν από τον οικονομικό θάνατο...η αύξηση της φορολογίας έδιωξε εξάλλου πολλούς Έλληνες επιχειρηματίες στη Βουλγαρία δυσχεραίνοντας έτσι ακόμη περισσότερο την Ελλάδα να εξυπηρετήσει μόνη της το χρέος της.»
Και ο οικονομολόγος Σμίντινγκ καταλήγει: «Η Ευρώπη κατάφερε να περιέλθει σε μια κατάσταση που καθιστά σχεδόν αδύνατη την αποτροπή ενός 'κουρέματος' του ελληνικού χρέους και την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Οι παραπάνω παράγοντες μπορούν να αυξήσουν τα ρίσκα επέκτασης της κρίσης συμπαρασύροντας ακόμη περισσότερο την Ιταλία στη δίνη της κρίσης χρέους....στη χειρότερη περίπτωση μπορεί να σώσει την Ιταλία μόνον η ΕΚΤ: μόνον η σαφής διακήρυξη του θεματοφύλακα του ευρώ ότι θα σώσει την Ιταλία με την αγορά ομολόγων, μπορεί να αποτρέψει τα χειρότερα.»
Πηγή: Deusche Welle