Η ήσυχη προεκλογική εκστρατεία, γεγονός πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα, είναι ένα σημάδι ότι το σύστημα που εκκόλαψαν οι δανειστές στην Ελλάδα, λειτουργεί. Το βασικό ερώτημα, τώρα, είναι αν θα λειτουργήσει πολύ καλά.
Η προεκλογική εκστρατεία, αντί να αναζωπυρώσει τα πάθη κατά των δανειστών και της λιτότητας, περιστράφηκε γύρω από τις υποσχέσεις για εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων και των λοιπών όρων της συμφωνίας. Το τραύμα των περασμένων επτά μηνών, φαίνεται να έχει κλείσει, κάτι που μπορεί να φτιάξει το κέφι της Μέρκελ και των άλλων ηγετών της Ευρωζώνης.
Ένας από τους βασικούς παράγοντες, όπως αναφέρει το σχετικό δημοσίευμα της Wall Street Journal, είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη μια διαδικασία αναμόρφωσης. Ο Τσίπρας εκκαθάρισε το κόμμα του από τους ριζοσπάστες που πλέον δημιούργησαν δικό τους κόμμα, είναι σφόδρα αντιευρωπαϊστές και παλεύουν να κερδίσουν κάποιες έδρες στη νέα Βουλή. Το υπόλοιπο κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί τώρα να εδραιωθεί ως ένα αξιοσέβαστο κόμμα της Αριστεράς που θα τηρήσει τη συμφωνία. Αυτό θα μπορούσε να γίνει με την επίρρωση του αναγεννημένου, λόγω της Φώφης Γεννηματά, ΠΑΣΟΚ που διεκδικεί καλύτερα ποσοστά σε αυτές τις εκλογές. Ο Τσίπρας, σημειώνει η εφημερίδα, έχει αφήσει να εννοηθεί ότι μπορεί να συγκυβερνήσει με το ΠΑΣΟΚ που διαθέτει εμπειρία να προσφέρει μεγαλύτερη ασφάλεια στον Τσίπρα.
Μια άλλη εξέλιξη που οι δανειστές χειροκροτούν είναι ότι η Ελλάδα απέκτησε πάλι μια κεντροδεξιά παράταξη με δυναμική. Η ΝΔ που πριν από λίγους μήνες έδειχνε να έχει χάσει τη δυναμική της, με τον δύσμοιρο πρώην ηγέτης της (βλ. Αντώνης Σαμαράς), τώρα ενδέχεται να επιστρέψει στην εξουσία. Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης δείχνει να είναι ικανός να την οδηγήσει ξανά σε νικηφόρο μονοπάτι και αν έρθει πρώτος θα μπορούσε να συγκυβερνήσει με το Ποτάμι.
Όλα αυτά μοιάζουν σαν όνειρο για την Μέρκελ: τα δύο μεγάλα κόμματα της Ελλάδας συμφωνούν ότι θα εφαρμόσουν το Μνημόνιο. Ωστόσο, η επιτυχία του προγράμματος θα μπορούσε να έρθει με υψηλό κόστος. Ακόμη και σήμερα οι πολιτικές δυνάμεις δεν δείχνουν να μπορούν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε μια σύγχρονη ανταγωνιστική οικονομία. Αυτό δίνει πλεονέκτημα στις «μειονότητες» να λάβουν κάποια κέρδη. Κάπως έτσι εξηγείται η άνοδος της ΧΑ. Αυτή τη στιγμή, μετά τη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ, προβάλει ως η μόνη δύναμη που αντιτάσσεται στους δανειστές.
Ο κίνδυνος είναι ότι τα αυστηρά μέτρα της διάσωσης ενδέχεται να καταπνίξουν τη συζήτηση για τα θετικά σημεία της συμφωνίας. Αυτή τη στιγμή όλο το βάρος έχει πέσει στους φόρους και όχι στις μεταρρυθμίσεις και τις ιδιωτικοποιήσεις. Κάτι που το χρεώνεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτό δείχνει να ποντάρει ο Μεϊμαράκης και το Ποτάμι και προβάλουν μια άλλη εκδοχή που θα περιλαμβάνει βαθιές μεταρρυθμίσεις σε όλους τους οικονομικούς τομείς, επιθετικές ιδιωτικοποιήσεις. Φευ, κάποια κομμάτια της ΝΔ δεν έχουν πειστεί ακόμη με αποτέλεσμα να δούμε τις μεταρρυθμίσεις να συνθλίβονται από νέες αυξήσεις στη φορολογία.
Όπως αναφέρει η εφημερίδα: «Αυτό δημιουργεί μια περίεργη ασυμμετρία. Όποιος προβάλει ένα διαφορετικό πλάνο μεταρρυθμίσεων, έναντι του φορολογικού βάρους, θα πρέπει να λάβει την έγκριση των δανειστών και το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα την πάρει. Στο μεταξύ, όμως, η ΧΑ, το ΚΚΕ και κάμποσοι άλλοι δεν χρειάζονται την άδεια κανενός για να μιλούν εναντίον του ευρώ.
Μετά από πέντε χρόνια αποτυχιών στις μεταρρυθμίσεις, οι δανειστές έχουν κάθε λόγο να μην εμπιστεύονται την Αθήνα. Γι' αυτό και η συμφωνία του Αυγούστου είναι τόσο ανελαστική. Με το φόβο ότι θα ενσκήψει νέα κρίση στην Ευρωζώνη, οι δανειστές θέλουν να υπαγορεύουν αυτοί στην Αθήνα τι να κάνει. Άρα, αυτό δικαιώνει τη θεωρία ότι οι Έλληνες θα κάνουν το σωστό, αν δεν τους δοθεί άλλη εναλλακτική λύση.
Η Μέρκελ και οι λοιποί δανειστές ελπίζουν πως από εδώ και πέρα οι κουρασμένοι Έλληνες θα αρχίσουν να ασχολούνται ολοένα και λιγότερο με την πολιτική και ότι ένας πιο λογικός ανταγωνισμός θα αναδυθεί στο εσωτερικό της χώρας.