Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες κι ελπιδοφόρες περιπτώσεις της νέας ελληνικής ποπ κυκλοφορεί τον πρώτο του δίσκο.Η πρώτη επαφή με τη μουσική του flight36-B έγινε με ένα από τα καλύτερα ποπ κομμάτια που έχω ακούσει τελευταία από Έλληνα μουσικό: το «The Spirit’s Theme». Κομμάτι με φρέσκο, εντελώς σημερινό ήχο (παρόλο που τα φωνητικά φλερτάρουν με τα ’60s) το οποίο, αν είχε προκύψει από αμερικάνικο σχήμα, σίγουρα θα είχε βάλει φωτιά στα blog. Η πρώτη ζωντανή εμφάνιση του Νίκου, -μόνος του, αμήχανος αλλά εξαιρετικός, μπροστά σε ένα κοινό που φαινόταν να τον γνωρίζει καλά-, ήταν ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη. Μέχρι να τον δω πώς χτίζει τα κομμάτια του, δύσκολα μπορούσα να πιστέψω ότι δεν τα φτιάχνει ολόκληρο γκρουπ. Από τότε μέχρι την κυκλοφορία του δίσκου του (με τίτλο Hearts of Gold, έρχεται σε λίγες μέρες) έχουν μεσολαβήσει ένα απίθανο ντέμο, μια πολύ καλή διασκευή του στο «Τανγκό της Αθήνας», μια αγνώριστη στο «Κάποιο καλοκαίρι» του Καλλίρη, ήχος με πολλά καινούργια στοιχεία και μετρημένες, αλλά πολύ καλές, ζωντανές εμφανίσεις. Το Hearts of Gold είναι από τις εκπλήξεις τις φετινής άνοιξης, που επαληθεύει πλήρως όλες τις προσδοκίες… ΦΩΤΟ: FREDDIE F.
«Είμαι λίγο παραπάνω από 20 και πολύ λιγότερο από 30», συστήνεται. «Σπούδαζα γραφιστική και τώρα είμαι στο δρόμο για τη Σχολή Καλών Τεχνών. Γεννήθηκα στο Μαρούσι και μεγάλωσα με τον παππού μου και τη γιαγιά μου. Ακόμα με αυτούς ζω». Μιλάει με θαυμασμό για τον παππού του που έγινε αστυνομικός και μετά τα παράτησε για να γίνει νομικός σύμβουλος σε μεγάλη εταιρία. «Χωρίς να έχει πτυχίο», τονίζει. «flight36-B είμαι εγώ όταν γράφω και παίζω μουσική. Δεν μπορώ να με περιγράψω, δεν μου αρέσει η εικόνα που νομίζω ότι έχουν οι άλλοι για μένα και δε νομίζω ότι η εικόνα που έχω είναι ρεαλιστική.Ξεκίνησα από το 2002-2003, αλλά ο ήχος που έχω τώρα άρχισε να μεταλλάσσεται σ’ αυτό από το 2007. Ζωγραφίζω επίσης, ίσως λίγο περισσότερο απ’ όσο γράφω μουσική, παρ’ όλο που δεν έχω βρει έναν μπούσουλα σ’ αυτό τον τομέα, βλέπω πολλές ταινίες. Διαβάζω βιβλία, λογοτεχνικά και τέχνης κυρίως. Από θεωρία μουσικής δεν έχω ιδέα, επίσης. Στο δημοτικό άκουγα Elvis. Φανατικά. Είχα βρει ένα LP από τη μάνα μου και κόλλησα. Το πρώτο CD που αγόρασα ήταν Elvis, και κάθε φορά που έβλεπα δισκάδικο τράβαγα τη μάνα μου μέσα για να αγοράσω κάτι δικό του! Είχα πάρει καμιά 20αριά CD του σε όλο το δημοτικό. Στην πρώτη λυκείου ξεκίνησα ν’ ακούω περισσότερα πράγματα. Το Blue Album των Weezer, το Pet Sounds των Beach Boys και το Meet The Residents των Residents. Όλα αυτά στο λύκειο. Από κει πήγα παντού και είμαι ακόμα παντού». Μιλάει για τη λόξα του με τους Residents (έχει τα πάντα μέχρι το 85, ακόμα και το πρώτο Santa Dog!) και τη συλλογή του με δίσκους. «Στερούμαι διάφορα για να αγοράσω δίσκους», λέει. «flight36-B είναι μια συγκεκριμένη πτήση. Την ιστορία της δεν θα ήθελα να την πω, αλλά πρώτα απ’ όλα μου ακούγεται ωραία στο αυτί, τα άλλα έρχονται δεύτερα! Είναι δύσκολο να παίζεις μόνος σου live. Την πρώτη φορά ήταν αρκετά δύσκολο, έτρεμα σχεδόν. Μετά συνήθισα και το διασκεδάζω. Στην ηχογράφηση είναι σίγουρα πιο εύκολο. Έχω όλο το χρόνο και όλες τις πιθανότητες πάνω μου. Δίσκοι που άκουσα τελευταία και μου αρέσουν: Από Oneotrix Point Never το "Returnal" και από Group Doueh το "Treeg Salaam". Από καινούργιους. Επίσης, το "Nonsuch" των XTC, το "Lincoln" των They Might Be Giants, και διάφορους από Sun City Girls, Harry Partch, Λουκιανό Κηλαϊδόνη και σχεδόν όλη τη δισκογραφία του Άγγελου Κυρίου (σε ένα μόνο απόγευμα!) Μου αρέσουν οι Χειμερινοί Κολυμβητές, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου. Οι παλιές καντάδες και η μουσική του Ιονίου. Μου αρέσει να πηγαίνω τα ταξίδια, ν’ αγοράζω πράγματα, είμαι αρκετά σπάταλος όταν έχω περίσσευμα. Το χαζολόγημα με τους φίλους μου, το γέλιο. Να είμαι με τα άτομα που αγαπάω, να μαθαίνω, να δουλεύω τις ιδέες μου, τα όνειρά μου.Μ’ εκνευρίζουν οι αγενείς άνθρωποι, όσοι θέλουν να επιδεικνύονται, διάφορες ομάδες ανθρώπων. Το πόσο γκρινιάζουμε ως Έλληνες και πόσο οικογενειοκρατικά σκεφτόμαστε. Πιστεύω ότι όσο πιο πολλά πράγματα βρίσκεις να προσβάλλουν την αισθητική σου, τόσο λιγότερο εκνευρίζεσαι, γιατί αντιλαμβάνεσαι ότι είναι δώρο-άδωρο να υπερασπίζεσαι τη γνώμη σου, είτε σου δίνεται η ευκαιρία, είτε όχι. Απλά παίρνω απόσταση. Ο δίσκος είναι μια σειρά κομματιών ηχογραφημένα από το Νοέμβριο του 2008 μέχρι το Σεπτέμβριο του 2010 στον υπολογιστή μου (σε διάφορα μέρη, όπως το σπίτι μου στην Αθήνα, το σπίτι μου στη Λευκάδα, στο αυτοκίνητο). Είναι η playlist που μου έχει αρέσει περισσότερο από όλες όσες έχω δοκιμάσει, επιλέγοντας κομμάτια από την ίδια περίοδο. Η μεγαλύτερη δυσκολία ήταν να βρω εταιρία που να με ικανοποιεί και να δέχεται τους όρους μου, που είναι να μην αλλάξει τίποτα. Ο τίτλος του άλμπουμ (Heart of Gold) είναι ένας στίχος από το τελευταίο κομμάτι του δίσκου. Είναι απ’ τα κομμάτια μου που μου αρέσουν πολύ οι στίχοι και εννοώ κάθε λέξη τους, αλλά η επιλογή του συγκεκριμένου ήταν κάπως τυχαία. Μπορείς να πεις ότι γράφω, επίσης, κάπως τυχαία! Πάντα έχω μια "βάση" στην οποία δουλεύω, είτε είναι μελωδία που έχω στο κεφάλι, είτε κάτι που προέκυψε μέσα από τζαμ με τον εαυτό μου, είτε κάποιο sample που οικειοποιούμαι, είτε κάποιο πείραμα. Μετά, αφού η "βάση" με ικανοποιεί, προχωράω αναλόγως. Δεν έχω πρόγραμμα, δε γράφω συχνά, αλλά ανά περιόδους μπορεί για μέρες να ασχολούμαι μόνο με αυτό. Όλα μπορούν να μου δώσουν έμπνευση, είναι δύσκολο να τα εντοπίσω. Πολλά απ’ τα κομμάτια μου έχουν ιστορίες από πίσω, όπως το Institute για παράδειγμα, το μισό γράφτηκε ένα βράδυ στο σπίτι μου και το άλλο μισό την επόμενη μέρα σε παράδρομο της εθνικής οδού, πηγαίνοντας στη Λευκάδα. Στα κομμάτια μου μιλάω για μένα, για καταστάσεις, για άλλα άτομα, και οι στίχοι μου θυμίζουν σημειώσεις σκέψεων. Έτσι, ενώ σε μένα είναι αρκετά ξεκάθαροι, για κάποιον άλλο ίσως να μην έβγαζαν νόημα. Πιστεύω ότι το πιο ενδιαφέρον πράγμα που έχει να δει κάποιος που πάει σε μια ξένη χώρα είναι το πώς βιώνουν εκεί την καθημερινότητα, οπότε αφού θα του πρότεινα να δει ό,τι χρειάζεται να δει από μουσεία, αξιοθέατα, διάσημα σημεία της πόλης, θα τον έβαζα στην καθημερινότητά μου, στις εξόδους που θα έκανα έτσι κι αλλιώς, στα πράγματα που θα έκανα έτσι κι αλλιώς. Εγώ, πάντως, τότε είναι που περνάω όμορφα στο εξωτερικό και χωρίς τα αξιοθέατα.Δουλειά (εννοώντας δημιουργία), αγάπη, αντοχή, ελπίδα, θέληση, συγχώρεση. Αυτά μου έχουν παρουσιαστεί μέχρι τώρα ως οι πιο σημαντικές αξίες και εφόδια.Δεν είμαι μέσα στα πράγματα γιατί δεν εργάζομαι ακόμα. Βλέπω πώς είναι δύσκολα, βλέπω τους γονείς μου. Εύχομαι μια αλλαγή πέραν του δικομματισμού αλλά δεν είμαι αισιόδοξος…»Myspace.com/flight36-b, http://beartathens.blogspot.com Το Hearts of Gold κυκλοφορεί το Μάιο από την Just Gazing Records.