Λίγο πριν την επίσημη παρουσίαση του νέου ρεπερτορίου για τη σεζόν 2015 - 2016, το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν ανακοινώνει τη φιλοξενία τεσσάρων παραστάσεων θεάτρου και χορού, που πρωτοπαρουσιάστηκαν στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.
Πρόκειται για τις παραγωγές «Ο Άρντεν πρέπει να πεθάνει» σε σκηνοθεσία Χάρη Φραγκούλη, «Θέλω μια χώρα» σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη, «Ερωτόκριτος» από την ομάδα «Κι όμως κινείται» και τους Χαϊνηδες και το «Δάσος - Ταμπού» της ομάδας χορού Griffon, οι οποίες θα παιχτούν μέσα στον Οκτώβριο και στις δύο σκηνές του Θεάτρου Τέχνης (Υπόγειο, Φρυνίχου για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.
Ειδικότερα, από την 1η έως τις 25 Οκτωβρίου το Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης στην Πεσμαζόγλου θα φιλοξενήσει την παράσταση «Ο Άρντεν πρέπει να πεθάνει» . Η αστική τραγωδία του 16ου αιώνα αναβιώνει σε ένα από τα παλαιότερα σωζόμενα –μολονότι δίχως ταυτότητα– δείγματά της. Το έργο, άγνωστου συγγραφέα (κατά καιρούς έχει αποδοθεί στον Σαίξπηρ, τον Μάρλοου και τον Κυντ), τροφοδοτεί την τέταρτη σκηνοθεσία του Χάρη Φραγκούλη. Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα και πιο συγκεκριμένα στη δολοφονία του Τόμας Άρντεν, πρώην δημάρχου του Φέβερσαμ, από την άπιστη σύζυγό του και τον εραστή της, παίρνει τον χαρακτήρα ενός –αριστουργηματικά δομημένου– θρίλερ. Το έγκλημα αναδεικνύει ζητήματα θρησκείας, εξουσίας, βίας και έρωτα, έχοντας στο κέντρο του έναν άρχοντα που πεθαίνει μαζί με την ταραγμένη εποχή του (Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο 21.15 & Κυριακή 20.00).
Ακολουθεί από τις 2 έως τις 25 Οκτωβρίου το «Θέλω μια χώρα» που θα παιχτεί στη σκηνή της Φρυνίχου στην Πλάκα. Με αφετηρία ένα σύγχρονο θεατρικό κείμενο του Ανδρέα Φλουράκη που κινείται πέρα από τις συνηθισμένες δραματουργικές φόρμες, η καλλιτεχνική διευθύντρια του Θεάτρου Τέχνης Μαριάννα Κάλμπαρη σκηνοθετεί μια παράσταση όπου μοναδικός πρωταγωνιστής αναδεικνύεται το πλήθος. Το πλήθος της νέας γενιάς Ελλήνων. Μια σκηνική πολυφωνία, που με φόντο την εποχή της κρίσης, εκφράζει άλλοτε το φόβο και την αγωνία και άλλοτε την ελπίδα και την αναγκαιότητα της αλλαγής. Κοινός άξονας το επιτακτικό αίτημα: «Θέλω μια χώρα». Μέσα σε αυτή την πολύβουη σκηνική σύνθεση, ξεχωριστή θέση έχει ο ρόλος- αντιφώνηση της Ρένης Πιττακή (Παρασκευή, Σάββατο 21.15 & Κυριακή 20.00).
«Είναι πολύ δύσκολο να μιλήσει κανείς από σκηνής για μια κατάσταση που βιώνει, τη στιγμή ακριβώς που τη βιώνει. Πόσο μάλλον όταν η κατάσταση αυτή είναι τόσο κρίσιμη και τόσο ρευστή: τα πάντα γύρω μας δοκιμάζονται, καταρρέουν, μεταβάλλονται μέρα με τη μέρα. Όμως αν κάποιος δικαιούται να πάρει το λόγο αυτή τη στιγμή, είναι η νέα γενιά ,η γενιά που “είναι” το μέλλον της χώρας. Το Θέατρο Τέχνης φέρνει στη σκηνή του το πλήθος των νέων: ένα πλήθος που με ορμή αλλά και απάθεια, με απελπισία αλλά και χιούμορ, με αφέλεια αλλά και κυνισμό αναζητά μια διέξοδο στην κατάσταση που βιώνει ως αδιέξοδο... Αναζητά απεγνωσμένα μια χώρα... Είναι άραγε σε θέση να τη διεκδικήσει;» σημειώνει η Μαριάννα Κάλμπαρη για την παράσταση, στην οποία συμμετέχουν απόφοιτοι και μαθητές της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν.
Στη σκηνή της Φρυνίχου θα παιχτεί για 4 παραστάσεις (5, 6, 13 & 14 Οκτωβρίου στις 21.15) και μια νέα ανάγνωση του «Ερωτόκριτου» του Βιτσέντζου Κορνάρου από τους «Χαΐνηδες» και την ομάδα χορού Ελλήνων ακροβατών «Κι όμΩς κινείται» . Μια παραγωγή του Φεστιβάλ Αθηνών, που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού στις 30 Ιουνίου του 2014 και περιόδευσε το 2015 σε Αθήνα, Χανιά και Θεσσαλονίκη. «Για μας, δεν είναι συγκινητικό μόνο το παρελθόν του Ερωτόκριτου. Η επαναστατική του πίστη στον άνθρωπο που αλλάζει τη μοίρα του, η βαθειά διαλεκτική του λόγου των προσώπων του , η μουσική του φόρμα και η μορφή του γλώσσας του, είναι συγκινητικά στο παρόν» εξηγεί ο Δημήτρης Αποστολάκης από τους «Χαΐνηδες».
«Ο Ερωτόκριτος εκδιώχτηκε από τα χωριά της Κρήτης. Τη θέση του πήραν το δελτίο των 8 στην τηλεόραση, το facebook, ο αυτισμός των sms και ο θόρυβος από την εκβιομηχάνιση της γεωργικής εργασίας. Συνήθως τον συναντάμε στα χείλη τραγουδιστών, που του αφιερώνουν ένα τρίλεπτο γλυκερής και αυτάρεσκης ευαισθησίας και σε θεατρικές παραστάσεις ως φολκλόρ ή ως φολκλόρ “πειραγμένο”» αναφέρει ο Δ. Αποστολάκης. Για τον ίδιο, ο λόγος της αποτυχίας των προσπαθειών αυτών είναι ότι ο «Ερωτόκριτος» καθώς δεν είναι ούτε ποίημα, ούτε τραγούδι, ούτε θεατρικό έργο, απαιτεί άλλη στάση, άλλη ευθύνη, άλλη απεύθυνση, άλλη πίστη και εντέλει, άλλη αναπαράσταση. «Για την ανάδειξη αυτών των θησαυρών ήθελα να επιχειρήσω μιαν άλλη αναπαράσταση της διαλεκτικής του “Ερωτόκριτου”, στηριγμένη στη δύναμη, την πίστη και την τέχνη των ιδιαίτερων προσώπων, που θα καταδυθούν σ΄ αυτή την αρχέγονη συνειδησιακή κατάσταση του Ομηρίδη- Λυράρη-Ράπερ» συμπληρώνει.
Οι παραστάσεις του Φεστιβάλ Αθηνών που θα φιλοξενήσει το Θέατρο Τέχνης ολοκληρώνονται με το «Δάσος – Ταμπού» (δύο χορευτικά ντουέτα από την ομάδα Griffon), που θα παιχτεί στη σκηνή της Φρυνίχου από τις 19 έως τις 27 Οκτωβρίου. Η χορογράφος Ιωάννα Πορτόλου εστιάζει στις διάφορες εκφάνσεις της δυαδικής σχέσης μεταξύ άνδρα και γυναίκας εξερευνώντας τους κανόνες που διέπουν την εκάστοτε συνθήκη. Το «Δάσος» είναι μία σπουδή στην καθημερινότητα που ακολουθεί το ζευγάρι μέσα από ρυθμικές παραλλαγές σε ένα θέμα από το οικείο προς το άγνωστο (Δευτέρα & Τρίτη στις 21.15).
Σημειώνεται ότι η παρουσίαση του προγράμματος για τη σεζόν 2015 – 2016 θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου στις 12.00 στη σκηνή της Φρυνίχου (Φρυνίχου 14, Πλάκα) και είναι ανοιχτή για το κοινό.