Προφανώς, οι εκτός των ελληνικών τειχών δεν τον γνωρίζουν. Τις συστάσεις αναλαμβάνει να τις κάνει το Business Insider, που παρουσιάζει τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Τον άνθρωπο που ενδέχεται να διαδεχθεί τον Τσίπρα, όπως αναφέρει.
Το άρθρο σημειώνει πως πολύ σύντομα θα ακούμε πιο συχνά το επώνυμο «Μεϊμαράκης» και τούτο διότι τα μέχρι τώρα γκάλοπ τον δίνουν πολλές ελπίδες να γίνει ο επόμενος πρωθυπουργός της Ελλάδας. «Από το 2006 έως το 2009 ο Μεϊμαράκης ήταν υπουργός Άμυνας και μέσα στη χρονιά πήρε τη θέση του Αντώνη Σαμαρά στην προεδρία της ΝΔ. Σε αντίθεση με τον Τσίπρα, φοράει γραβάτα, ενώ αμφότεροι αναμένεται να υποστηρίξουν το Μνημόνιο».
Κατά το Business Insider, πριν από κάποιους μήνες θα ήταν αδιανόητο να σκεφτεί κανείς ότι η Νέα Δημοκρατία θα είχε πιθανότητες να κερδίσει τις εκλογές – όποτε και αν γίνονταν. Ο Τσίπρας βρισκόταν ψηλά σε όλες τις δημοσκοπήσεις, σε αντίθεση με τη ΝΔ που ζούσε με τη σκιά του παλαιού της εαυτού. Τώρα, όμως, συμβαίνει το αντίθετο: ο ΣΥΡΙΖΑ διαλύθηκε και αυτοί που έμειναν καλούνται να υποστηρίξουν το Μνημόνιο που οι ίδιοι υπέγραψαν.
Σημειώνεται, ωστόσο, ότι η δημοτικότητα της ΝΔ δεν έχει καμία σχέση με το 2012, όταν, επί εποχής Σαμαρά, έλαβε 29% και βρίσκεται περίπου στο μισό των ποσοστών που είχε λάβει το 2007 (40%). Ωστόσο, επειδή η πολιτική στην Ελλάδα είναι αρκετά τραυματισμένη, αυτή τη φορά μπορεί να αναδειχθεί πρώτο κόμμα αυτό που θα λάβει ένα ποσοστό κοντά στο 30%.
Το διάγραμμα που δημοσιοποίησε η Deutsche Bank δείχνει την άνοδο της ΝΔ και τις αυξημένες πιθανότητες νίκης που έχει πλέον έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, που χάνει δυνάμεις. Δεν είναι τυχαίο ότι σε κάποιες δημοσκοπήσεις η πρώην αξιωματική αντιπολίτευση προηγείται, άρα έχει πολλές πιθανότητες να λάβει το μπόνους των 50 εδρών.
Το μετεκλογικό πλεονέκτημα της ΝΔ σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ, αναφέρει το άρθρο, είναι ότι μπορεί να σχηματίσει συμμαχική κυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι. Σε αντίθεση με τον Τσίπρα, που έχει διαγράψει κάθε σενάριο τέτοιας συνεργασίας.
Για να καταλήξει το άρθρο: «Φαίνεται πως η αριστερή κυβέρνηση, της οποίας τα φτερά έχουν ήδη ψαλιδιστεί από την πραγματικότητα της ευρωπαϊκής πολιτικής, θα μπορούσε να αποδειχθεί ένα σύντομο πείραμα».