Ο Κώστας Κατσουράνης, πρωταθλητής Ευρώπης με την Εθνική το 2004 εντοπίζει τις ευθύνες για το ναυάγιο της ομάδας μιλώντας παράλληλα για όλα.
Τον Παναθηναϊκό, την ΑΕΚ, τον ΠΑΟΚ, την Μπενφίκα, τους διαιτητές, τη νοοτροπία στο ελληνικό ποδόσφαιρο και αυτά που πρέπει να αλλάξουν στην ποδοσφαιρική Ελλάδα. Ολα αυτά σχεδόν πάντα με μία ανάσα, με το δικό του χαρακτηριστικό «κοφτό» στιλ.
Τον αντιπαθείς κανείς ή τον συμπαθεί, το σίγουρο για τον Κώστα Κατσουράνη είναι ένα. Λέει πάντα αυτό που σκέφτεται, αδιαφορώντας για τις συνέπειες που μπορεί να έχει προσωπικά για τον ίδιο αυτό. Τούτο έπραξε και στη συνέντευξη – ποταμό που παραχώρησε λύνοντας τη σιωπή του μετά από πολλούς μήνες.
Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο Κώστας Κατσουράνης αγαπά την Εθνική ομάδα. Την υπηρέτησε πιστά για 12 και πλέον χρόνια, βίωσε τη μεγάλη στιγμή της κατάκτησης του Euro 2004, ήταν ένας από τους μεγάλους πρωταγωνιστές και τα επόμενα χρόνια. Η άποψή του για την κατρακύλα της Εθνικής τον τελευταίο χρόνο είναι βαρύνουσα. Και όπως θα καταλάβετε και παρακάτω ο «Κατσούρ». Θες γιατί έχει πονέσει γι” αυτήν την ομάδα, θέλεις γιατί αυτό ήταν το συγκρότημα που τον έκανε γνωστό σ” όλο τον κόσμο λόγω του έπους της Πορτογαλίας; Σημασία έχει ότι όταν μιλά για την Εθνική, τα μάτια του πετούν φωτιές και βλέπεις στο πρόσωπό του τη λαχτάρα ενός μικρού παιδιού.
Είναι η Εθνική η ομάδα με την οποία συνέδεσες το όνομά σου περισσότερο από κάθε άλλη ομάδα της καριέρας σου;
Ίσως, γιατί δεν παρέμεινα σε κανέναν σύλλογο περισσότερα από τέσσερα χρόνια, αν εξαιρέσει κανείς την Παναχαϊκή. Είναι θέμα εκτίμησης και σεβασμού.
Πώς εξηγείς την αγωνιστική κατάρρευση της Εθνικής ομάδας τον τελευταίο χρόνο;
Για μένα είναι φυσιολογικό φαινόμενο.
Φυσιολογικό;
Ναι, για διάφορους λόγους. Ο βασικός είναι η φυγή του Σάντος. Έφυγαν και οι συνεργάτες του. Η νοοτροπία που είχε μεταδοθεί στην ομάδα και στην ομοσπονδία ήταν ότι θα περάσουμε εύκολα τον όμιλο. Το είχαμε πει ότι θα είναι δύσκολο, από τη Βραζιλία κιόλας. Σε προσωπικές συζητήσεις. Σαν να ξέραμε ότι θα διαλύσουν τα πάντα. Έβαλαν ανθρώπους χωρίς εμπειρία από εθνικές ομάδες.
Στον Ρανιέρι ρίχνεις ευθύνες;
Όχι καμία, δεν θεωρώ ότι έχει ευθύνες.
Άρα η ΕΠΟ…
Για το σημερινό κατάντημα φυσικά η ΕΠΟ φταίει. Ποιος φταίει, εγώ; Ευθύνονται αυτοί που πήραν τις αποφάσεις. Όχι όλη η ομοσπονδία.
Έκανε καλά ο Γιώργος ο Καραγκούνης που ανέλαβε το πόστο που του πρότειναν;
Ήταν μία δύσκολη κατάσταση αλλά δεν του δόθηκαν τα κατάλληλα εφόδια για να δουλέψει όπως ήθελε. Έπρεπε να είχε φύγει νωρίτερα.
Εσύ, αν στο πρότειναν, τι θα έκανες;
Δεν ξέρω, δεν το έχω σκεφτεί.
Ούτε για το μέλλον;
Για το μέλλον εξαρτάται. Από πολλά πράγματα. Δεν το διαγράφω, ούτε το αποκλείω. Δεν το βλέπω και πολύ εφικτό, πάντως, όπως λειτουργεί η ΕΠΟ.
Τι θα έπρεπε να αλλάξει στην ΕΠΟ για να ασχοληθείς;
Πολλά, πάρα πολλά. Δεν θα δεχθούν ποτέ τους όρους μου. Αν τους δεχθούν -που δεν πρόκειται- αναλαμβάνω. Δεν είναι ανάγκη να τους μάθει όλος ο κόσμος αυτούς. Θα εφάρμοζα τη συνταγή επιτυχίας του Ρεχάγκελ και του Σάντος. Από τη στιγμή που αυτό το πλάνο ήταν επιτυχημένο, γιατί να το αλλάξουμε; Μόνο στην Ελλάδα έγινε αυτό. Επίσης, θέλεις δική σου ομάδα ανθρώπων. Ο Γιώργος ήταν μόνος του.
Όταν το Μουντιάλ τελείωσε και ο Σάντος ταξίδεψε με άλλη πτήση, ένιωσες ότι κάτι δεν πάει καλά;
Ακόμα δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς έγινε τότε. Είναι δικά τους θέματα. Οι απόψεις ποικίλλουν. Στην Ελλάδα όλοι τα ξέρουν όλα.
Πώς βίωσες τον όλο θόρυβο με το γκρουπ στο facebook «Όχι Κατσουράνης με Κόστα Ρίκα;»
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να ασχολούμαστε. Ο καθένας έχει την άποψή του. Δεν με ενόχλησε πάντως. Ούτε επηρεάστηκα. Το έμαθα εκεί, όλοι το ήξεραν. Δεν ασχολήθηκα καν περαιτέρω. Όλοι, βέβαια, δικαιώθηκαν στην πορεία. Η ομάδα πήγε… τρένο μετά το Μουντιάλ.
Δεν βλέπεις άμεση βελτίωση στην Εθνική;
Πιστεύω θα αργήσει. Όλοι πρέπει να είμαστε δίπλα στην ομάδα. Στα προηγούμενα 12 χρόνια δεν μπορούσαν να ακουμπήσουν την ομάδα και τώρα που την βρήκαν ευάλωτη, έβγαλαν το άχτι τους.
Μιλάς για τον Τύπο;
Όχι, γενικά. Ακόμα και για ανθρώπους εντός Εθνικής. Παλιά, απλώς δεν μπορούσαν.
Δηλαδή υπάρχουν εντός των τειχών άνθρωποι που θέλουν να κάνουν κακό;
Όχι κακό. Απλώς θέλουν να κάνουν το δικό τους. Θεωρούσαν εύκολο τον όμιλο και είπαν «θα δείτε τι θα κάνουμε τώρα εμείς».
Στους παίκτες τι μερίδιο ευθύνης ρίχνεις; Χρειαζόταν προπονητής για να νικήσουμε τα Νησιά Φερόε;
Εδώ έρχεσαι στο θέμα της νοοτροπίας που θίξαμε πριν. Φυσικά και χρειάζεται προπονητής για να νικήσεις τα Νησιά Φαρόε. Όπως χρειάζεσαι προπονητή για να κερδίσεις τη Ρουμανία, έτσι χρειάζεσαι προπονητή για να νικήσεις και τα Φαρόε. Το μυστικό είναι να λαχταράει ο παίκτης την πρόσκληση στην Εθνική ομάδα.
Ένιωσες όλα αυτά τα χρόνια που η Εθνική πήγαινε καλά ότι σας ζήλευαν κάποιοι απ” έξω;
Εννοείται αυτό. Κοίτα, κάποιοι πίστευαν ότι δεν κάναμε και τίποτα φοβερό ως ομάδα. Δεν είναι φοβερό να νικάς με 1-0 τον Λιχτενστάιν. Και όμως ήταν! Όταν θα το καταλάβουν, θα είναι πολύ αργά. Γιατί ακόμα δεν το έχουν καταλάβει. Το 60% του προβλήματος εντοπίζεται εκτός γηπέδου. Συνεχίζονται τα «εγκλήματα».
Το πιο τρομερό «έγκλημα» που έχει γίνει τον τελευταίο καιρό ποιο είναι;
Το κακό άρχισε, όταν τελείωσε το Μουντιάλ. Υπήρχε μία εσωστρέφεια του Σαρρή του στιλ «ξέρω εγώ τι κάνω και θα το κάνω». Αυτό ήταν «έγκλημα», γιατί δεν έχει ιδέα από ποδόσφαιρο και Εθνική ομάδα. Ήταν για λίγο καιρό πρόεδρος έτσι και αλλιώς. Δεν είχε ούτε τη γνώση ούτε την εμπειρία. Και απέτυχε παταγωδώς. Για μένα, δεν θα έπρεπε να φύγουν οι Φύσσας – Βόκολος, αλλά αφού έφυγαν, έπρεπε να αντικατασταθούν με άλλα παιδιά του χώρου. Έφυγε ο Τσαπίδης, οι συνεργάτες του προπονητή. Και φέρνεις έναν νέο κόουτς και του αφήνεις εν λευκώ την ομάδα. Ψήφισαν, λέει, στην ομάδα για τους αρχηγούς. Μα στην Εθνική να ψηφίζεις για αρχηγό; Είναι δυνατόν; Στην Εθνική αρχηγός είναι αυτός που έχει τις περισσότερες συμμετοχές.
Μας έφαγε το «έλα μωρέ, θα περάσουμε εύκολα», αυτό το «καφενείο». Στον Σαρρή τα είχα πει. Μου απάντησε «ναι, ναι». Καταλαβαίνεις. Πίστευε ότι όλα εύκολα. Και εκεί που νικούσαμε 1-0 τον Λιχτενστάιν, χάσαμε δύο φορές από τα Φαρόε. Φάνηκε ότι κάποιοι παίκτες έκαναν σημαντική δουλειά για το κλίμα και την ετοιμασία της ομάδας πριν από το ματς. Την ομάδα πρέπει να την ετοιμάζεις. Κι αν δεν έχεις προσωπικότητες, πρέπει να τις χτίσεις. Αν και νομίζω ότι υπάρχουν προσωπικότητες μέσα στην ομάδα. Επειδή, δηλαδή, έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για τους παλιούς, πρέπει να καταστραφεί η ομάδα; Παίκτες υπάρχουν. Όταν πάνε άνθρωποι άξιοι να οργανώσουν τα πράγματα όπως πριν, να βάλουν κανόνες, θα βελτιωθούμε.
Δεν ήταν τρελός ο Ρεχάγκελ που έκανε κλειστό κλαμπ την Εθνική. Τώρα πάει όποιος θέλει. Η φανέλα της Εθνικής πρέπει να είναι ακριβή, τώρα έχει γίνει φθηνή. Είναι βαριά αυτή η φανέλα. Και αυτός που έρχεται, πρέπει να φτύσει αίμα για να την φορέσει. Φέρνω ένα παράδειγμα: Θέλω να μου πει κάποιος γιατί στους πρώτους έξι μήνες στην ομάδα, με 51 συμμετοχές στην Εθνική, με τον ΠΑΟΚ πρώτο στη βαθμολογία, δεν παίρνει χρόνο ο Τζιόλης; Πού ήταν ο Τζιόλης τον Σεπτέμβριο; Τον Οκτώβριο κλήθηκε, αλλά δεν αγωνίστηκε ούτε με Φινλανδία ούτε με Βόρεια Ιρλανδία. Πολύ απλό παράδειγμα.
Πώς έχει προκύψει η φήμη…
(σ.σ. διακόπτει) Στην Ελλάδα υπάρχουν πάντα φήμες. Δεν ισχύει το «όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά» στην Ελλάδα. Εγώ έχω αντιληφθεί ιστορίες που γράφτηκαν και δεν είχαν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Σαν παραμύθι ένα πράγμα. Πρωτοσέλιδα, άρθρα, τα πάντα. Κανονικό παραμύθι. Γι” αυτό πάντα έλεγα ότι «αν δεν δω, δεν ξέρω». Πρέπει κάτι να το δω με τα μάτια μου.
Η φήμη, πάντως, που κυκλοφορούσε, σε ήθελε να κάνεις το απόλυτο κουμάντο επί Σάντος στην Εθνική, ότι βοηθούσες ακόμα και στον καταρτισμό της 11άδας…
Ναι, γράφτηκε αυτό. Είναι δυνατόν κάποιος που ξέρει ποδόσφαιρο να πιστέψει αυτό το πράγμα; Οι ιστορίες αυτές είναι φανταστικές.
Μήπως ήσουν περισσότερο παρεμβατικός απ” όσο θα έπρεπε στα αποδυτήρια;
Σε συλλόγους μπορεί να το έχω κάνει στο παρελθόν. Στην Εθνική ποτέ. Ειδικά με τον Σάντος. Αν ήμουν τύπος και υπογραμμός με τον Ρεχάγκελ, με τον Σάντος ήμουν δύο φορές. Γιατί ήξερα ότι θα μας συνδέσουν λόγω του γεγονότος ότι είχαμε μία πολύ καλή σχέση και ότι με είχε πάρει στη Μπενφίκα. Και ο Σάντος, από την πλευρά του, ήταν απόμακρος -με τη θετική έννοια το λέω- μαζί μου, γιατί και αυτός ήξερε. Δεν ήθελε να δίνει δικαιώματα και ούτε ποτέ έδωσε. Μπορείς να ρωτήσεις όποιον θέλεις.
Ο Κατσουράνης εξηγεί τι δεν πήγε καλά στο πρότζεκτ του Ντέμη Νικολαϊδη στην ΑΕΚ, τοποθετείται για την αποχώρησή του από τον Παναθηναϊκό, μιλώντας με τα καλύτερα λόγια για τον Τραϊανό Δέλλα και αναλύει τα δικά του «θέλω» για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Στα λόγια του είναι σαφές, έστω και αν εδώ δεν το λέει ευθέως, ότι η σχέση του με την ΑΕΚ είναι ξεχωριστή, τουλάχιστον πιο ξεχωριστή σε σχέση μ” αυτή που ανέπτυξε με τον Παναθηναϊκό, τον ΠΑΟΚ ή τη Μπενφίκα. Και κάνοντας τον απολογισμό, φαίνεται ότι κρατάει μόνο τα θετικά από το κάθε μετερίζι που υπηρέτησε στην ποδοσφαιρική καριέρα του.
Υπάρχει ομάδα της καριέρα σου που δεν σε σεβάστηκε;
Δεν είναι της παρούσης. Εγώ θέλω να νιώθω ότι παντού με σεβάστηκαν.
Φαντάζομαι ότι από τον Παναθηναϊκό θα ήθελες να φύγεις υπό πιο νορμάλ συνθήκες…
Δεν ήταν δικό μου το πρόβλημα. Ήταν δικό τους. Έφυγα χωρίς να τσακωθούμε, έκανα τα πάντα για τον Παναθηναϊκό. Δέχθηκα στη συνέχεια όλους τους διακανονισμούς που μου πρότειναν, αν και τα χρήματα ήταν πολλά. Ακόμα και σήμερα πληρώνομαι από τον Παναθηναϊκό.
Αντιλήφθηκες γιατί έφυγες από τον Παναθηναϊκό, Οκτώβριο μήνα μάλιστα;
Θεωρώ ότι οι λόγοι ήταν οικονομικοί.
Γιατί δεν σου το είπαν από το καλοκαίρι;
Μπορεί να θεωρούσαν ότι ήταν μεγάλο το συμβόλαιο γι” αυτά που πρόσφερα και ίσως ήθελαν να το ξεφορτωθούν. Δεν ξέρω αν έπαιξαν ρόλο οι 6 αγωνιστικές της τιμωρίας μου τότε. Ήταν περίεργα τα πράγματα στον Παναθηναϊκό και φάνηκε και στα μετέπειτα αποτελέσματα εκείνη τη σεζόν, με την έλευση Φάμπρι κτλ. Ήταν δύσκολη εποχή για την ομάδα, δεν πήγαινε και καλά αγωνιστικά. Επίσης μπορεί να διαπίστωσαν στην πορεία ότι δεν έβγαιναν οικονομικά.
Σε έθιξε ο τρόπος που αποχώρησες τότε;
Δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο, στην Ελλάδα ο καθένας έχει μία άποψη. Υπάρχουν ακόμα και τώρα άνθρωποι, πάντως, που με βλέπουν στο δρόμο και με προσεγγίζουν με σεβασμό. Δόξα τω Θεώ, κανείς δεν μου έχει μιλήσει άσχημα στο δρόμο.
Σε ποια αποδυτήρια έχεις υπερβεί τα όρια;
Στην ΑΕΚ πιο πολύ. Είχαμε πολλούς πιτσιρικάδες, έπρεπε να βοηθήσω. Υπήρχαν παιδιά που καταλάβαιναν ότι ακόμα και αν έλεγα μία κουβέντα παραπάνω, το έκανα για το καλό της ομάδας. Κάποιος άλλος μπορεί να μην το ανέχεται αυτό. Μπορεί να παίζει για παράδειγμα αριστερό μπακ και να νομίζει ότι έχεις εσύ ένα φίλο αριστερό μπακ και ότι θέλεις να τον πετάξεις έξω. Εγώ πάντως φώναζα επειδή ήθελα να κερδίζουμε. Δεν υπάρχει παιδεία, να ξέρεις. Όταν λέμε προπονητής μέσα στο γήπεδο, εννοούμε ότι μιλάμε με καλό ή όχι τρόπο στον συμπαίκτη μας για έναν σκοπό. Ποδόσφαιρο είναι, μπορεί να βρίσουμε κιόλας. Όποιος έχει παίξει μπάλα, ξέρει. Έχω παίξει 750 παιχνίδια στην καριέρα μου και καταλαβαίνω τι είναι το ποδόσφαιρο.
Τα μετράς ε;
Όχι, καθόλου, τώρα που πάω προς το τέλος τα βλέπω. Αλλά γιατί να μην τα μετράω, κάθε παιχνίδι είναι η ζωή μου.
Όταν ξεκινούσες, περίμενες ότι θα κάνεις αυτήν την καριέρα;
Στην αρχή είχα άγνοια κινδύνου και αυτό με βοήθησε. Όταν έπαιξα για πρώτη φορά με την ΑΕΚ στο Champions League, δεν κοιτούσα ποιος ήταν ο αντίπαλος, ήταν μεγάλο προσόν αυτό. Ραούλ ήταν, Ζιντάν ήταν, δεν με ένοιαζε, σαν να ήταν άσημος για μένα. Έλεγα από μέσα μου «και εγώ καλός είμαι». Όχι επειδή ήμουν καλύτερος από αυτούς, απλώς κοιτούσα το δικό μου κομμάτι, το τι πρέπει να κάνω για να βοηθήσω την ομάδα μου.
Μετά από το 2004, ένιωσες στην ΑΕΚ ότι ήσουν ο εκλεκτός του Ντέμη Νικολαΐδη και ότι κάποιοι ίσως να σε φθονούσαν γι” αυτό;
Δεν ένιωσα ποτέ εκλεκτός. Ήμουν καλά στην ΑΕΚ, είχα καλή σχέση με τον κόσμο, ήταν η πρώτη μεγάλη ομάδα της καριέρας μου. Μου άρεσε που έπαιζα στην ΑΕΚ, ήταν τέσσερα πολύ καλά χρόνια στην ομάδα. Αν εξαιρέσει κανείς τη σεζόν 2003-04, όταν η ομάδα διαλύθηκε.
Τι πιστεύεις δεν πήγε καλά στο τέλος στο εγχείρημα του Νικολαΐδη;
Έγιναν διοικητικά λάθη απ” όλους. Και από τον Ντέμη με την ομάδα του. Για μένα, το μεγαλύτερο λάθος έγινε, ήταν η αλλαγή σχεδιασμού μετά από τη σεζόν 2004-05, όταν και φτάσαμε μία ανάσα από την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Πήγαν σε πλάνο με πιο έτοιμους ποδοσφαιριστές. Δεν έπρεπε να γίνει, κατά τη γνώμη μου. Έπρεπε να συνεχίσει με νεαρούς και εξελίξιμους. Αντιθέτως, αγοράστηκαν παίκτες έτοιμοι. Βοήθησαν τα παιδιά αυτά, αλλά έπρεπε να συνεχιστεί το προηγούμενο πλάνο. Και το 2005-06 καλά πήγαμε, πάντως. Τερματίσαμε δεύτεροι, παίξαμε τελικό κυπέλλου. Στην Ελλάδα, όμως, μετρά μόνο το αποτέλεσμα και το πώς θα βγάλουμε χρήματα.
Και στην Ευρώπη, Κώστα, κάπως έτσι δεν είναι πλέον το ποδόσφαιρο;
Δεν είναι έτσι. Σαν οικοδόμημα μιλάω. Η Μπράγκα έπαιξε τελικό στο Europa League και το μεγαλύτερό της συμβόλαιό ήταν 200.000 ευρώ. Είδες καμία ελληνική ομάδα να παίζει τελικό Europa League; Εγώ πάντως όχι. Άρα κάτι φταίει. Έχουμε και πολλούς ξένους, εγώ πάντα ήμουν αντίθετος μ” αυτό. Ο Ολυμπιακός έχει έξι Έλληνες στη λίστα για το Champions League. Ο ΠΑΟΚ έχει επίσης πολλούς ξένους, έκανε μεταγραφές ξένων. Ο Παναθηναϊκός τα ίδια, ακόμα και ο Ατρόμητος με τον Αστέρα. Η ΑΕΚ ακολουθεί. Αλλά εκεί μπορώ να πω ότι κάνει εξαιρετική δουλειά ο Τραϊανός Δέλλας. Φυσικά, δεν είναι τωρινό το φαινόμενο με τους αλλοδαπούς, χρόνια υπάρχει.
Θα σου πουν όμως ότι το σύγχρονο ποδόσφαιρο είναι παγκοσμιοποιημένο…
Όχι, απλώς στην Ελλάδα δεν θέλουν να δουλέψουν με τις ακαδημίες. Δεν θέλουν και δεν ξέρουν.
Πώς είδες μέχρι στιγμής την πορεία των ελληνικών ομάδων στα κύπελλα Ευρώπης και τι πιστεύεις ότι θα κάνουν από εδώ και πέρα;
Ο Παναθηναϊκός φάνηκε τελείως ανέτοιμος και δίκαια έμεινε εκτός Ευρώπης. Κατά την άποψή μου είχε αντίπαλο πολύ κατώτερο, αλλά φάνηκε άτολμη ως ομάδα με κακή αμυντική και συνολική λειτουργία και έπαθε το πατατράκ. Ο Ατρόμητος είχε δύσκολη κλήρωση και λογικά αποκλείστηκε. Ο Ολυμπιακός έχει δύσκολο όμιλο με ρεαλιστικό στόχο την τρίτη θέση. Αν δεν την πάρει, θα είναι αποτυχία. Ο Αστέρας θα το παλέψει στους ομίλους, είναι σοβαρή ομάδα και ευχάριστη έκπληξη. Ο ΠΑΟΚ μπήκε άνετα στους ομίλους και έχει πολλά παιδιά από τις ακαδημίες που τα ξέρω καλά, όπως οι Κίτσιου, Πέλκας, Κωνσταντινίδης, Σαββίδης, Κάτσε, που πρέπει να στηριχθούν και να γίνουν βασικότατοι. Μόνο έτσι θα έχει κέρδος ο ΠΑΟΚ.
Στην ΑΕΚ γιατί δεν γύρισες;
Εφέτος δεν έγινε τίποτα. Πέρυσι μιλήσαμε, αλλά δεν μπήκαμε σε λεπτομέρειες, δεν καρποφόρησαν οι συζητήσεις. Τέλος καλό όλα καλά, δόξα τω Θεώ συνεχίζουμε.
Γιατί ο ΠΑΟΚ που επενδύει χρήματα δεν μπορεί να κάνει ακόμα κάτι μεγάλο;
Αυτά που είπαμε. Λείπει η οργάνωση. Η Ελλάδα δεν είναι για μεγάλα συμβόλαια. Νεαρούς θέλει και σωστές πωλήσεις. Να είναι Ολλανδία και Βέλγιο. Οι Τούρκοι ξοδεύουν χρήματα. Ε και; Τι επιτυχίες έχουν;
Από τον τρόπο που δούλευε η Μπενφίκα τι θα έφερνες στην Ελλάδα;
Το πρώτο που θα… έκλεβα από εκεί είναι η νοοτροπία των οπαδών, ο τρόπος που βλέπει ο κόσμος το παιχνίδι. Αλλά πώς να το πάρεις αυτό; Ας το διδάξουμε στα παιδιά μας. Αν το παιδί το μάθεις να αγαπά μόνο τη νίκη, το κάνεις φανατισμένο. Έχει τελειώσει η ιστορία.
Άρα, τον γιο σου δεν θα τον μάθεις έτσι…
Μακάρι να ασχοληθεί με τον αθλητισμό και αν ψηλώσει, να παίξει μπάσκετ. Βλέπεις ότι το μπάσκετ στην Ελλάδα έχει άλλη κουλτούρα. Μετά από το 1987 μπήκαν μπασκέτες σε όλα τα σχολεία. Είδατε μετά το 2004 να γίνονται ποδοσφαιρικά γήπεδα; Εγώ δεν είδα πουθενά. Ίσα ίσα, είδαμε στα τοπικά να διαλύονται τα ξερά και να φτιάχνονται πλαστικά. Χάλια γήπεδα, που βγάζουν τραυματισμούς. Το τοπικό ποδόσφαιρο πεθαίνει, εγώ από εκεί βγήκα. Πώς θα παράγουμε νέους παίκτες;
Τι πρέπει να αλλάξει άρδην στο ποδόσφαιρό μας;
Στην οργάνωση, τα πάντα. ΕΠΟ, διαιτησία, οι ομάδες, οι ΠΑΕ. Οι ΠΑΕ οφείλουν να δουλέψουν σε ξένα πρότυπα και να μην ασχολούνται με τη σαπίλα στην Ελλάδα. Και να προσπαθήσουν να μπολιάσουν και τους οπαδούς με την κατάλληλη νοοτροπία. Όχι τους φανατικούς. Αν θέλουν «στρατό», ε, ας μην έχουν.
Θα σου απαντούσε κάποιος ότι «αν δεν τα έχω καλά με τη σαπίλα δεν μπορώ να πάρω το πρωτάθλημα»…
Δεν με ενδιαφέρει να πάρω το πρωτάθλημα που γίνεται στη χώρα μας, αλλά ένα πρωτάθλημα που θα διεξάγεται με ίσους όρους για όλους και θα είναι καθαρό από όλες τις πλευρές.
Αλήθεια, όταν λες σαπίλα τι εννοείς;
Είναι πολλά. Η έλλειψη ακαδημιών, η έλλειψη γηπέδων, το ότι δεν μπορούν οι οικογένειες να πάνε στο γήπεδο. Σαπίλα είναι εν έτει 2015, Παναθηναϊκός και ΑΕΚ να μην έχουν γήπεδα. Και άλλα, βέβαια, πιο «χοντρά». Η διαιτησία. Ακόμα σφυρίζουν οι ίδιοι διαιτητές. Τι να αλλάξει στο ελληνικό ποδόσφαιρο έτσι;
Πιστεύεις ότι στην Ελλάδα οι διαιτητές είναι κατευθυνόμενοι;
Εννοείται. Κανείς διαιτητής δεν μπορεί να με κοροϊδέψει. Μπορώ να τον καταλάβω από χιλιόμετρα, αν έχει έρθει για να κάνει κάτι στο ματς.
Άρα σου έχει τύχει αυτό…
Πλάκα κάνεις; Άπειρες φορές. Ο ίδιος διαιτητής μας έπαιζε 100% τη μία σεζόν και 200% κόντρα την επόμενη. Ο διαιτητής αυτός είναι Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός; Τίποτα από τα δύο. Ο Θεός του είναι το χρήμα. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι. Είναι και το άλλο. Δεν παίζεις καλά, σε «σφάζει» ο διαιτητής, δεν μπορείς, λέει, να μιλήσεις, επειδή δεν έπαιξες καλά. Γιατί; Και η Γιουνάιτεντ δεν παίζει πολλές φορές καλά, νικά όμως. Δηλαδή στην αδύναμη μέρα μου, να μου δώσεις μία και να με αποτελειώσεις; Είναι επιστήμη η διαιτησία.
Πώς βλέπεις τον εαυτό σου όταν αποσυρθείς από τη δράση;
Δεν έχω ιδέα. Πραγματικά. Δεν θα γίνω προπονητής, πάντως, κουράστηκα με τα ξενοδοχεία και με όλα αυτά.
Θα παίξεις αυτήν τη σεζόν; Ή, τουλάχιστον, θέλεις να παίξεις;
Πού να ξέρω; Δεν υπάρχει «θέλω» στο ποδόσφαιρο, μην το ψάχνεις. Η ζωή δεν ξέρεις τι θα φέρει.
Υπάρχει περίπτωση να ξαναπάς στην Ινδία;
Αν το θέλει η ζωή, μπορεί και να ξαναπάω, δεν ξέρουμε τι μπορεί να γίνει. Αυτήν τη στιγμή που μιλάμε, όμως, δεν υπάρχει κάτι. Δεν έχω την παραμικρή ενόχληση από πουθενά. Δεν είμαι αρνητικός, πάντως, για να ξαναπαίξω στο εξωτερικό.
Κάποιοι λένε ότι ήθελες και θέλεις να κρεμάσεις τώρα τα παπούτσια σου…
Ξέρεις ότι αυτό το «κάποιοι» στην Ελλάδα «παίζει» πολύ.
Δεν σου έχει περάσει καθόλου από το μυαλό;
Το έχω σκεφτεί, ναι, το έχω στο μυαλό μου, αλλά δεν έχω βάλει κάποιο πλάνο ότι θέλω να σταματήσω τότε ή αργότερα. Είμαι σε μία ηλικία, όμως, που ξέρω ότι μπορεί και να σταματήσω.
Νιώθεις συμβιβασμένος μ” αυτήν την ιδέα;
Ε, ναι. Εάν δεν είσαι, γίνεται ακόμη πιο δύσκολο, που έτσι και αλλιώς είναι δύσκολο. Η συνήθεια είναι αυτή που το δυσκολεύει. Ξαφνικά είσαι αναγκασμένος να κάνεις στροφή 180 μοιρών και να ζήσεις αλλιώς. Αν, όμως, είσαι έστω και ελάχιστα συνειδητοποιημένος και είσαι και καλά με την οικογένειά σου, μπορείς να το κάνεις. Σου ξαναλέω, πάντως, ότι δεν είναι εύκολο.
Τι θα σου λείψει όταν σταματήσεις;
Η ποδοσφαιρική καθημερινότητα. Τα αποδυτήρια, τα ταξίδια, οι αγώνες, όλα θα μου λείψουν. Και εγώ, ξέρεις, δεν είχα ποτέ τραυματισμούς και έζησα πολύ γεμάτες χρονιές. Γι” αυτό έδινα πάντα τον καλύτερο εαυτό μου. Τώρα θα έχω Σαββατοκύριακα, γιορτές, γεμάτα καλοκαίρια. Αυτό το καλοκαίρι ήταν μόλις το δεύτερο γεμάτο από τότε που άρχισα να παίζω ποδόσφαιρο.
Πηγή: contra.gr