Ο Ολυμπιακός την τελευταία ημέρα έκανε... ρελάνς με δύο μεταγραφές στην επίθεση. Κέρδισε τις εντυπώσεις στο φινάλε της μεταγραφικής περιόδου, με την ΑΕΚ να λέει «πάσο» στην παρτίδα για την απόκτηση σέντερ φορ.
Η ΑΕΚ τον είχε ανάγκη δεδομένα. Ο Τζεμπούρ είναι «λαχείο». Και το «λαχείο»... παίζει και να μην σου «βγει», ειδικά όταν έχει τα χαρακτηριστικά του Γαλλοαλγερινού που με την Ενωση μέχρι στιγμής δεν έχει «δέσει» στο χορτάρι. Τι μένει από εκεί και πέρα; Ο φιλότιμος Αραβίδης που δεν είναι ο φορ και δεν τον περιμένεις να σηκώσει τέτοιο βάρος και ο Κρισάντους που κανείς στην ΑΕΚ δεν του έχει εμπιστοσύνη.
Με λίγα λόγια η ΑΕΚ πορεύτηκε στο φινάλε των μεταγραφών με την λογική του... παραλόγου. Ηθελε φορ, έψαξε για φορ (Ντέβιτς, Ιμπίσεβιτς κ.α.), έκανε επαφές για φορ, στην Ξάνθη είδε ότι χρειάζεται απεγνωσμένα έναν τέτοιον και τελικά δεν τον πήρε.
Ο κόσμος της ΑΕΚ αντέδρασε. Διότι αλλιώς ονειρευόταν την επιστροφή της αγαπημένης ομάδας του. Αλλιώς ήθελε να μπει δυναμικά στο νέο πρωτάθλημα με, στο οποίο «φώναζε» από το 2013 ότι «Ερχεται». Και ήρθε με μπροστάρη τον Μελισσανίδη. Με σωστό προγραμματισμό, με αρκετές λύσεις σε πολλές θέσεις (3 αριστερά μπακ, 3 δεξιά μπακ, πολλοί χαφ), αλλά δίχως το κάτι παραπάνω που θα κάνει την διαφορά στην θέση που φέρνει τα γκολ, άρα τις νίκες και τους βαθμούς. Εκεί που ο ΠΑΟ έχει τον Μπεργκ πχ. Η ΑΕΚ δεν επέλεξε την σιγουριά, αλλά το ρίσκο που είναι «επικίνδυνο».
Η ΑΕΚ από εδώ και πέρα (εκτός αν φέρει φορ μέχρι 11 Σεπτεμβρίου από την ελεύθερη αγορά) πορεύεται με όσους έχει. Με την ελπίδα ο Τζεμπούρ να συμπεριφερθεί επαγγελματικά όταν γυρίσει από τον τραυματισμό του, ο Αραβίδης να είναι πάντα ο ίδιος, οι πλάγιοι να φέρουν γκολ, ο Μάνταλος να μπει δυνατά και ο Μπουονανότε να της «βγει».
Ο Δέλλας έχει πολλά «στοιχήματα» στο συρτάρι στο γραφείο του. Κάποια θα βγουν, κάποια όχι. Έτσι είναι τα... μαθηματικά του ποδοσφαίρου. Το μεγάλο «στοίχημα» όμως είναι μέχρι τον Ιανουάριο να είναι κοντά στην κορυφή και εντός στόχων. Και τον Γενάρη θα τεθούν όλα ξανά στο τραπέζι.