Ως κεραυνός εν αιθρία έπεσε στο περιβάλλον του Αλέξη Τσίπρα η παραίτηση από τον ΣΥΡΙΖΑ του στενού του φίλου, Ανδρέα Καρίτζη.
Ο κ. Καρίτζης – πρώην υπεύθυνος Νεολαίας αλλά και εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία αφήνει αιχμές για την μετάλλαξη του κόμματος επί ηγεσίας Τσίπρα.
«Η κοινωνικά οδυνηρή και πολιτικά μη βιώσιμη επιλογή εφαρμογής του προϊόντος ενός πραξικοπήματος σε συνδυασμό με τη μεθοδολογία λήψης τέτοιων κρίσιμων αποφάσεων διαμόρφωσαν ένα πολιτικό περιβάλλον και μια στρατηγική που με απορρίπτει» αναφέρει χαρακτηριστικά ο Α. Καρίτζης.
Στην επιστολή-κόλαφο ο Α. Καρίτζης σημειώνει επίσης:
«Η κατάργηση συλλογικών και δημοκρατικών διαδικασιών, το έλλειμμα πολυδιάστατης και σε βάθος ανάλυσης και ο κοντόθωρος πολιτικός ορίζοντας έχουν πλέον διαμορφώσει μια νοοτροπία πολιτικής σε συνέχεια και όχι σε ρήξη με το παρελθόν. Μια νοοτροπία που δεν επιτρέπει την ουσιαστική ανασυγκρότηση και τον επαναπροσδιορισμό, στοιχεία απαραίτητα μετά από μια ήττα για την χάραξη μιας πολιτικά βιώσιμης και κοινωνικά χρήσιμης νέας στρατηγικής.
Η εν λόγω νοοτροπία δεν προέκυψε ξαφνικά, ενδυναμώνεται και αναπτύσσεται καιρό τώρα. Και αν μετά από μια μείζονα πολιτική εξέλιξη όπως η έκβαση της διαπραγμάτευσης η νοοτροπία αυτή όχι μόνο δεν εγκαταλείπεται αλλά αντίθετα παγιώνεται τότε δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια. Από την άλλη μεριά, η τεράστια μάζα των ανιδιοτελών συντρόφων και συντροφισσών του ΣΥΡΙΖΑ, ανεξαρτήτως των επιλογών τους αυτό το διάστημα, θα αποτελεί για εμένα πάντα πηγή δύναμης και αισιοδοξίας. Όλα όσα μας απομακρύνουν σήμερα δεν πρόκειται να σπάσουν τους δεσμούς μεταξύ μας, οι οποίοι σφυρηλατήθηκαν σε μια απίστευτα δύσκολη αλλά και συναρπαστική πορεία.
Η κοινωνία βρίσκεται ήδη σε μια μεγάλη κινητικότητα, τόσο για να επιβιώσει όσο και για να αποκτήσει ισχύ απέναντι σε αυτονομημένους από τη λαϊκή βούληση θεσμούς που ελέγχουν σήμερα τις βασικές της λειτουργίες έχοντας καταλύσει τη δημοκρατία και τη λαϊκή κυριαρχία. Χιλιάδες άνθρωποι αγωνίζονται καθημερινά, βασιζόμενοι στις δικές τους δυνάμεις. Δεν αποτελεί αποδεκτή επιλογή να σταθούμε απέναντί τους. Αυτή είναι η δική μου προτεραιότητα. Προσωπικά, θα ταχθώ με όλες μου τις δυνάμεις στην υπηρεσία αυτής της δημιουργικής και ελπιδοφόρας κινητικότητας, η οποία εκφράστηκε με συγκλονιστικό τρόπο στο δημοψήφισμα.
Αν σκεφτούμε διαφορετικά, θέτοντας στο επικέντρο της πολιτικής τις ενσωματωμένες στους ανθρώπους δυνατότητες, θα συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε πολύ πιο δυνατοί/ες από όσο νομίζουμε. Αν πιστέψουμε στη δημοκρατία ως εργαλείο απελευθέρωσης των δυνατοτήτων των ανθρώπων, τότε τα όρια που μας θέτουν οι ελίτ δεν θα φαντάζουν ανυπέρβλητα. Αν πιστέψουμε στη δύναμη που έχουν οι άνθρωποι μέσα τους, τότε θα αποκτήσουμε την αυτοπεποίθηση που απαιτούν οι περιστάσεις.
Να μάθουμε λοιπόν από τα λάθη και την εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ και να εξελιχθούμε ώστε να γίνουμε πραγματικά αποτελεσματικοί και χρήσιμοι. Δεν ζούμε σε καιρούς αποστράτευσης, ζούμε σε καιρούς που απαιτούν τόλμη».
Δύο ακόμη στελέχη της Κ.Ε του ΣΥΡΙΖΑ, εκτός του Αν. Καρίτζη, ο Χρ. Λάσκος και η Αγγ. Σαπουνά, με γραπτές δηλώσεις τους, ανακοινώνουν ότι αποχωρούν από τον ΣΥΡΙΖΑ για λόγους αρχής, χωρίς να προσχωρούν, προς το παρόν τουλάχιστον σε κάποιο άλλο σχήμα.
Η δήλωση αποχώρησης του Χρ. Λάσκου
Είναι δεδομένο πως η αποδοχή του μνημονιακού καθεστώτος αποτελεί το πλαίσιο για την άσκηση πολιτικής από την κυβέρνηση. Με τον πιο ρητό και σαφή τρόπο το δηλώνει καθημερινά το μεγαλύτερο μέρος των κυβερνητικών στελεχών.
Αυτό εξηγεί, νομίζω, περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο και την αντιδημοκρατική, μέσω της προκήρυξης των εκλογών, κατάργηση κάθε δυνατότητας να αναζητηθεί ένας δρόμος απεμπλοκής με συντεταγμένο τρόπο, χωρίς καμία κομματική διαβούλευση. Τυπικό κι αυτό δείγμα αυτού που υπήρξε το σημαντικότερο πρόβλημά μας εδώ και καιρό: η περιφρόνηση της συντροφικότητας, της συλλογικότητας, της εσωκομματικής δημοκρατίας.
Προσωπικά, όπως και πολλοί άλλοι, υπήρξα διατεθειμένος, με όλες τις σημαντικές και εκφρασμένες διαφωνίες μου, για έναν «έντιμο και επώδυνο» συμβιβασμό, προκειμένου να δοθεί μια ευκαιρία για τη μεγαλύτερη δυνατή ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ μέσα από την απόφαση της ΚΕ της 30ης Ιουλίου για έκτακτο Συνέδριο, σύμφωνα με την πρόταση του προέδρου. Η ευκαιρία ακυρώθηκε βιαίως.
Η αποχώρησή μου, αισθάνομαι, πως αποτελεί, πλέον, στοιχειώδη προϋπόθεση για τη συμμετοχή στους αγώνες του μέλλοντος.
Ενός μέλλοντος «που ίσως να είναι έρημος, μάλλον, όμως, θα είναι φωτιές».
Ολόκληρη η δήλωση αποχώρησης της Αγγ. Σαπουνά
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Μου είναι αδύνατον να συμμετάσχω στη διαδικασία του Σαββατοκύριακου.
Η διαδικασία αυτή γίνεται κατά παραβίαση του προγράμματος και του «παραπρογράμματος» και όλων των συμπεφωνημένων κανόνων λειτουργίας του κοινού μας σπιτιού, που ήταν ο ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ του ιδρυτικού συνεδρίου του 2013. Το αιφνιδιαστικό διάγγελμα του πρωθυπουργού Α. Τσίπρα για την παραίτηση της κυβέρνησης και την προκήρυξη εκλογών, με προφανή σκοπιμότητα την πλήρη εκκαθάριση του κοινοβουλευτικού συριζικού μπλοκ από τους «διαφωνούντες», το άνοιγμα νέων προοπτικών συμμαχικών κυβερνήσεων με συστημικές πολιτικές δυνάμεις και την ακύρωση της ρητής και εκπεφρασμένης πολιτικής βούλησης της πραγματικής πλειοψηφίας των μελών του κόμματος για συνέδριο με στόχο την εκπόνηση σχεδίου απεμπλοκής από το μνημονιακό εφιάλτη, έδωσε τη χαριστική βολή στο ΣΥΡΙΖΑ με τα πολιτικά χαρακτηριστικά που γνωρίζαμε ως σήμερα.
Μ’ αυτή την έννοια, το κόμμα της ενωτικής, ανασυνθετικής, ριζοσπαστικής Αριστεράς που συνιδρύσαμε και παλέψαμε για την δημοκρατική οικοδόμησή του με πολύ κόπο και για πολλά χρόνια, δεν υπάρχει πια. Προφανώς η μοναδική εμπειρία και η ανεκτίμητη συνεισφορά του καθενός και της καθεμιάς στη συναρπαστική συριζική ιστορία, από την εποχή του Χώρου Διαλόγου και Κοινής Δράσης και του ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών μέχρι τον ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ των μελών και την πρώτη αριστερή κυβέρνηση στην ιστορία της Ελλάδας τον τελευταίο μισό αιώνα, θέλει χρόνο και ίσως απόσταση για να αποτιμηθεί σε όλες της τις διαστάσεις και πάντως δεν είναι του παρόντος.
Αυτό που είναι του παρόντος, είναι το επιτακτικό αίτημα και η αγωνία των χιλιάδων συναγωνιστών και συμπολιτών μας για απεμπλοκή από τον μνημονιακό εφιάλτη και τις συνέπειες του στη διάλυση των ζωών των ανθρώπων, αίτημα που εκφράστηκε, άλλωστε, από το απίστευτα παλλαϊκό ΟΧΙ του πρόσφατου δημοψηφίσματος. Και σ’ αυτή την αγωνία, η στοιχειωδώς έντιμη προσέγγιση έχει ως αναγκαίες προϋποθέσεις: α) την αποδοχή του γεγονότος ότι η συριζική απόπειρα αντιμετώπισης των μνημονιακών εκβιασμών ηττήθηκε, προφανώς και εξαιτίας σοβαρών λαθών που έγιναν από τη μεριά μας και όχι μόνον επειδή οι «κακοί» ήταν «πολύ κακοί», αυτό μάλλον οφείλαμε να το έχουμε εκτιμήσει εγκαίρως, β) του στρατηγικού αδιεξόδου, σε σχέση, τουλάχιστον, μ’ αυτά που ως τώρα υποστηρίζαμε ως ηγεμονική άποψη του κόμματος, γ) της οργάνωσης του σοβαρού, συντεταγμένου και δημοκρατικού διαλόγου για την εκπόνηση νέων εναλλακτικών λύσεων, όλα αυτά δηλαδή που θα ήταν το αντικείμενο του καταργημένου μας συνεδρίου. Σ’ αυτό τον ακυρωμένο διάλογο, θα έπρεπε να έλθουν στην επιφάνεια η πλήρης και διάφανη ενημέρωση για ότι έχει γίνει ως τώρα, με τα λάθη, τις παραλείψεις, τις αβλεψίες, τους εκβιασμούς, όλα, καθώς και η ανάληψη της συνευθύνης που αντιστοιχεί, ναι μεν άνισα επιμερισμένη, αλλά αντιστοιχεί σε όλα τα πρόσωπα του κυβερνητικού δράματος του πρόσφατου 7μήνου, δηλαδή σε όλο το στελεχικό δυναμικό του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ.
Όμως, αντ’ αυτού, επελέγη από μια μερίδα του κόμματος, τη λεγόμενη «ηγετική», μια άλλη τακτική, αντιδημοκρατική, τυχοδιωκτική και επικίνδυνη, ενώ μια άλλη μερίδα αποφάσισε να δημιουργήσει άλλο κόμμα, ομνύοντας μεν στις λαϊκές αντιστάσεις και στο μεγαλειώδες ΟΧΙ, αλλά χωρίς επαρκείς απαντήσεις στα αμείλικτα όσο και πιεστικά στρατηγικά αδιέξοδα του παρόντος, κάτι που δεν συνάδει αντικειμενικά με τις απαιτήσεις που δικαιούται να έχει, σήμερα, οποιοσδήποτε πολίτης από όλους όσους διεκδίκησαν και άσκησαν κυβερνητική πολιτική εδώ και λίγους μόνον μήνες.
Φυσικά, δεν υπάρχει τέλος της ιστορίας. Κατά την πολύ ταπεινή μου άποψη, η κυβερνητική διαχείριση των μνημονίων δεν μπορεί να αποτελέσει προοπτική για τη ριζοσπαστική αριστερά, όσο σκληρή και έντιμη διαπραγμάτευση κι αν κάνει, εκτός ίσως κι αν είναι αποφασισμένη να έλθει σε πραγματικές και μεγάλες, ταξικές εν τέλει, συγκρούσεις όχι μόνον στο εξωτερικό, αλλά και στο εσωτερικό της χώρας, κάτι που δεν τολμήθηκε όσο έπρεπε στο πρόσφατο παρελθόν και μάλλον δεν είναι στην ατζέντα της επόμενης κυβέρνησης, όπως κι αν αυτή διαμορφωθεί. Ούτως ή άλλως η συγκρότηση του υποκειμένου, πολιτικού και κοινωνικού, που θα μπορέσει να ξαναδώσει τη μάχη για την αποδόμηση της νεοφιλελεύθερης βάρβαρης ηγεμονίας του σήμερα, σε Ελλάδα και Ευρώπη, με νικηφόρες προοπτικές, θέλει πολύ χρόνο, δουλειά, εμπιστοσύνη και νέες επεξεργασίες που σήμερα δεν υπάρχουν.
Μ’ αυτές τις σκέψεις, νιώθω υποχρεωμένη να δηλώσω την παραίτησή μου από την Κεντρική Επιτροπή του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ που μέχρι σήμερα υπηρέτησα με όποιους τρόπους μπορούσα. Δεν επιθυμώ να συμμετάσχω στο εγχείρημα του εναπομείναντος κόμματος υπό την ηγεσία του Αλέξη Τσίπρα και δεν αισθάνομαι αυτή την στιγμή ως αναγκαία την κομματική μου ένταξη σε οποιοδήποτε άλλο εκλογικό εγχείρημα. Σταθερά γοητευμένη από την περιπέτεια της αριστεράς, που είναι αμετάκλητα ο δημόσιος χώρος της ζωής μου και ο ορίζοντας της σκέψης μου, από τα νεανικά μου χρόνια μέχρι σήμερα, είμαι σίγουρη πως θα ξαναβρεθούμε με παλιούς και νέους συντρόφους στην επόμενη καμπή του δρόμου των κοινωνικών αγώνων.