H συλλογή του Σωτήρη Γεωργίου ήταν ένας φόρος τιμής στο layering και τη γιαπωνέζικη σχεδιαστική φόρμα των 90s.
Αν με ξέρεις, γνωρίζεις ότι παλεύω και χτυπιέμαι να αγαπήσω το χρώμα και φθονώ από βάθους καρδιάς τα κορίτσια που ενσαρκώνουν στις εξόδους τους το αρχέτυπο της γυναικάρας με το κόκκινο φόρεμα, αλλά το πιο κόκκινο που μπορώ να υποστηρίξω χωρίς να νιώθω ότι έχω ντυθεί Σπανιόλα είναι το κραγιόν. Καταλήγω πάντα στο γκρι. Και στις αποχρώσεις του, για ποικιλία. Αν με ξέρεις, ένα άλλο πράγμα που θυμάσαι για μένα είναι η αγάπη μου στις στρώσεις, από την κρέμα στο μιλφέιγ ως τα ρούχα. Αν με ξέρεις, θα ξέρεις και ότι, όπως πιθανότατα και εσύ, έχω μια μικρή νοσταλγία και πολλές (καμιά φορά κουραστικές, πες το, μη σκιάζεσαι) αναφορές στα 90s. Και τώρα έφτασε η στιγμή να σου πω και κάτι ακόμα, πως, ένα πράγμα που αγαλλιάζω να βλέπω σε πασαρέλα, είναι τα μοντέλα-κανονικοί άνθρωποι. Εντάξει, λίγο πιο ψηλοί, αλλά με έντονη την αίσθηση ότι δεν είναι οι εξωπραγματικές καλλονές που δεν μπορούν να τα πιουν δίπλα σου στο μπαρ. Τώρα που τα ξέρεις όλα αυτά, καταλαβαίνεις γιατί μου άρεσε η συλλογή του Σωτήρη Γεωργίου, που εδραιώνεται ως ένας από τους αγαπημένους μου με το Multidimensional. Αν είσαι παιδί των 90s και εσύ, σκέψου πώς θα ήταν σήμερα το Area με μεταγραφή κάποιου πολύ ταλαντούχου νέου, πώς θα ενσωματώνονταν με έναν urban κα “φορέσιμο” τρόπο οι επιρροές των πάλαι ποτέ Γιαπωνέζων, πώς τα από τότε layers θα ήταν κομψά σήμερα, και έχεις την κολεξιόν του για φθινόπωρο-χειμώνα 2011.
Πηγή: fashionism