Είναι ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της Αθήνας, ορόσημο για την πόλη. Το Ωρολόγιο του Ανδρονίκου Κυρρήστου (οι γνωστοί "Αέρηδες") που δεσπόζει στη Ρωμαϊκή Αγορά, είναι κτίσμα μοναδικό.
Κατασκευασμένο μεταξύ 2ου και 1ου αι. π. Χ., είναι εξ ολοκλήρου από μάρμαρο, με κάτοψη μορφής κανονικού οκταγώνου, που στην αρχαιότητα λειτούργησε ως ηλιακό και υδραυλικό ρολόι, πιθανόν κι ως πλανητάριο. Είναι πολλά τα στοιχεία που εντυπωσιάζουν στους «Αέρηδες»: Η κωνική στέγη, η οποία αποτελείται από 24 μαρμάρινες πλάκες που συγκλίνουν σε «κλειδί» κυκλικής διατομής, ο γλυπτός διάκοσμος της ζωφόρου με την αναπαράσταση των οκτώ ανέμων, η σίμη με τις λεοντοκεφαλές - υδρορροές και το μαρμάρινο δάπεδο, με τις διαμορφώσεις που εξυπηρετούσαν το μηχανισμό του υδραυλικού ρολογιού.
Σκεπασμένο σήμερα με σκαλωσιές και δίχτυ ασφαλείας, στο μνημείο εκτελούνται εργασίες αποκατάστασης. Ήδη από τον Νοέμβριο του 2011, οπότε το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο έδωσε τη συγκατάθεσή του σε σχετική μελέτη, είχε συζητηθεί η κατάστασή του: Προβλήματα στατικά, ρωγμές, ανοίγματα στους αρμούς, απολαξεύσεις, μαύρες κρούστες, απώλειες χρωμάτων και επιχρισμάτων. Από τότε το μνημείο συντηρείται και όπως όλα δείχνουν ως το τέλος του χρόνου οι εργασίες θα έχουν ολοκληρωθεί. Το θέμα απασχόλησε το ΚΑΣ και στην πρόσφατη συνεδρίασή του, όπου συζητήθηκαν, παίρνοντας το «πράσινο φως», τρεις πολύ σημαντικές μελέτες.
Η πρώτη αφορά τη στατική μελέτη του μνημείου, η οποία χαρακτηρίστηκε άρτια από τα μέλη του Συμβουλίου. Οι άλλες δύο επικεντρώνονταν στην αποκατάσταση της απορροής των ομβρίων υδάτων στη στέγη, στη διαμόρφωση εξωτερικής διαδρομής επισκεπτών και επισκεπτών ΑμεΑ, καθώς και στην τοποθέτηση εσωτερικού διαδρόμου που θα επιτρέπει την πρόσβαση στο μνημείο. Ως προς τα όμβρια προτάθηκε η χρήση φύλλων μολύβδου και η δημιουργία «αυλακιών» που θα οδηγούν τα νερά της βροχής προς τις αρχαίες υδρορροές, μια λύση αναστρέψιμη που δίνει λύση στο πρόβλημα. Επίσης, συζητήθηκε το θέμα της αλλαγής των θυρών που τοποθετήθηκαν τη δεκαετία του '30, πρόταση ωστόσο που δεν επιλέχθηκε καθώς, όπως τονίστηκε, πρόκειται για έργο που περικλείει μαστοριά και μια χαμένη σήμερα τεχνική, γι' αυτό προτάθηκε η συντήρησή τους.