Από το 2010 και μετά, μια μεγάλη διαχωριστική γραμμή έθεσε την Ελλάδα σε δύο -πολλάκις αντικρουόμενα- στρατόπεδα: τους μνημονιακούς και τους αντιμνημονιακούς. Εκείνους που τάσσονταν υπέρ των δανεικών συμβάσεων και των άλλων που τα πολεμούσαν.
Φαίνεται πως αυτή η βασική διχοτόμηση έχει πάψει να υφίσταται και με το τρίτο Μνημόνιο να βρίσκεται επί θύραις (εάν και εφόσον η ελληνική κυβέρνηση τα βρει με τους δανειστές της), μια νέα εγγενής διαφοροποίηση εμφανίζεται στο προσκήνιο.
Όπως αναφέρει το Business Insider από τη μία πλευρά της όχθης βρίσκονται όσοι επιθυμούν η Ελλάδα να παραμείνει στην Ευρωζώνη (έστω και με το βαρύ τίμημα της λιτότητας και των μέτρων) και στην άλλη βρίσκονται εκείνοι που θέλουν η χώρα να φύγει από το ευρώ και να υιοθετήσει δικό της νόμισμα.
Εν ολίγοις, η νέα διαχωριστική γραμμή είναι: «ευρώ ή δραχμή». Το άρθρο σημειώνει πως με δεδομένο ότι η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων επιθυμούν να παραμείνει η χώρα στην Ευρωζώνη (άρα και στο ευρώ), η απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει σε συμφωνία για ένα τρίτο πακέτο στήριξης, βρίσκει την υποστήριξη μεγάλου μέρους των πολιτών.
Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει πως λείπουν οι πολιτικές αναταράξεις. Ήδη, η ψήφιση της διπλής δέσμης προαπαιτούμενων μέτρων, έτσι ώστε να δοθεί το δάνειο-γέφυρα, δημιούργησαν μια ιδιότυπη συμμαχία μέσα στην ελληνική Βουλή. Η κυβέρνηση χρειάστηκε τη βοήθεια της αντιπολίτευσης για να περάσει τους νόμους, ενώ μια σημαντική μερίδα κυβερνητικών βουλευτών αντιτάχθηκε σθεναρά.
Ο αρθρογράφος σημειώνει πως -κατά τα φαινόμενα- με τον ίδιο τρόπο θα περάσει από τη Βουλή και το τρίτο πακέτο στήριξης όταν θα έχουν ολοκληρωθεί οι συζητήσεις. Το πρόβλημα, όμως, παραμένει καθώς στο μπλοκ των αρνητών του Μνημονίου δεν είναι μόνο οι... συνήθεις (ΚΚΕ, Χρυσή Αυγή), αλλά και 35 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.
«Το γεγονός ότι αυτοί οι βουλευτές δεν εκπαραθυρώθηκαν ή δεν παραιτήθηκαν από το κόμμα, θέτουν τη βιωσιμότητα της κυβέρνησης εν αμφιβόλλω. Πάντως, ο Τσίπρας, στον πρόσφατο ανασχηματισμό, δεν έδειξε ότι επιδιώκει ευρύτερη συμμαχία με την αντιπολίτευση και δεν τοποθέτησε κανέναν υπουργό εκτός του κόμματός του. Το μόνο που έκανε ήταν να αφήσει εκτός κυβερνητικού σχήματος εκείνους τους υπουργούς που είχαν ταχθεί ενάντια στις αποφάσεις του. Αυτή τη στιγμή διαθέτει μια κυβέρνηση μειοψηφίας με την ανοχή της αντιπολίτευσης», αναφέρει το άρθρο.
Για πρώτη φορά από το 1974 και μετά, εμφανίζεται μια κυβέρνηση να έχει τη μειοψηφία κι όμως να μην πέφτει. Το παράδοξο εντείνεται από το γεγονός ότι η αντιπολίτευση δεν προτίθεται να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης. Οι αιτίες είναι προφανείς: τα κόμματα της αντιπολίτευσης θεωρούν πως το τρίτο πρόγραμμα είναι απαραίτητο για να αποτραπεί το Grexit και επιπλέον γνωρίζουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται στις δημοσκοπήσεις.
Πάντως, αναφέρει το άρθρο, η κυβέρνηση μειοψηφίας δεν μπορεί να έχει μακρύ βίο, καθώς θα πρέπει να προχωρήσει σε επώδυνα μέτρα που επιβάλλονται από το τρίτο μνημόνιο. Αυτό το σκληρό πρόγραμμα θα έχει επιπτώσεις στην κυβέρνηση, άρα είναι σφόδρα πιθανό, με την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων και την έγκριση του τρίτου Μνημονίου από τη Βουλή, να προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές.
Για να καταλήξει ως εξής: «Είναι δεδομένο πως μέχρι το τέλος Αυγούστου, η ελληνική κυβέρνηση θα καταφέρει να κρατηθεί. Στη συνέχεια, όμως, και σίγουρα μέσα στο φθινόπωρο, θα είναι απίθανο να καταφέρει να αποφύγει τις πρόωρες έκλογες».