Η κατάσταση στην υποβαθμισμένη περιοχή του Δελχί, Sangam Vihar, που φιλοξενεί 500.000 κατοίκους, είναι πραγματικά εφιαλτική. Την ώρα που η ζέστη πνίγει τους ανθρώπους της πόλης, το διαθέσιμο νερό δεν επαρκεί ούτε για τα εντελώς απαραίτητα.
Στους δρόμους του Sangam Vihar λοιπόν υπάρχει πλέον η εξής εικόνα. Ανδρες και γυναίκες μαζεύονται κατά εκατοντάδες, ή και χιλιάδες, σε συγκεκριμένους δρόμους, κουβαλώντας μαζί τους ένα-δυο μεγάλους κουβάδες. Τα στενά σοκάκια της πόλης πλημμυρίζουν από ανθρώπους, που περιμένουν με τις ώρες για 5-10 λίτρα νερό.
Ξαφνικά, οι φωνές των πρώτων σημαίνουν την άφιξη του υδροφόρου. Το όχημα σταματά στην μέση του δρόμου για να εξυπηρετήσει τους πολίτες. Μέσα σε δευτερόλεπτα, οι ταλαιπωρημένοι άνθρωποι βρίσκουν την δύναμη να δημιουργήσουν το απόλυτο χάος. Οι νεαρότεροι τρέχουν για να αναρριχηθούν πάνω στο όχημα και να ανοίξουν τις κάνουλες. Κάποιοι άλλοι παραμένουν περιμετρικά του υδροφόρου κρατώντας τους κουβάδες τους, περιμένοντας να τους γεμίσουν με καθαρό νερό.
Δεν αρκεί όμως για όλους. Οι γρηγορότεροι και δυνατότεροι κερδίζουν. «Πάντα έτσι συμβαίνει. Αλλοι σπρώχνουν, άλλοι τραβάνε, άλλοι χτυπούν. Κάποιοι αναγκάζονται να μείνουν πίσω» δηλώνει εξοργισμένη η κάτοικος της περιοχής, Jainisha Khatoon.
Το όχημα αδειάζει μέσα σε 10-15 λεπτά και ανάβει την μηχανή του για να φύγει, εγκαταλείποντας πλήθος κόσμου που περίμενε ώρες, χωρίς να πιει ούτε μια γουλιά νερό. «Ερχεται μια φορά στις 10 μέρες. Πως περιμένουν ότι αυτό το νερό μπορεί να μας αρκεί; Αναγκαζόμαστε να αγοράσουμε νερό από ιδιώτες προμηθευτές. Εκεί όμως το κόστος ανεβαίνει» παραδέχεται μια άλλη κάτοικος της περιοχής.
Το 20% των κατοίκων του Δελχί δεν έχει πρόσβαση σε δίκτυο παροχής νερού. Ολοι αυτοί οι άνθρωποι εξυπηρετούνται από τα υδροφόρα, που όμως δεν καλύπτουν ούτε μικρό μέρος των αναγκών τους. Κάπως έτσι, δημιουργείται μια πρωτοφανής, για τα δικά μας δεδομένα, μαύρη αγορά νερού.
Πλέον ο ορισμός για τους κατοίκους της περιοχής είναι γνωστός ως «μαφία του νερού». Ιδιώτες με πρόσβαση σε δίκτυο παροχής νερού χρησιμοποιούν αυτό το προνόμιο ώστε να εκμεταλλευτούν τους συμπολίτες τους, έχοντας δημιουργήσει ένα ισχυρό κύκλωμα μαύρης αγοράς που κυβέρνηση και αστυνομία... αδυνατούν να σταματήσουν.
«Πάντα υπήρχε αυτό. Ενα κύκλωμα ανθρώπων που παίρνουν νερό και το δίνουν σε αυτούς που το χρειάζονται. Κανείς δεν σκοπεύει να τους σταματήσει» τονίζει ο Anuj Porwal, ακτιβιστής που ζει στην περιοχή Sangam Vihar. «Τα 200 λίτρα από την μαφία κοστίζουν 10 δολάρια. Ωστόσο, η παροχή νερού από την κυβέρνηση είναι δωρεάν, όταν συμβαίνει. Εγώ βγάζω 80 δολάρια τον μήνα, οπότε φαντάζεστε πόσο δύσκολο είναι να επιβιώσω» δηλώνει συνταραγμένος ένας κάτοικος της περιοχής στο BBC.
Με αυτόν τον τρόπο, καταλήγει μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων να πληρώνει για κάτι που θεωρητικά παρέχεται δωρεάν. Μάλιστα, όχι απλά πληρώνει, αλλά πληρώνει μεγάλα ποσά και σε ανθρώπους της μαφίας. Πλέον κανείς δεν μπορεί μεμονωμένα να σταθεί εμπόδιο σε αυτό το παράνομο σύστημα.
Οι άνθρωποι της «μαφίας του νερού» έχουν οργανώσει πολύ καλά την «επιχείρηση» τους και δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για κριτική. Οταν χρειάζεται, παραδειγματικά, γίνονται σκληροί υπενθυμίζοντας στους κατοίκους της περιοχής ποιος έχει το πάνω χέρι.