Είναι η προσωποποίηση του «κακού» Γερμανού. Το παράδοξο: είναι ο άνθρωπος που πιστεύει περισσότερο από όλους στην περαιτέρω ενοποίηση του ευρώ, αλλά πρωταγωνίστησε στο δράμα της παρολίγον διάλυσής του. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε κάνει έχει στο μυαλό του.
Το EuObserver σε μια εμβριθή ανάλυση, προσπαθεί να διαλευκάνει τις προθέσεις της Γερμανίας για την Ελλάδα στο άμεσο μέλλον. Μόνο που όταν λέμε «Γερμανία» εννοούμε δύο σημαντικούς παράγοντες: την Άνγκελα Μέρκελ και τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Οι αναλύσεις του τελευταίου διαστήματος συνέτειναν στο εξής: η προσπάθεια του Σόιμπλε να βάλει στο τραπέζι την πιθανότητα του Grexit απομείωσαν τη δυναμική της Ευρώπης. «Το μόνο πρόβλημα σε αυτό το στόρι είναι ότι ο Σόιμπλε δεν δείχνει να ταιριάζει στο ρόλο του κακού. Είναι ο τελευταίος επιζών από την εποχή του Χέλμουτ Κολ. Ήταν από αυτούς που λειτούργησαν καταλυτικά στην επανένωση της Γερμανίας το 1990, ενώ το 1994 συνέγραψε, μαζί με άλλους, την ιστορική συμφωνία ανάμεσα στη Γερμανία, τη Γαλλία, το Βέλγιο, την Ολλανδία και το Λουξεμβούργο την πορεία ταχείας ενοποίησης», αναφέρει το άρθρο.
Με μέντορα τον Κολ
Όπως και ο μέντοράς του, ο πρώην καγκελάριος Χέλμουτ Κολ, έτσι και ο Σόιμπλε πιστεύει πως η νομισματική ένωση θα ωθήσει τα κράτη να προχωρήσουν σε πράγματα που υπό άλλες συνθήκες δεν θα δέχονταν. Να δεχθούν δηλαδή την πολιτική ενοποίηση και, ουσιαστικά, την ομοσπονδιακή ενοποίηση ως αποτέλεσμα ιστορικών αναγκών. Η πολιτική ένωση σημαίνει κοινοί προϋπολογισμοί, φορολογία, ευρω-ομόλογα και κάμποσα άλλα. Επί της ουσίας, μπαίνοντας σε αυτή την ένωση παραχωρούν ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας τους προς χάριν του ενοποιημένου σχήματος.
Η αλήθεια είναι ότι η Ευρώπη αυτή τη στιγμή ακολουθεί τη γραμμή Σόιμπλε. Η ελληνική κρίση δεν ήταν μέρος του πλάνου, αλλά μια ευκαιρία που δεν έπρεπε να χαθεί. Για τον Γερμανό ΥΠΟΙΚ η ευρωπαϊκή ενοποίηση προϋποθέτει κυβερνήσεις που επιθυμούν τον ίδιο σκοπό. Έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι το καλύτερο παράδειγμα, βάσει του σκεπτικού του. Γι' αυτό και κατέληξε γρήγορα στο συμπέρασμα πως η ενοποίηση δεν μπορεί να περιμένει την Ελλάδα – μάλλον, δεν την χρειάζεται.
Θεωρεί πως η ενοποίηση πρέπει να προχωρήσει και μάλιστα άμεσα, καθώς η Ευρωζώνη εμφανίζει σημάδια ευθραυστότητας. Η φιλοδοξία του, σύμφωνα με το δημοσίευμα, είναι να εξελιχθεί σε αρχιτέκτονας μιας Ευρωζώνης που θα μπορεί να ζήσει για πάρα πολλά χρόνια. Με μέλη που θα υπογράφουν τις ίδιες πολιτικές και θα διοικούνται από ικανούς οργανισμούς.
Η διαφορά με την Μέρκελ
Το «κακό» για τον Σόιμπλε είναι ότι η Άνγκελα Μέρκελ έχει άλλες σκέψεις για το ευρώ. Δεν πιστεύει σε μια πιο κλειστή ένωση και προτιμάει τα κράτη-μέλη να είναι ισχυρά και όχι να συμπεριφέρονται σαν να είναι σε ένα κλαμπ. Επειδή, όμως, δεν έχει κάποιο εναλλακτικό πλάνο να παραθέσει, λειτουργεί με τους κανόνες του ευρώ και μετέχει πρωταγωνιστικά στις διαδικασίες του. Ο Σόιμπλε, από την μεριά του, είναι ο κλασικός Γερμανός ευρώφιλος και θεωρεί πως αυτή η ένωση είναι η ευκαιρία εξιλέωσης της χώρας του από όσα έκαναν οι ναζί κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ξεχνάει, όμως, ότι η Μέρκελ μεγάλωσε στην Ανατολική Ευρώπη και επομένως χρειάστηκε κάμποση προσπάθεια για να πειστεί υπέρ της ενωμένης Ευρώπης. Εξακολουθεί να πιστεύει πως ένα ανεξάρτητο κράτος δεν αποτελεί πρόβλημα.
Η γεωπολιτική διάσταση
Επιπλέον, η Μέρκελ δεν παρέλειψε ποτέ να βάζει, στην ανάλυση που έκανε για την Ελλάδα, τον γεωπολιτικό παράγοντα και την πιθανότητα η Ελλάδα να βρεθεί στις αγκάλες του Πούτιν. Για την ίδια το Grexit θα είχε πολλαπλές συνέπειες – πέραν των οικονομικών.
Το αποτέλεσμα ήταν να εργαστεί υπέρ της παραμονής. Ο Σόιμπλε, αν και διαφωνούσε, τελικώς, δεν μπορούσε να κάνει κάτι άλλο από να υποστηρίξει την καγκελάριο. Δεν άφησε, όμως, καμία σκιά στις προθέσεις του: η Μέρκελ έχει τα ηνία, αυτή αποφάσισε να κρατήσει την Ελλάδα στο ευρώ. Αυτός έχει άλλες σκέψεις.
Το παιχνίδι δεν έχει τελειώσει
Το άρθρο αναφέρει πως το παιχνίδι δεν έχει τελειώσει κι ας υπάρχει συμφωνία της Αθήνας με τους δανειστές της. Το μέλλον της Ευρωζώνης θα αποφασιστεί σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και φυσικά το Βερολίνο θα παίξει καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις. Όλοι γνωρίζουν πως η πρόσφατη ελληνική κρίση προκάλεσε σημαντικές ζημιές. Από εδώ και πέρα θα ακουστούν πολλές απόψεις υπέρ μιας περαιτέρω ενοποίησης στις οποίες θα πρωταγωνιστούν το Βερολίνο και το Παρίσι. Μόνο που ούτε η Γερμανία, ούτε και η Γαλλία γνωρίζουν τι ακριβώς θέλουν. Στο μεταξύ, η Ελλάδα θα λάβει τη βοήθεια με μέτρα που στην πραγματικότητα δεν θα την ενισχύσουν. Θα υπάρξει λίγη γκρίνια εδώ κι εκεί, αλλά τελικά όλοι θα επιστρέψουν ξανά στην καθημερινότητά τους. Μέχρι την επόμενη κρίση...