Guardian: Οι νέοι στην Ελλάδα είναι άνεργοι και ψάχνουν το μέλλον τους στα ερείπια της κρίσης [εικόνες]

Το προφίλ του νέου Ελληνα επιχειρεί να σκιαγραφήσει το ένθετο περιοδικό της βρετανικής εφημερίδας Guardian «The Observer», το οποίο σχολιάζει πως το να είσαι νέος στην Ελλάδα σημαίνει την «αναζήτηση του μέλλοντός σου μέσα στα ερείπια» της κρίσης.

«Η κρίση έχει χτυπήσει την Ελλάδα άγρια, αλλά πιο σκληρά από όλα τους νέους της. Με την ανεργία των νέων να αγγίζει το 60%, πολλοί έχουν βάλει τη ζωή τους σε εκκρεμότητα, περιμένοντας να ξαναρχίσει η ζωή τους» σχολιάζουν οι δημοσιογράφοι Ντάνιελ Χόουντεν και Γιάννης Μπαμπούλιας.

Οι απεσταλμένοι στην Αθήνα του βρετανικού περιοδικού συνομίλησαν με νέους που έχουν παραμείνει εντός Ελλάδος, καθώς τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί ένα μαζικό κύμα φυγής, και επιχειρούν να σκιαγραφήσουν το πώς είναι να είσαι νέος στην Ελλάδα της κρίσης και να προσπαθείς να φτιάξεις το μέλλον σου, σχολιάζοντας: «Υπάρχουν φορές που η μακρά κρίση στην Ελλάδα μοιάζει σαν μια μακρινή καταιγίδα, ένα εκρηκτικό σόου φωτός του οποίου ο γεμάτος ήχος και η μανία χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να σε φτάσει. Και υπάρχουν και άλλες που έχει την αμεσότητα ενός αυτοκινητικού δυστυχήματος».

Χριστίνα Τσιμπίδα -Εργαζόμενη σε δικηγορικό γραφείο

Η Χριστίνα Τσιμπίδα είναι 27 ετών, έχει μεγαλώσει στην Καρδίτσα, όπου κατοικεί ακόμα η οικογένειά της, ενώ εκείνη εργάζεται σε ένα δικηγορικό γραφείο στην Αθήνα. Το γραφείο, που ειδικεύεται στην επίλυση διασυνοριακών διαφορών και ανεπίλυτα ζητήματα κληρονομιάς, σε άμεση συνεργασία με τη Γερμανία, κλονίστηκε άμεσα από την επιβολή των capital controls.

«Στην αρχή ένιωσα μουδιασμένη. Σκεφτόμουν τους άλλους ανθρώπους με τις οικογένειές τους και τις ευθύνες τους» λέει η 27χρονη, η οποία αμέσως μετά το κλείσιμο των τραπεζών τέθηκε σε υποχρεωτική αργία η οποία ολοκληρώθηκε πριν από τρεις εβδομάδες. Μέσα σε αυτό το διάστημα βρίσκεται σε καθεστώς αργίας άνευ αποδοχών και όπως εξομολογείται, πλέον δεν περιμένει ούτε χρήματα ούτε έστω κι ένα τηλεφώνημα από το γραφείο. «Τώρα, ψάχνω για δουλειά και δεν υπάρχει τίποτα. Αραγε θα υπάρξουν καθόλου δουλειές στην αγορά;» αναρωτιέται η Χριστίνα, η οποία είχε βρει αυτή τη δουλειά έπειτα από 5 μήνες συνεχούς αναζήτησης και αμέτρητες αιτήσεις για δουλειά.

Αραγε, θα δημιουργηθούν δουλειές στο μέλλον;

Σημειωτέον ότι η Τσιμπίδα πέρυσι κι αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές της στο πανεπιστήμιο του Νιουκάστλ επέλεξε να μην παραμείνει στο Ηνωμένο Βασίλειο για να ξεκινήσει την καριέρα της, όπως πολλοί συνομήλικοί της, αλλά να επιστρέψει στην Ελλάδα η οποία έμπαινε στο 5ο έτος της ύφεσης. «Ηθελα να κάνω μια αρχή εδώ, στην Ελλάδα. Ενιωσα ότι αν έκανα μια αρχή στο εξωτερικό, θα έμενα έξω και τότε θα ήταν ακόμα πιο δύσκολο να επιστρέψω. Επρεπε να προσπαθήσω. Αυτή είναι η ζωή μου, ένα συναισθηματικός δεσμός που έχουμε όλοι με τη χώρα και τον πολιτισμό στον οποίο γεννηθήκαμε» εξομολογείται και δηλώνει πλέον πως αν ως τα Χριστούγεννα δεν βρει εργασία, θα μεταναστεύσει και αυτή στο εξωτερικό.

Σε αυτό το σημείο, οι δημοσιογράφοι του Observer επισημαίνουν: «Για μια χώρα που υπέμεινε κατά τον 20ό αιώνα αδιάκοπες καταστροφές -ξεκινώντας από τους Βαλκανικούς Πολέμους και μια αχανή ανταλλαγή πληθυσμών με την Τουρκία, μέχρι τους παγκόσμιους πολέμους, τη γερμανική και ιταλική κατοχή, τη χειρότερη πείνα στην Ευρώπη, έναν εμφύλιο πόλεμο και μια δικτατορία- η Ελλάδα έχει μια πολύ πικρή εμπειρία μετανάστευσης. Το σημερινό brain drain νέων και μορφωμένων, που υπολογίζεται κάπου μεταξύ 170.000 και 200.000 ανθρώπων, έδειξε ότι οι υποσχέσεις της ΕΕ ήταν κούφιες».

Φένια -Ψυχολόγος

Η Φένια είναι 29 ετών και αφού σπούδασε ψυχολογία στην Κρήτη επέστρεψε στην Αθήνα αποφασισμένη: «Οταν ήμουν 24, αποφάσισα να μείνω και να το παλέψω εδώ όσο μπορούσα. Αλλά τώρα σκέφτομαι σοβαρά να φύγω» λέει στο ένθετο περιοδικό του Guardian. Η 29χρονη, αφού εργάστηκε κατά καιρούς σε επιδοτούμενα προγράμματα από την ΕΕ με πολύ χαμηλές αμοιβές, τώρα είναι ξανά άνεργη.

Μαρία Αρμακόλα -Ανεργη

Η Μαρία Αρμακόλα είναι 20 ετών και όπως σχολιάζουν οι Χόουντεν και Μπαμπούλιας, «είναι μακράν το πιο νεαρό άτομο στην Ανοιχτή Συνέλευση Περάματος (σ.σ.: τα μέλη της οποίας κάθε Δευτέρα μοιράζουν δωρεάν φαγητό σε όσους έχουν κάρτα ανεργίας)». Οι αρθρογράφοι συνεχίζουν πως στη Συνέλευση πηγαίνουν και η γιαγιά της και η μητέρα της και η θεία της και η ίδια είναι μία από τους αμέτρητους ανέργους που δεν λαμβάνουν κανένα επίδομα, καθώς στην Ελλάδα «περισσότεροι από 1 εκατ. άνθρωποι είναι επίσημα άνεργοι, αλλά λιγότεροι από 180.000 λαμβάνουν επίδομα ανεργίας».

Η Μαρία είναι μία από τους χιλιάδες νέους που πληρώνονταν «κάτω από το τραπέζι» και οι εργοδότες της δεν της κολλούσαν ένσημα. Και τώρα εργάζεται όποτε τη φωνάξουν ως καθαρίστρια σε κάποιο καφέ για μόλις 10 ευρώ μεροκάματο.

Μελίνα Παναγιωτίδου -Νηπιαγωγός

Η Μελίνα Παναγιωτίδου είναι 29 ετών και μένει στη μεσοαστική γειτονιά του Παπάγου, δηλώνοντας «απογοητευμένη, μόνη και στηριζόμενη στη μητέρα της». Η ίδια σπούδασε στα Ιωάννινα νηπιαγωγός, αλλά, όπως λέει, «νόμιζα ότι μέχρι τα 25-26 θα είχα ήδη μια δουλειά κι έναν σύντροφο για να ξεκινήσουμε τη δική μας οικογένεια. Αλλά η κρίση τα σταμάτησε όλα».

Είμαι απογοητευμένη

Οταν επέστρεψε το 2009 από την πόλη όπου σπούδαζε στην Αθήνα, το μόνο που κατάφερε να βρει ήταν μια δουλειά κατά την οποία εργαζόταν για 12 ώρες την ημέρα έναντι 500 ευρώ τον μήνα.

Αγγελος Λεβέντης -Ιδιοκτήτης startup

Ο Αγγελος Λεβέντης είναι 28 ετών. Μεγάλωσε στην Εύβοια και η ζωή του από πολύ νωρίς είχε μεγάλες ανατροπές. «Ξεκίνησα να εργάζομαι ως μουσικός, πιανίστας. Αλλά όλοι επέμεναν ότι η πληροφορική είναι το μέλλον, και έτσι πήγα στο Πανεπιστήμιο Πειραιά» λέει, αλλά ούτε αυτό κράτησε. Επειτα από μια σύντομη συνεργασία με τον Σταμάτη Κραουνάκη, είδε μια ευκαιρία τού να είναι στη σκηνή να μετατρέπεται σε μια δουλειά ενός βοηθού, δηλαδή σε μια θέση «με πολλή δουλειά και πολύ λίγα χρήματα».

Για λίγο διάστημα δούλεψε ως ηθοποιός, αλλά «συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα να επιβιώσω με τα λεφτά του ηθοποιού. Ετσι, εργάστηκα σαν floor manager για λίγους μήνες τον χρόνο», αλλά χρόνο με τον χρόνο μειώνονταν και οι αποδοχές. Εν τω μεταξύ, η κρίση είχε περάσει σε κάθε έκφανση της ζωής.

Τώρα πια, μετράω και την τελευταία δεκάρα

«Το πιο εντυπωσιακό πράγμα είναι ότι σταμάτησα να βγαίνω. Αρχισα να μετράω και την τελευταία δεκάρα. Κάθε καφέ, κάθε εισιτήριο για το σινεμά, το ποτό. Η ποιότητα της ζωής μου είχε αρχίσει να φθίνει» δηλώνει στο «The Observer» o 28χρονος, ο οποίος τώρα πια έχει μια δική του νεοφυή εταιρεία πώλησης φυτικών προϊόντων με βάση την αλόη.

Οι φίλοι του ξεκίνησαν να φεύγουν ο ένας μετά τον άλλον. Ο ένας επέστρεψε στο χωριό του, ο άλλος μετανάστευσε για Αμερική, ο τρίτος για Αυστραλία και ένας άλλος πήγε στη Γερμανία, μεταξύ αυτών και ο 36χρονος αδελφός του, ο οποίος ζει κι εργάζεται στη Γερμανία. «Θέλει να επιστρέψει, αλλά είναι αδύνατον για αυτόν να βρει το ίδιο περίπου εισόδημα και ποιότητα ζωής στην Ελλάδα» αναφέρει.

Παρ' όλα αυτά, ο Αγγελος, σχολιάζουν οι δημοσιογράφοι, συνεχίζει να χαμογελά πλατιά και να δηλώνει πως θα επιδιώξει να μείνει στην Ελλάδα. «Οι γονείς μου θέλουν να φύγω και εγώ νιώθω σαν τον τελευταίο των Μοϊκανών, που λέει: “Οχι, θα μείνω και θα προσπαθήσω να βρω μια λύση και βοήθεια εδώ στην Ελλάδα”, επειδή αγαπώ αυτό το μέρος πάρα πολύ. Και αν φύγουμε όλοι, δεν θα μείνει κανένας εδώ για να αγωνιστεί για κάτι καλύτερο».