Νέος, ωραίος, ταλαντούχος και ... γυμνός (!) στη ζούγκλα του αθηναϊκού θεάματος!
Ο Προμηθέας Δοκιμάκης είναι ένα παιδί με ένα ξίφος. Του έχει δοθεί εντολή από το σπίτι να πολεμήσει, να γνωρίσει νέους κόσμους και να γυρίσει πίσω με ανείπωτες ιστορίες. Η τηλεόραση δεν έχει να του πει ιστορίες. Είναι ένα χωριό κουτσομπολίστικο, με άσχημους χωρικούς που υποκρίνονται τη κάθε τους κίνηση ενώ το μόνο που ποθούν είναι να κάτσουν και να μεθύσουν σε ένα καπηλειό με τσίπουρο.Ο Promi θέλει το θέατρο, ένα κόσμο ανεξερεύνητο που ανοίγεται σαν ροδέλα viewmaster. Θέλει το κινηματογράφο, μία ροδέλα μεγαλύτερη σαν τεράστιο rollercoaster που σε ανεβάζει στο σημείο που όλες οι πόλεις του κόσμου γίνονται ασήμαντα χωριά και μόνο ο φόβος σου σε κρατά από το να γευτείς το αιώνιο. Ο Προμηθέας είναι ηθοποιός και έχει αποφασίσει να ζήσει από τη δουλειά του, να μην κάνει τίποτα άλλο. Είναι μόλις 23 και ξέρει το σάπιο του συστήματος, αλλά δεν φοβάται και αυτό είναι η σημαντικότερη περγαμηνή του. Η νέα γενιά, αντεπιτίθεται. Μες την εμπροσθοφυλακή της είναι άτομα σαν το Promi. Αφήνουν πίσω τους τα κόμπλεξ, τα σύνδρομα, τους φόβους και τις μικρότητες των προηγούμενων και ατενίζουν το αύριο καταπρόσωπο, με τα πράσινα στρόγγυλα μάτια τους. Η παράσταση έχει αρχίσει.
φωτό: Manteau Stam
Nerratini. Το επώνυμο σου μαρτυρά κάποια καταγωγή.
Είναι ιταλικό το επώνυμό μου. Ο πατέρας μου είναι από τη Ρώμη. Έχει ζήσει εκεί μικρός για δύο χρόνια.
Έχεις σκεφτεί να πας εκεί στο μέλλον να δουλέψεις;
Ναι έχω σκεφτεί να φύγω Ιταλία. Αν δεν μείνει κάτι να με κρατά στη Ελλάδα σίγουρα. Θέλω να πάω στη σχολή του Dario Fo, έχω ακούσει ότι είναι πολύ καλή. Ακόμα όμως δεν προγραμματίζω κάτι τέτοιο.
Μίλησέ μου για τη παράσταση «Δεν μιλάμε γι αυτά» στο Θέατρο Νέου Κόσμου.
Για όλα φταίει ο Κώστας Γάκης, ο σκηνοθέτης μας. Αυτός με είδε σε κάτι εξετάσεις στη σχολή, του άρεσα και με πήρε στην ομάδα του.
Πως σου φάνηκε η ιδέα της παράστασης όταν την πρωτοάκουσες;
Η παράσταση είχε μέσα πολύ το στοιχείο του σεξ και του γυμνού γι αυτό και η πρώτη σκέψη μου ήταν ότι γινόταν για εμπορικούς σκοπούς. Μέσα από τη πρόβα ,ωστόσο, άρχισαν να αναδύονται διάφορα πράγματα πολύ ενδιαφέροντα, έξυπνες ιδέες· μάθαμε πολλά πράγματα για όσα «δεν μιλάμε γι αυτά». Μου άρεσε πολύ τελικά. Και το γυμνό.
Ο Γάκης πως ήταν σαν σκηνοθέτης; Γδύθηκε και αυτός στις πρόβες;
Μαθαίνεις πολλά πράγματα από το Γάκη. Είναι άνθρωπος πολύ οξυδερκής, έχει πολύ ωραίες ιδέες και για έναν ηθοποιό που κάνει τα πρώτα του βήματα είναι πολύ σημαντική επιρροή. Το κλίμα της πρόβας ήταν θετικά σκληρό. Μαθαίνεις πολλά πράγματα με αυτό τον τρόπο. Υπήρχε μια δημιουργική πειθαρχία. Ναι, γδύθηκε και αυτός μαζί μας.
Πριν τη παράσταση ποια ήταν η σχέση σου με το γυμνό.
Κοίτα, δεν είχα πρόβλημα, αλλά δεν θα έκανα κάτι τέτοιο. Δεν έκανα γυμνισμό ας πούμε. Όταν ακούσαμε ότι θα έχει γυμνό η παράσταση είπα πως δεν υπάρχει περίπτωση να το κάνω. Στη πορεία όμως άλλαξε η ιδέα που είχα για το γυμνό. Δεν ήταν αυτό που σκέφτεσαι, όσο ένα αθώο γυμνό, απενοχοποιημένο. Όχι πρόστυχο. Και επειδή είχε λόγο να υπάρχει στη παράσταση και έβγαινε όμορφα, το κάναμε και εμείς αβίαστα. Και οι τέσσερεις που παίζουμε στη παράσταση είμαστε πλέον πολύ πιο άνετοι με το γυμνό. Να φανταστείς μετά τις πρώτες πρόβες το είχαμε συνηθίσει τόσο που έμπαινε μέσα ο φωτιστής, η καθαρίστρια και εμείς ήμασταν γυμνοί.
Πιστεύεις ότι η παράσταση έχει αλλάξει τον τρόπο σκέψης σου;
Είναι σαν να σκέφτεσαι κάτι και να ντρέπεσαι γι αυτό και μόλις το κάνεις να καταλαβαίνεις ότι δεν υπάρχει τίποτα για το οποίο να πρέπει να ντρέπεσαι. Ήταν πιο πολύ ελευθερία , όχι αλλαγή στο τρόπο σκέψης. Είναι ωραίο να κάνεις τους άλλους να μη ντρέπονται για το σώμα τους και το γυμνό.
Είχες ποτέ στύση στη μέση της παράστασης;
Με έχουν ρωτήσει πάρα πολλοί γι αυτό! Είναι μου φαίνεται ακατόρθωτο να συμβεί. Το άγχος και ο ρόλος και δεν σε αφήνουν να το σκεφτείς. Στις πρόβες βέβαια είναι άλλο πράγμα! Εκεί τα πράγματα είναι χαλαρά, επίσης δεν υπάρχουν ντροπές, γνωριζόμαστε μεταξύ μας, άρα και να συμβεί απλά κάνεις ένα αστείο… μία φιλοφρόνηση! Στη παράσταση όμως και να θέλεις ,δεν γίνεται.
Στη παράσταση υποδύεσαι δεκάδες ρόλους, από τον ομοφυλόφιλο μέχρι τον ανέραστο και το κοπρολάγνο. Εσύ με ποιον ταυτίστηκες;
Ταυτίστηκα μάλλον με το γεροντολάγνο. Βλέπεις, είναι κάτι που κάνει και δεν το καταλαβαίνει κανείς. Μπαίνει σε μια διαδικασία να υποστηρίξει τη θέση του, να δώσει στους άλλους να καταλάβουν. Είναι σημαντικό να ξεκαθαρίζεις το τι είναι για εσένα σωστό, ηθικό και να το υποστηρίζεις. Δεν μπορεί να είναι λάθος αφού δίνει ευχαρίστηση και ο άλλος πρέπει να το σεβαστεί αυτό.
Οι Αθηναίοι Είναι σεξουαλικά απελευθερωμένοι άνθρωποι;
Δεν ξέρω σίγουρα να σου πω. Οι φίλοι μου είναι αρκετά απελευθερωμένοι. Είναι όμως μικρό δείγμα. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι και άλλοι που δεν είναι. Υπάρχουν αυτοί που λένε ότι είναι και δεν είναι και αυτοί που λένε πως δεν είναι και όμως είναι (δεν είμαι σίγουρος αν υπάρχουν οι τελευταίοι!). Στη κοινωνία που μεγαλώσαμε, είναι κάπως κακό να είσαι σεξουαλικά απελευθερωμένος. Δεν θα συζητήσει δηλαδή ένας φίλος με έναν άλλο ότι του αρέσει να τον κατουράνε στο σεξ. Γιατί το θεωρούν ντροπή. Αν σου αρέσει δεν πρέπει να ντρέπεσαι. Κατούρα! Και όλοι νομίζω έχουμε κάνει πράγματα στο σεξ που δεν τα έχουμε πει στους φίλους μας. Και στους καλύτερους φίλους ακόμα. Ενώ τα κάνουμε και όταν τα κάνουμε δεν ντρεπόμαστε και τελειώνουμε κάνοντάς τα, μετά αρχίζουν οι τύψεις. Είμαστε κλειστοί τελικά οι αθηναίοι. Είμαστε ενοχικοί.
Οικογένειά σου ήρθε στη παράσταση;
Ναι, ήρθε η μάνα μου και η θεία μου. Ο πατέρας μου είναι Αίγυπτο. Γενικά η οικογένειά μου είναι ανοιχτή σε αυτά τα θέματα .Ήρθαν και οι άλλοι γονείς των παιδιών.
Στη παράσταση υπάρχουν και ομοφυλοφιλικά σκετσάκια. Ο Λευτέρης Λαχανάς φιλάει καλά;
Φιλάει καλά πλέον. Βελτιώθηκε! Δεν είχαμε πρόβλημα με το συγκεκριμένο θέμα αφού και στη σχολή είχα παρόμοιες σκηνές. Αφού είσαι ηθοποιός θα χρειαστεί πολλές φορές να το κάνεις. Επίσης με το Λευτέρη έχουμε αναπτύξει μια πολύ ιδιαίτερη σχέση, είμαστε πολύ φίλοι και δεν έχουμε κανένα πρόβλημα. Μερικές φορές μόνο του λέω να μην βάζει γλώσσα!
Φοβάσαι ότι μπορεί να εκτίθεσαι και κανένας να μην το εκτιμάει; Στη παράσταση παίζεις κλαίς, γδύνεσαι, δίνεις κομμάτι του εαυτού σου. Πως θα ένοιωθες αν κανείς δεν ανταποκρινόταν;
Έχει συμβεί αυτό. Θυμάμαι μια παράσταση που όλο το κοινό ήταν παγερό και ανέκφραστο. Δεν είχε καμία αντίδραση. Και δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Συνεχίζεις και προσπαθείς να τους παρασύρεις. Εντάξει νοιώθεις άσχημα αλλά δεν το δείχνεις, απλά κάνεις τη δουλειά. Υπάρχουν όμως και φορές που στο κοινό είναι άτομα μεγάλης ηλικίας και το διασκεδάζουν πάρα πολύ. Τότε το χαίρεσαι εσύ διπλά. Όταν π.χ. κάνω το γεροντολάγνο, απευθύνομαι στη γιαγιά στο κοινό και αυτή μου χαμογελά. Είναι υπέροχο συναίσθημα. Άλλοι βέβαια κατεβάζουν κεφάλι, δυσανασχετούν, κοκκινίζουν. Όσο να το πεις είναι ακραία παράσταση. Και πολλοί για δικούς τους λόγους ντρέπονται, νοιώθουν άσχημα. Το ξεπερνάς.
Σε ποια ταινία που είδες πρόσφατα θα ήθελες να παίξεις; Ποιο ρόλο θα ήθελες να ενσαρκώσεις;
Θα ήθελα να κάνω ένα ρόλο που έκανε γυναίκα. Στο Transamerica. Είναι μία τραβεστί, που ανακαλύπτει ότι έχει ένα γιο και σκέφτεται πώς να τον αντικρύσει. Γενικά μου αρέσουν οι κωμικοτραγικοί ρόλοι, αυτοί που δεν ξέρεις αν πρέπει να κλάψεις ή να γελάσεις.
Με τη παράσταση έχουν βελτιωθεί τα σεξουαλικά σου; Το καμάκι σου;
Πολλές φορές στη παράσταση νοιώθεις ότι κάποιο άτομο από το κοινό σε θέλει. Μπορεί να μη σε αφήνει από τα μάτια της. Δεν το έχω εκμεταλλευτεί ακόμα αυτό. Ούτε θέλω βασικά γιατί αυτές οι κοπέλες σε θέλουν λόγω των δεδομένων περιστάσεων. Τα ερωτικά όμως έχουν βελτιωθεί και εκτός θεάτρου. Εννοώ ότι όταν παίζεις σε μια παράσταση είναι πολύ σεξουαλικό το αίσθημα. Είναι ερωτικό το συναίσθημα της έκθεσης στο κοινό. Θρέφει σε απίστευτο βαθμό τον εγωισμό σου. Όλοι οι ηθοποιοί είμαστε νάρκισσοι, και δεν είναι κακό σε συγκεκριμένο βαθμό. Δεν γίνεται αλλιώς να ασχοληθείς με τη τέχνη και να εκτίθεσαι.
Στις γκόμενες το παίζεις σοβαρός για να τις ρίξεις;
Κοίτα στις γκόμενες δεν πιάνει πια αυτό. Προσπαθώ γενικά να μην το παίζεις κάπως. Δεν μπορείς ,όμως, να το αποφεύγεις αν σου αρέσει κάποια. Θα το παίξεις λοιπόν, είτε σοβαρός είτε αστείος, ανάλογα ,πάντα, με τη γκόμενα.
Σε είδαμε και στο «Don Giovanni του Λορέντζο Ντα Πόντε» στο θέατρο Άσκηση.
Ήταν από τις πρώτες επαγγελματικές μου δουλειές. Έπαιξα τον Λοπορέλλο, τον υπηρέτη του Ντον Τζιοβάνι. Ήταν ένα πλάσμα όχι τόσο ανθρώπινο, μπορούσε να σταματά το χρόνο. Είναι ο υπηρέτης που λατρεύει τον αφέντη του, και τον μισεί συνάμα, θέλει να τον σκοτώσει αλλά θέλει να του γλύψει και τα πόδια. Ο Λοπορέλλο ήταν το μόνο κωμικό στοιχείο της παράστασης.
Έχεις παίξει και σε παιδικές παραστάσεις.
Ναι, σε δύο παιδικά στο θέατρο Χώρα. Το «λύκο και τα 7 κατσικάκια» και «το λύκο και τα 3 γουρουνάκια». Και στα δύο έκανα το λύκο. Αμφέβαλλες;
Πώς βιώνεις την οικονομική κρίση στο θέατρο;
Είμαι πολύ τυχερός γιατί με το που βγήκα από τη σχολή βρήκα δουλειά που πληρωνόμουν κανονικά. Έχω κάνει δουλειές που ακόμα περιμένω να με πληρώσουν. Ήταν που ήταν δύσκολα τα πράγματα, έγιναν χειρότερα. Θα βρεις δηλαδή δουλειά αλλά με τα λιγότερα δυνατά λεφτά. Αν δεν βρεις μάλιστα να πληρώνεσαι, θα το κάνεις και τζάμπα. Όχι μόνο για να σε δει ο κόσμος αλλά επειδή σου αρέσει αυτό το πράγμα. Η υποκριτική είναι εθιστική συνήθεια. Δεν μπορώ να μην παίξω για ένα χρόνο. Δεν μπορώ να μην πάρω ένα ρόλο να μην τον ψάξω, προσπαθήσω να μπω μέσα σε αυτόν. Είναι ναρκωτικό. Και γι αυτό καταλήγεις να τη κάνεις ακόμη και τζάμπα.
Ποια η σχέση σου με τον κινηματογράφο;
Ξεκίνησα υποκριτική για να κάνω κινηματογράφο. Δεν υπάρχει δραματική σχολή για κινηματογράφο. Ήμουν τυχερός και έκανα πολλές μικρού μήκους ταινίες, αλλά θα έκανα τα πάντα για να παίξω σε μεγάλου μήκους. Το θέατρο δεν το ήθελα, μέσα από τη σχολή όμως με τράβηξε και αποφάσισα να το κάνω.
Να φανταστώ όμως ότι το μεγάλο σου απωθημένο είναι η τηλεόραση.
Ναι, δεν μπορώ να κρατηθώ! (γέλια)Πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί ο κόσμος δεν καταλαβαίνει. Οι άνθρωποι στα σήριαλ δεν παίζουν, δεν μπορείς να τους πεις ηθοποιούς. Είναι απαράδεκτο. Βλέπω μια σειρά το Steps, όλο νέους ηθοποιούς και κανένας δεν παίζει ! Όλοι σέρνονται, είναι σαν να κρατούν το σενάριο και να κάνουν πρόβα. Η κατάσταση στη τηλεόραση είναι στενάχωρη γιατί ξέρεις ότι μόνο εκεί έχει λεφτά και όμως δεν θες να πας! Δηλαδή από το θέατρο βγάζεις, αλλά ουσιαστικά είναι χαρτζιλίκι. Και επειδή έχω επιλέξει να ζήσω από αυτό το επάγγελμα κάποια στιγμή θα κάνω και τηλεόραση.
Καλλιτέχνες έλληνες και διεθνείς που θαυμάζεις;
Είμαι μεγάλος φαν του Michael Jackson. Από ηθοποιούς πάλι ,θαυμάζω απεριόριστα τον Daniel Day Lewis. Από έλληνες τώρα, δεν έχω και πολλά παραδείγματα. Ξεχωρίζω τον Χρήστο Στέργιογλου και τον Δημήτρη Ήμελλο. Είναι ηθοποιοί που κάνουν αυτό που πρέπει να κάνουν: μπαίνουν στο ρόλο, δεν λένε απλά τα λόγια, ενσωματώνουν τη περσόνα στη προσωπικότητά τους και παρουσιάζουν μία ολοκληρωμένη δουλειά στο κοινό. Επίσης, ο Άρης Σερβετάλης είναι πολύ καλός από τη νέα γενιά.
Ποιο είναι το πιο ιδιαίτερο μέρος στο σώμα σου;
Η μύτη μου. Παλιότερα δεν ένοιωθα άνετα με αυτή. Τώρα όμως την εκτιμώ, με κάνει να ξεχωρίζω.
Να φανταστώ είσαι καλός μάγειρας. Έχεις ιταλική σπεσιαλιτέ;
Φτιάχνω πολύ ωραία αραμπιάτα. Είναι κόκκινη καυτερή ιταλική σάλτσα. Κάνω και πολύ ωραίες τηγανιτές πατάτες. Μπορεί να φαίνεται πολύ απλό αλλά δεν είναι τόσο. Θέλει τέχνη να τις κάνεις τραγανές. Τα ελληνικά φαγητά δεν μου αρέσουν πολύ. Φταίει ο πατέρας μου σε αυτό.
Μετά το ατύχημα στο πυρηνικό αντιδραστήρα της Φουκουσίμα, συνεχίζεις να τρως σούσι;
Δεν έτρωγα ποτέ σούσι. Μία φορά έχω δοκιμάσει και δεν μου άρεσε. Πρέπει να ήταν μάλιστα χαλασμένο λιγάκι. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, μετά το ατύχημα πρέπει να πάω στο ίδιο μαγαζί σούσι αν θέλω να φάω. Αφού είναι μπαγιάτικο το ψάρι, θα το χουν ψαρέψει προ Φουκουσίμα και δεν θα έχει ραδιενέργεια. Να δώσω διεύθυνση;
Σουβλάκι πριν ή μετά το σεξ;
Εξαρτάται. Αν είναι ένα σουβλάκι μπορείς να το φας και πριν το σεξ, δεν κάνει τόσο κακό. Άλλωστε μετά το σεξ δεν έχεις τόσο όρεξη για σουβλάκι, θες κάτι γλυκό. Ψηφίζω πριν το σεξ.
Ποιο είναι το πιο χρήσιμο αντικείμενο που πουλάει ένα sex shop στην Αθήνα;
Η αλήθεια είναι ότι έχω πάει μόνο μία φορά σε sex shop. Κοίτα δεν είμαι σίγουρος, ούτε γυναίκα αλλά μάλλον ένας δονητής. Δηλαδή βοηθά πολύ στις μοναξιές σου. Πιστεύω ότι τα κλασσικά και δοκιμασμένα είναι και τα πιο χρήσιμα. Όλα τα άλλα είναι gadget. Όπως τα κινητά. Το θέμα είναι να παίρνεις τηλέφωνο. Όλα τα άλλα είναι extra.
Τι προτείνεις ανεπιφύλαχτα σε έναν αναγνώστη του iefimerida;
Να ξεπεράσει τους φόβους του. Να μην φοβάται γενικά. Λόγω της κοινωνίας μας, οι άνθρωποι δεν κάνουν πράγματα που τους αρέσουν. Συνεχώς φοβούνται να ζήσουν όπως θέλουν. Επαγγελματικά πχ, κάνεις δουλειές που δεν σε εκφράζουν ,ετεροκαθορίζεσαι από τους γονείς και δεν είναι σωστό. Ας πεινάσεις λίγο, δεν κάνει κακό, μαθαίνεις και από τη πείνα. Δεν είναι ανάγκη να έχεις πάντα κάτι σταθερό, δεν θα ζήσεις τίποτα αν δεν αλλάζεις παραστάσεις, αν δεν προσπαθήσεις για το καλύτερο.
Για να κλείσουμε, πες μου 3 λόγους για να προλάβει κανείς να έρθει να σε δει στο «Δεν μιλάμε γι αυτά».
- Έχει γυμνό. Πολύ γυμνό. Σε μικρή απόσταση από τον θεατή.
- Ένας άλλος λόγος είναι ότι η Στέλλα Νούλη έχει πραγματικά μεγάλα βυζιά.
- Τέλος, όσοι έχουν έρθει και μας έχουν δει, βγαίνουν από το θέατρο και μας λένε ότι δεν έχουν ξαναδεί κάτι τέτοιο. Τους εκπλήσσει το πόσο απενοχοποιημένοι νοιώθουν μέσα στη παράσταση και πως πραγματικά θα ήθελαν να συμμετάσχουν και οι ίδιοι. Απελευθερώνονται. Για όσο κρατάει η επιρροή, 50 λεπτά, ένα βράδυ, μια βδομάδα. Και είναι πολύ καλό. Και εγώ θα ήθελα να το νοιώσω από μία παράσταση.
Ο Προμηθέας Nerratini Δοκιμάκης παίζει στη παράσταση «Δεν μιλάμε γι’ αυτά» στο Θέατρο Νέου Κόσμου. Οι παραστάσεις τελειώνουν στις 17/04.