Ο Παύλος Πολάκης ήταν μία από της εκπλήξεις στον ανασχηματισμό. Ο πρώην δήμαρχος Σφακίων θεωρείται από τα πλέον μαχητικά στελέχη στη Βουλή.
Μάλιστα το έχει αποδείξει αυτό και ενδεικτικό παράδειγμα είναι η μαντινάδα που είχε πει για τα ΝΑΙ, τα ΟΧΙ, τους προδότες και τις κότες.
Σήμερα στα Νέα ο Γιώργος Παπαχρήστος περιγράφει τον υφυπουργό Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης ως «κουρσάρο του Αιγαίου».
Διαβάστε τι γράφει σήμερα ο Γιώργος Παπαχρήστος στα Νέα
Ο Πολάκης είναι αυτό λέμε μια ήπια, μια γαλήνια μορφή του ιατρικού κόσμου – όπως μπορούν να βεβαιώσουν διάφοροι διοικητές του Κρατικού της Νίκαιας, στα γραφεία των οποίων συχνά βρισκόταν κυρίως για να τους «επιστήσει» την προσοχή επί διαφόρων αποφάσεων που λάμβαναν ή παρέλειπαν να λάβουν...
Εμείς οι υπόλοιποι γίναμε κοινωνοί αυτών των στοιχείων του χαρακτήρα του Πολάκη – και μπορούμε μετά βεβαιότητας να εκτιμήσουμε ότι το ίδιο ενωτικό πνεύμα θα χαρακτηρίζει και τη θητεία του στο υπουργείο των Εσωτερικών – κατά τη διάρκεια του δημοψηφίσματος, όταν ενημερωθήκαμε για μια ιδιαιτέρως ποιοτική μαντινάδα η οποία του ανήκει. Κατά τη γνωστή ιδιαιτερότητα των Κρητικών να σχολιάζουν την επικαιρότητα με αυτόν τον τρόπο, ο Πολάκης δημοσιοποίησε το ακόλουθο: «Το “ΟΧΙ” θέλει Έλληνες/ το “ΝΑΙ” θέλει προδότες/ καιρός να ξεχωρίζουνε/τ'αγρίμμια απ' τις κότες»!Εγώ αυτόν θα τον υιοθετήσω – δεν υπάρχει. Απλά δεν υπάρχει...
Μες σ'αυτή τη βάρκα...
ΟΠΩΣ ΔΕ ΜΕ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕ φίλη μου Χανιώτισσα, πρόκειται για πολυσχιδή προσωπικόττηα. Την περίοδο που ηγέρθη πολύς θόρυβος από την απόφαση των Αμερικανών να καταστρέψουν με υδρόλυση «κάπου στη Μεσόγειο» το χημικό οπλοστάσιο της Συρίας, ο Πολάκης πήρε το θέμα πάνω του, διότι είχε κυκλοφορήσει πως αυτό το «Κάπου στη Μεσόγειο» ήταν κοντά στις ακτές της Κρήτης.
Ως άλλος «κουρσάρος του Αιγαίου» αποφάσισε να οργανώσει ομάδα, η οποία υποθέτω κατά τα πρότυπα των καταδρομικών επιχειρήσεων της Greenpeace κατά των γιαπωνέζικων φαλαινοθηρικών θα επετίθετο κατά των αμερικανικών πλοίων, αποτρέποντας την καταστροφή. Φευ, απέτυχε να συνεπάρει με την ορμητικότητα που τον διακρίνει άλλους. Και η αρμάδα συγκροτήθηκε τελικά από το εξής ένα πλοίο, το φέρον τον επικεφαλής της, με τον «καπετάν Πολάκη» με τ'όνομα. Μου είπαν ότι το σκαρί έμοιαζε με τη «Μανταλένα» της Βουγιουκλάκη, αλλά δεν παίρνω όρκο, ούτε στέκομαι σ'αυτό. Σημασία έχει ότι η επιχείρηση όσο ένδοξα ξεκίνησε άλλο τόσο άδοξα κατέληξε. Διότι οι καιρικές συνθήκες τις οποίες επικαλέσθηκε ο «καπετάνιος» τον εξανάγκασαν να βρει καταφύγιο στη Γαυδοπούλα, πράγμα για το οποίο επιεικώς τον ζηλεύω. Ε, ρε τι τσικουδιές θα έρρευσαν – πάντα στο πλαίσιο του αγώνα...