Στην ελληνική κοινή γνώμη δεν έχει και την πλέον περίοπτη θέση καθώς είναι... ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, ωστόσο σ' αυτόν οφείλεται η σωτηρία της Ελλάδας και η αλλαγή στάσης της Ανγκελα Μέρκελ ως προς το ζήτημα του χρέους των χωρών της ευρωζώνης.
Τον αποκαλούν «γριά αλεπού» της γερμανικής πολιτικής σκηνής. Διόλου ευκαταφρόνητος τίτλος για έναν πολιτικό που από τη δεκαετία του 1960 διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην πολιτική ζωή της χώρας του. Σκληρός, οπαδός της δημοσιονομικής πειθαρχίας αλλά και συνάμα φλογερός ευρωπαϊστής, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε θεωρείται κεντρική πολιτική φιγούρα στη σημερινή (δύσκολη) πραγματικότητα που αντιμετωπίζει η Ευρώπη.
Γεννημένος εν μέσω του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το 1942 στο Φράιμπουργκ της Γερμανίας, γιος φοροτεχνικού, ο κ. Σόιμπλε μεγάλωσε σε ένα αυστηρό προτεσταντικό περιβάλλον. Σπούδασε νομική και οικονομικά, ενώ η πολιτική του σταδιοδρομία ξεκίνησε σε τοπικό επίπεδο, στο κρατίδιο της Βάδης- Βιττεμβέργης όπου δραστηριοποιήθηκε στο φορολογικό τομέα.
Το 1965 γίνεται μέλος του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος της Γερμανίας και το 1972 εκλέγεται για πρώτη φορά βουλευτής στην Ομοσπονδιακή Κάτω Βουλή (Bundestag). Η πολιτική του καριέρα θα εκτοξευτεί όταν ο πολιτικός του μέντορας, Χέλμουτ Κολ τον διορίζει επικεφαλής του γραφείου της καγκελαρίας το 1984. Πέντε χρόνια αργότερα θα αναλάβει τη νευραλγική θέση του Υπουργού των Εσωτερικών όπου το όνομά του θα γίνει συνώνυμο της επιβολής της τάξης και του νόμου.
«Σκληρός, οραματιστής, αποφασιστικός», είναι τα τρία επίθετα που του αποδίδει ο Εοϊν Χαεσί, από το περιοδικό Business & Finance στον «Νέστορα» της γερμανικής πολιτικής σκηνής.
Την περίοδο της γερμανικής επανένωσης, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε θα βρεθεί στο επίκεντρο της γερμανικής πολιτικής σκηνής, καθώς είναι αυτός που οδηγεί τις διαπραγματεύσεις για την επανένωση των δύο Γερμανιών. Ο λόγος του στην Ομοσπονδιακή Κάτω Βουλή, το 1991, για τη μεταφορά της πρωτεύουσας από τη Βόννη στο Βερολίνο θα μείνει μνημειώδης.
«Η επιλογή του Βερολίνου είναι ταυτόχρονα μια επιλογή να ξεπεράσουμε τη διαίρεση της Ευρώπης» θα πει χαρακτηριστικά.
Τον λόγο αυτό θα τον εκφωνήσει καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι ως αποτέλεσμα της απόπειρας δολοφονίας εναντίον του, το 1990, από τον Ντιετερ Κάουφμαν ο οποίος τον πυροβόλησε κατά τη διάρκεια μιας πολιτικής εκστρατείας. Η επίθεση έγινε στις 12 Οκτωβρίου του 1990, ακριβώς είκοσι ένα χρόνια πριν.
Μέχρι τότε ο Σόιμπλε φάνταζε ο φυσικός διάδοχος του Χέλμουτ Κόλ (κατ' ομολογία του δεύτερου) και ο επόμενος ηγέτης του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος. Μετά τη θητεία του Κολ, ο Σόιμπλε βρέθηκε μπλεγμένος στη δίνη οικονομικών σκανδάλων και αδήλωτων δωρεών, λόγω της στενής του σχέσης με τον καγκελάριο. Τα γερμανικά μέσα τον παρουσίαζαν ως μέρος του «συστήματος Κολ» και παρά τη δημοφιλία του βρέθηκε το 2000, αντιμέτωπος με το «εσωκομματικό πραξικόπημα» της Άγκελα Μέρκελ την οποία είχε ο ίδιος προωθήσει στη θέση Γενικής Γραμματέως του κόμματος.
«Ενοπλη ειρήνη» με Μέρκελ
Η σχέση του με τη νυν καγκελάριο θεωρείται αρκετά «περίπλοκη» και έχει χαρακτηριστεί ως σχέση «ένοπλης ειρήνης». Το 2001, όταν θέτει υποψηφιότητα για δήμαρχος του Βερολίνου, το Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα δεν θα τον στηρίξει ενώ όταν το 2004 το όνομά του θα συζητηθεί για την θέση του Προέδρου της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, η κ.Μέρκελ θα του «τραβήξει πάλι το χαλί». Ένα χρόνο αργότερα θα είναι η ίδια που θα τον επαναφέρει στην ενεργό πολιτική αναθέτοντάς του τη γνώριμη θέση του Υπουργού των Εσωτερικών και το 2009 θα του αναθέσει την «καυτή πατάτα» του Υπουργείου των Οικονομικών, μια θέση που επιθυμούσε διακαώς.
Σε αντίθεση με την κ. Μέρκελ που συνηθίζει στις δημόσιες ομιλίες της να προτάσσει τις αδυναμίες της Ευρώπης, ο κ. Σόιμπλε είναι πολύ περισσότερο Ευρωπαϊστής και υπέρμαχος του γαλλογερμανικού άξονα. Δεν διστάζει να επισημάνει πως συχνά τα ευρωπαϊκά κράτη χρησιμοποιούν την Ευρωπαϊκή Ένωση σαν αποδιοπομπαίο τράγο για τις δικές τους «αμαρτίες».
Πιστεύεται ότι εκείνος «μαλάκωσε» την άκαμπτη ως τότε στάση της κ. Μέρκελ σχετικά με το χρέος των χωρών της Ευρωζώνης προκειμένου να δώσει το «πράσινο φως» για τα περίφημα πακέτα σωτηρίας. Για την Ελλάδα, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είναι υπεύθυνος για την (μέχρι τώρα) σωτηρία τους.