Χρησιμοποιώντας... μουσικολογικούς λόγους με μια αρκετή δόση σημειολογίας, στο τέλος της προεκλογικής εκστρατεία του, ο Αλέξης Τσίπρας, από την Κρήτη, είχε απευθυνθεί στις αγορές και τις είχε απειλήσει ότι θα χορέψουν πεντοζάλη.
Αυτή την ατάκα θυμήθηκε ο Guardian για να υποδηλώσει τη διάσταση ανάμεσα στην υπόσχεση και τη σκληρή πραγματικότητα. Έξι μήνες μετά, οι αγορές μπορεί να μην χόρεψαν, αλλά πήραν μια ανάσα ανακούφισης μετά τη συμφωνία της Ελλάδας με τους δανειστές.
Στην Ελλάδα μένει, βέβαια, η λιτότητα και στον Τσίπρα το τύμπανο να παίζει αργούς και πένθιμους σκοπούς. Μετά τις επανειλημμένες υποσχέσεις του Τσίπρας ότι θα τερματίσει τη λιτότητα, το νέο πρόγραμμα διάσωσης ήρθε για να τερματίσει κάθε ψευδαίσθηση, καθώς θα φέρει περισσότερες αυξήσεις φόρων και δυστυχία. «Αν και ο Τσίπρας είχε στην κατοχή του ένα μεγάλο ''Όχι'', τελικά είπε ''Ναι''», αναφέρει το άρθρο.
Το ρήγμα
Τα πρώρα ρήγματα που διαγιγνώσει ο Τσίπρας είναι πολιτικά, καθώς στο κόμμα του η φράξια του Παναγιώτη Λαφαζάνη επαναστάτησε, ενώ ο κυβερνητικός εταίρος (ΑΝΕΛ) τάσσεται εναντίον πολλών νόμων που θα φέρει η κυβέρνηση στη Βουλή. Ωστόσο, η διαφωνία στην ελληνική πολιτική έχει τα όριά της, αναφέρει το άρθρο, και ουσιαστικά στηρίζεται στο γεγονός ότι ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, καίτοι διαφωνεί, δεν προτίθεται να φύγει από τον ΣΥΡΙΖΑ ή ο Πάνος Καμμένος να εγκαταλείψει το υπουργείο του.
«Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Τσίπρας θα καταφέρει να περάσει τη συμφωνία. Έχει διακομματική στήριξη και επιπλέον δεν υπάρχουν αξιόπιστες εναλλακτικές λύσεις είτε μέσα στο κόμμα του είτε σε κάποιο άλλο κόμμα της πολιτικής σκηνής».
Στο δρόμο
Στους δρόμους της Αθήνα, ωστόσο, τα πράγματα είναι διαφορετικά και το άρθρο, ουσιαστικά, εκεί εστιάζει την προσοχή του. Στον τρόπο που υποδέχθηκαν οι απλοί Έλληνες τη συμφωνία. Ο δημοσιογράφος του Guardian πήρε ως την πλατεία Εξαρχείων και ρώτησε μια ομάδα νεαρών τη γνώμη τους. Ένας εξ αυτών, ο Λευτέρης, ντυμένος σύμφωνα με το dress code της περιοχής, απαντάει: «Το χειρότερο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε ως ένα κίνημα ενάντια στις πολιτικές της ΕΕ και της λιτότητας και τώρα μετά το δημοψήφισμα, έφερε αυτή τη συμφωνία. Μπορεί να τους πίεσαν οι ΗΠΑ, δεν μπορώ να καταλάβω. Εξαπατήθηκε το 61% των πολιτών που ψήφισαν ''Όχι'' στο δημοψήφισμα. Το αντέστρεψε και το έκανε ''Ναι''. Αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από προδοσία του λαού και θα έχει πολιτικό κόστος. Πρόδωσαν τις φτωχότερες τάξεις και για τα επόμενα πέντε χρόνια δεν θα υπάρχει καμία λύση».
Ωστόσο, ένας φίλος του Λευτέρη, μπαίνει στην κουβέντα για να προσθέσει μια πιο δυοίωνη προοπτική: «Τι πέντε χρόνια, πενήντα θέλεις να πεις».
Προφανής απογοήτευση
Το άρθρο σημειώνει πως η απογοήτευση είναι κάτι περισσότερο από προφανής. Για δεκαετίες κυβερνούσαν την Ελλάδα δύο κόμματα και η έλευση του ΣΥΡΙΖΑ γκρέμισε το δίπολο με σκοπό να προσφέρει κάτι διαφορετικό. Τώρα, ο Τσίπρας πρέπει να οδηγήσει την Ελλάδα μέσα από τις οδυνηρές στιγμές και να προσπαθήσει να ξανακερδίσει τη χαμένη εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων του.
Το τρίτο μέλος της ομάδας των νεαρών είναι μια νεαρή κοπέλα που λέει με πάθος πως είναι γραφίστρια και θα ήθελε να ανοίξει μια δική της επιχείρηση, αλλά φοβάται τους φόρους που θα πρέπει να πληρώνει. «Δεν έχει σημασία αν θα δουλέψω σκληρά ή όχι. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια ήμουν άνεργη. Πήγα σε πολλές συνεντεύξεις, αλλά όλοι ζητούσαν κοπέλες μέχρι 25 ετών (εγώ είμαι 28) και έδιναν πάρα πολύ λίγα χρήματα. Ο Τσίπρας είπε πως θα βοηθήσει τους νέους να ξεκινήσουν τις δικές τους δουλειές, αλλά με συμφωνία που έφερε, δεν έχω κανένα λόγο να μείνω στην Ελλάδα. Εδώ είναι το σπίτι μου, στην πραγματικότητα δεν θέλω να φύγω, αλλά δεν υπάρχει άλλη λύση».
Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει τώρα ο Τσίπρας είναι διττό: να προχωρήσει μέσα από δύσκολες αποφάσεις και παράλληλα να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου. Δεν είναι εύκολο, αλλά θα επιβιώσει, προδιαγράφει το άρθρο.
Λίγο πριν ο δημοσιογράφος αποχωρήσει από την ομήγυρη, ο Λευτέρης, ο πρώτος νεαρός τον σταματάει και του λέει: «Και μην ξεχάσεις, όταν γράψεις για τον Τσίπρα, να αναφέρεις πως είναι προδότης. Όλοι οι πολιτικοί που ήρθαν πριν από αυτόν, ξέραμε τι ήταν. Νομίζαμε ότι αυτός ήταν διαφορετικός».