Η πρώην σύμβουλος του Γιάνη Βαρουφάκη Ελενα Παναρίτη μιλάει για πρώτη φορά μετά την άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να την τοποθετήσει εκπρόσωπο της Ελλάδας στο ΔΝΤ.
Με τα παρακάτω λόγια συστήνει το περιοδικό L'Express την Ελενα Παναρίτη:
«Η οικονομολόγος και πρώην βουλευτής Ελενα Παναρίτη επελέγη από τον πρώην ΥΠΟΙΚ Γιάνη Βαρουφάκη ως εκπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ. Αλλά αρνήθηκε τη θέση μετά τις αντιδράσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Είχαν δει με κακό μάτι τη συμμετοχή της στο πρώτο μνημόνιο το 2011».
Και η συνέντευξη:
Τι πιστεύετε για τη συμφωνία της περασμένης Κυριακής του ΣΥΡΙΖΑ;
Είμαστε μακριά από μια συμφωνία win win. Ελπίζω ότι θα μπορέσουμε να στρωθούμε στη δουλειά. Φοβάμαι ότι η υλοποίηση αυτής της συμφωνίας θα γίνει με διαμάχες, ακόμη και μέσα στα ξένα κοινοβούλια. Υπάρχουν σ'αυτήν καινούρια πράγματα που δεν είχαν ξανασυζητηθεί και ο διάβολος έχει κρυφτεί πραγματικά στις λεπτομέρειες.
Ποιά είναι τα μέτρα που δύσκολα γίνονται αποδεκτά;
Το Ταμείο εν πρώτοις όπου θα μεταφερθούν τα ακίνητα προς ιδιωτικοποίηση. Οι ιδιωτικοποιήσεις δεν είναι μια κακή ιδέα, αλλά δεν μπορεί κάποιος να πουλάει για να πουλάει, αλλιώς ο επενδυτής δεν θα δώσει ποτέ την τιμή που επιδιώκεις. Η ιδιωτικοποίηση είναι ενδιαφέρουσα όταν δίνεις σε μια υφεσιακή οικονομία ένα boost τεχνολογικό για να την εκσυγχρονίσεις. Αν ιδιωτικοιπήσεις πολύ γρήγορα, πουλάς στους χειρότερους επενδυτές. Εδώ και πέντε χρόνια γίνονται ιδιωτικοποιήσεις αλλά δεν έχουν βρεθεί οι καλοί επενδυτές. Γιατί; Γιατί δεν έχουμε καλούς τίτλους ιδιοκτησίας ούτε τις σωστές νομοθεσίες που δίνουν καλό επενδυτικό κλίμα.
Ποιός φταίει γι'αυτό;
Δεν έχει σημασία. Το λάθος είναι ότι επιμένουμε στο σφάλμα από την αρχή. Την ώρα που ολόκληρη η Ευρώπη αγκομαχάει από το 2008 με μηδενική ανάπτυξη, βλέπουμε ανθρώπους που δεν μπορούν να αυξήσουν την ανάπτυξη στη δική τους χώρα, να έρχονται στην Ελλάδα για να δώσουν μαθήματα.
Τι πιστεύετε για τη στάση της Γερμανίας;
Οι Γερμανοί είναι πιστοί στον εαυτό τους: πειθαρχημένοι. Δεν επικεντρώνουν σε λύσεις, αλλά σε διαδικασίες. Θα έπρεπε να μας πουν: «Ελληνες, έχετε κρίση, θα βρούμε μια λύση για να την αναχαιτίσουμε, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος του ντόμινο σε άλλες χώρες». Και στη συνέχεια να θέσουν τους κανόνες. Αλλά η Ευρώπη δεν προλαμβάνει, περιμένει οι λύσεις να έρθουν από αλλού, όπως είδαμε στην περίπτωση του Κοσόβου και της Ουκρανίας.
Η ευρωζώνη είναι μηχανή παραγωγής λιτότητας;
Οχι, είναι μια κοινότητα γύρω από ένα κοινό νόμισμα, αλλά ποτέ δεν πήγε παραπέρα. Εδώ όμως δεν αντιμετωπίζουμε μόνο ένα οικονομικό πρόβλημα αλλά ένα πολιτικό πρόβλημα από τη στιγμή που κανείς δεν θέλει να ηγηθεί για να ληφθεί μια απόφαση. Με άλλα λόγια, το οικονομικό πρόβλημα έγινε ακόμη μεγαλύτερο γιατί η λύση του εξαρτάται από ανθρώπους που δεν υπάρχουν. Και επιπλέον υπάρχουν και αρνητικά αισθήματα του τύπου «Δεν αρέσει στους Γερμανούς να δίνουν τα χρήματά τους στους Ελληνες». Η Ευρωπαϊκή Ενωση δημιουργηθηκε για να αποφεύγονται τέτοιου είδους διαμάχες, έτσι δεν είναι;
Συμφωνείτε με τον ηγέτη των Βέλγων σοσιαλιστών που κατηγόρησε το Βέλγιο γιατί δεν έδειξε αλληλεγγύη απέναντι στην Ελλάδα;
Εχει δίκιο. Οταν μιλάμε με συναισθήματα γινόμαστε πιο πρωτόγονοι, δεν προοδεύουμε αλλά οπισθοχωρούμε. Το κατάλαβα ότι το Βέλγιο δεν ήταν πολύ τρυφερό απέναντί μας. Δεν είναι κάποιος αλληλέγγυος δίνοντάς σας ένα ψάρι ή ακόμη μαθαίνοντάς σας να ψαρεύετε αλλά αλλάζοντας το σύστημα ώστε να γίνει ακόμη πιο παραγωγικό.