Βρισκόμαστε σε μια περίοδο κρίσιμων αποφάσεων, λέει η υπουργός Παιδείας, Άννα Διαμαντοπούλου, και δηλώνει ότι είναι ανοικτή σε οτιδήποτε θα βοηθούσε τη χώρα να βγει από την κρίση, ακόμα και σε κυβέρνηση συνεργασίας, χωρίς όμως εκλογές, αρκεί να υπάρχει συναίνεση από τα υπόλοιπα κόμματα.
Μιλώντας στην εφημερίδα «Κεφάλαιο», η κ. Διαμαντοπούλου σημειώνει την ανάγκη εφαρμογής της συμφωνίας της 21ης Ιουλίου για την ανατροπή του κλίματος και υπογραμμίζει ότι η τυχόν έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωπαϊκή Ένωση θα είναι «μοιραία». Καταστροφική χαρακτηρίζει και την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες και ζητά συναίνεση από τις πολιτικές δυνάμεις, ώστε ο πρωθυπουργός να πάει «στην σύνοδο κορυφής οπλισμένος με μια κοινά συμφωνημένη εθνική γραμμή».
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη της κ. Διαμαντοπούλου:
- Τι σημαίνει για την Ελλάδα το γεγονός ότι τα ευρωπαϊκά κοινοβούλια, μαζί και η Bundestag, ψήφισαν την "ισχυροποίηση" του EFSF αλλά όχι και το δεύτερο σκέλος της συμφωνίας της 21ης Ιουλίου, δηλαδή το νέο δάνειο για Ελλάδα ;
Η ισχυροποίηση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) με απόφαση των ευρωπαϊκών κοινοβουλίων, αποτελεί ένα αισιόδοξο μήνυμα ότι η Ευρώπη κατανοεί πλήρως την ανάγκη περισσότερης εσωτερικής αλληλεγγύης. Η ύπαρξη ενός οργανισμού στήριξης των χωρών-μελών με δημοσιονομικά προβλήματα, που φάνταζε αδύνατη στις αρχές του 2010, σήμερα όχι μόνο έχει δημιουργηθεί αλλά και ισχυροποιείται, ώστε να διευρύνει τον ρόλο του. Βεβαίως δεν αρκεί από μόνη της και απαιτούνται και άλλα τα οποία είναι σε συζήτηση και περιμένουμε αποφάσεις. Το δεύτερο σκέλος της απόφασης, θα εγκριθεί όταν θα έχουμε τη γνωμοδότηση της Τρόικας και την ολοκληρωμένη συμφωνία για τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στη διαχείριση του ελληνικού χρέους, γι αυτό και μιλάμε για περίοδο δραματικά κρίσιμων αποφάσεων για την Χώρα.
- Ο κ. Βενιζέλος υποστήριξε ότι με τα νέα μέτρα η 6η δόση είναι προς εκταμίευση. Τότε γιατί έχει τεθεί προς συζήτηση το ενδεχόμενο αναθεώρησης της συμφωνίας της 21ης Ιουλίου;
Τα δυο θέματα έχουν διαφορετικό ορίζοντα. Η 6η δόση αφορά τις άμεσες ταμειακές μας ανάγκες, ενώ η συμφωνία της 21ης Ιουλίου οριοθετεί μια μεσο-μακροπρόθεσμη στρατηγική για το ελληνικό χρέος. Η συμφωνία αφορά πολλά εμπλεκόμενα μέρη, επηρεάζεται από διαφορετικές παραμέτρους και εξασφαλίζει: Πρώτον, ότι η Ελλάδα παραμένει στο Ευρώ, τουλάχιστον για τα επόμενα 30 χρόνια, όση και η διάρκεια των δανείων . Δεύτερον, ότι οι καταθέσεις των Ελλήνων στις ελληνικές τράπεζες είναι ασφαλείς αφού η συμφωνία εγγυάται την επανακεφαλαιοποίησή τους σε κάθε περίπτωση και σε κάθε ενδεχόμενο. Τρίτον, ότι η εξυπηρέτηση του ελληνικού χρέους είναι εξασφαλισμένη και ρεαλιστική, δηλαδή βιώσιμη, με την μείωση των επιτοκίων και την παράταση του χρόνου αποπληρωμής που προβλέπει.
Η συμφωνία, είναι η πρώτη και αναγκαία συνθήκη για την ανατροπή του κλίματος, και κατ' επέκταση την στροφή σε μία αναπτυξιακή προοπτική που τόσο έχουμε ανάγκη. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνά ή να το υποτιμά κανείς.
- Βασική αμφισβήτηση για την συμφωνία αυτή είναι το αν εξασφαλίζει την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους...
Δεν είναι απλή η απάντηση,. Το χρέος και το έλλειμμα της χώρας μας δεν συγκρίνεται με καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα, όπως δεν συγκρίνεται και η στάση των πολιτικών δυνάμεων, στην αντιμετώπιση του προβλήματος. Οι εταίροι μας δεν βλέπουν κυβέρνηση Α ή Β. Βλέπουν Ελλάδα, και πώς ανταποκρίνονται οι Έλληνες διά των κάθε μορφής εκπροσώπων της. Και βέβαια δεν αρκεί η ελληνική στάση. Η βιωσιμότητα, πέρα από την οικονομική αποτίμηση, είναι προϊόν πολιτικής δράσης σε ευρωπαϊκό, ή, αν θέλετε, ακόμα και σε διεθνές επίπεδο. Η βιωσιμότητα του χρέους για την Ελλάδα εξασφαλίζεται όσο αυτή βρίσκεται σε τροχιά συνεννόησης με τους εταίρους της γι αυτό και ο πυρήνας της απόφασης που επετεύχθη την 21η Ιουλίου είναι εξαιρετικά σημαντικός, και πρέπει να ολοκληρωθεί.
- Πότε κατά την εκτίμησή σας θα έχει κριθεί χρονικά η αποφυγή "ατυχήματος" εξόδου από το ευρώ για την Ελλάδα;
Η Ευρώπη έχει επενδύσει πάρα πολλά σε αυτή την υπόθεση. Έχει δώσει τα μεγαλύτερα δάνεια που έχουν δοθεί ποτέ σε χώρα στην ιστορία του καπιταλισμού, έχει αλλάξει τις Ευρωπαϊκές συνθήκες και έχει θεσπίσει ειδικούς μηχανισμούς διάσωσης. Ταυτόχρονα η Ελλάδα έχει προχωρήσει σε χωρίς προηγούμενο μεταρρυθμίσεις και θυσίες. Θεωρώ ότι όλοι προσπαθήσαμε πολύ και θα κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για να μην συμβεί το «ατύχημα» γιατί θα είναι μοιραίο για την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη.
- Υποστηρίζετε τη μεταφορά "δικαιωμάτων" διαχείρισης των εγχώριων δημοσιονομικών σε κοινοτικούς θεσμούς με αντάλλαγμα την μεγαλύτερη σύγκλιση και ενότητα της Ευρωζώνης;
Αυτό σημαίνει πολιτική ενοποίηση, δηλαδή περισσότερη Ευρώπη. Ναι, την υποστηρίζω αρκεί να αφορά σε όλες τις χώρες, να είναι θεσμοθετημένη, να αποτελεί μέρος του Ευρωπαϊκού Δικαίου και να υπόκειται σε δημοκρατική λογοδοσία προς τους πολίτες της Ευρώπης. Που σημαίνει και εκλεγμένη ευρωπαϊκή ηγεσία.
- Τα τελευταία 24ωρα έχουν φουντώσει οι συζητήσεις περί αναπροσαρμογής της απόφασης.
Όλες οι συζητήσεις που αφορούν τις επόμενες ημέρες, την 18η Οκτωβρίου και το Συμβούλιο Κορυφής γίνονται σε ένα περιβάλλον κινούμενης άμμου. Αλλάζουν τα δεδομένα στην Ευρώπη, στο εσωτερικό της Γερμανίας και της Γαλλίας, στο εσωτερικό του IMF. Επομένως η κυβέρνηση οφείλει με πολύ μεγάλη συγκράτηση να βλέπει τα σενάρια και να επιλέγει μία κατεύθυνση. Η κατεύθυνση που έχουμε και τώρα είναι ότι, εφόσον υπάρξουν κάποιες αλλαγές, πρέπει να τηρούνται τα εξής: Ότι πατούν στα πόδια τους νομικά, έχουν τη θεσμική κάλυψη όλων των οργάνων της ΕΕ, εξασφαλίζεται η τραπεζική σταθερότητα και διασφαλίζονται οι όροι επιμήκυνσης και μείωσης των επιτοκίων που είχαμε πετύχει τον Ιούλιο.
- Ο Σεπτέμβριος βγήκε χωρίς αποκρατικοποιήσεις. Το "θα τρέξουμε" σημαίνει "θα ξεπουλήσουμε";
Οι συνεχείς αιτιάσεις περί ξεπουλήματος οδηγούν σε καθυστερήσεις και αδράνειες, τις οποίες εν τέλει πληρώνουν ακριβά οι ίδιοι οι πολίτες. Ο χρόνος που χάνεται είναι χρήμα που χάνεται και αυτό το χρήμα στο τέλος θα κληθούν να το καταβάλλουν στα δημόσια ταμεία οι πολίτες. Αν περιμένουμε λοιπόν τη σωστή στιγμή, αυτή είναι βέβαιο πως δεν θα έρθει ποτέ. Η σωστή στιγμή είναι πάντα τώρα, στη βάση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου που δεν θα εστιάζει μόνο στο δημοσιονομικό όφελος αλλά και στα πολλαπλασιαστικά οφέλη από μια αναπτυξιακή δυναμική που μπορούν να πυροδοτήσουν οι αποκρατικοποιήσεις.
- Διατυπώνεται όλο και πιο συχνά η πρόταση για κυβέρνηση έκτακτης ανάγκης. Συμφωνείτε;
Αυτό που επιβάλλεται είναι πολιτικές έκτακτης ανάγκης. Το μέγεθος της κρίσης που αντιμετωπίζει η Χώρα δεν επιτρέπει ούτε κομματικές ούτε προσωπικές στρατηγικές. Με αυτή την έννοια θα συμφωνούσα με οτιδήποτε μπορεί να βοηθήσει τη χώρα μας να βγει από το αδιέξοδο, και νομίζω ότι το έχω αποδείξει στην πράξη. Κάθε κοινή προσπάθεια όμως απαιτεί τουλάχιστον συναινετική διάθεση, και ακόμη και εδώ υπάρχει τεράστιο έλλειμμα. Γι αυτό θεωρώ ότι παρόλα όσα έγιναν ή δεν έγιναν αξίζει να εξαντλήσουμε κάθε προσπάθεια, με το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων και προσωπικοτήτων, ώστε ο πρωθυπουργός να πάει στην σύνοδο κορυφής οπλισμένος με μια κοινά συμφωνημένη εθνική γραμμή.
- Είναι "δημοκρατικά επιτρεπτή" μία τέτοια κυβερνητική λύση άνευ εκλογών;
Όλες οι πολιτικές επιλογές που κινούνται μέσα στο πλαίσιο της συνταγματικής μας νομιμότητας είναι δημοκρατικά επιτρεπτές. Μέσα στο ίδιο πλαίσιο οι πολιτικές δυνάμεις οφείλουν να προτάσσουν το εθνικά ωφέλιμο και όχι το κομματικά σκόπιμο. Να εκτιμούν το χρόνο και τον τρόπο κάθε απόφασης. Εκλογές τώρα θα ήταν καταστροφικές για την πατρίδα. Ο Ελληνικός λαός το διαισθάνεται!
- Τελικά, το μεγαλύτερο πρόβλημα της κυβέρνησης, σ΄αυτή την προσπάθεια, ποιο είναι κυρία Διαμαντοπούλου;
Ζούμε το σπάσιμο της φούσκας της ευημερίας με δανεικά, που δημιουργήσαμε ως χώρα. Είναι ουσιαστικό πρόβλημα ότι το τεράστιο εύρος μεταρρυθμίσεων και αλλαγών δεν έχει πάρει τα χαρακτηριστικά ενός εθνικού σχεδίου άμεσης ανάγκης στο οποίο πιστεύουμε όλοι και παρουσιάζεται καθημερινά ως κατάλογος εντολών της τρόικας.
- Παραδεχθήκατε κι εσείς ότι η νέα σχολική χρονιά δεν ξεκίνησε καλά. Σε ποια φάση βρίσκεται η διαδικασία εκτύπωσης-διανομής των βιβλίων;
Δεν ξεκίνησε καλά σε σχέση με τα βιβλία, ενώ αντίθετα ξεκίνησε πολύ καλά σε σχέση με τους δασκάλους και καθηγητές. Παρά τους περιορισμούς σε προσλήψεις, και τις αθρόες συνταξιοδοτήσεις, που την τελευταία διετία ξεπέρασαν τις 20.000, τα σχολεία λειτουργούν χωρίς ελλείψεις, και όπου προκύπτει πρόβλημα αυτό αντιμετωπίζεται άμεσα. Οι Κασσάνδρες διαψεύστηκαν για μια ακόμη φορά.
Όσον αφορά στα βιβλία, αυτά εκτυπώνονται και προωθούνται στα σχολεία με ρυθμούς έως 500.000 βιβλία ημερησίως, σε μια εργώδη προσπάθεια να καλυφθούν όλες οι ανάγκες το ταχύτερο δυνατόν. Σημειώνω ότι είχε εγκαίρως ολοκληρωθεί η διανομή όλων των αποθεμάτων σε βιβλία, αλλά και των βιβλίων που εκτυπώθηκαν με τα αποθέματα χαρτιού που υπήρχαν.
- Κάποιες Πρυτανικές Αρχές αρνήθηκαν να υπογράψουν διαπιστωτικές πράξεις ώστε να δρομολογηθεί η εφαρμογή του νέου νόμου στην ανώτατη εκπαίδευση. Όπως προβλέπει ο νόμος, τις υπογράφετε εσείς. Το επόμενο βήμα;
Είναι περίπου οι ίδιες που θεώρησαν σκόπιμο να αναστείλουν την εξεταστική περίοδο, ώστε να δώσουν χρόνο στις φοιτητικές συνελεύσεις, να συνέλθουν και τελικά να αποφασίσουν τον πρώτο κύκλο καταλήψεων. Οφείλω να πω ότι αδυνατώ να κατανοήσω την αντίληψη των συγκεκριμένων πανεπιστημιακών δασκάλων για επιλεκτική εφαρμογή των νόμων, κατά την δική τους «συνταγματική κρίση» αλλά και ειδικότερα του συγκεκριμένου νόμου, που βέβαια ανατρέπει κατεστημένες πρακτικές, όμως ενισχύει πολλαπλά το αυτοδιοίκητο των ΑΕΙ της χώρας μας. Ο νόμος είναι ξεκάθαρος, ορίζει διαδικασίες και φυσικά θα προχωρήσει η εφαρμογή του, με την ευρύτατη στήριξη της κοινωνίας, της ευρύτατης πλειοψηφίας των πολιτικών δυνάμεων αλλά και της πανεπιστημιακής κοινότητας που πιστεύει στο ποιοτικό, δημόσιο και ανοικτό Πανεπιστήμιο και ΤΕΙ.
- Η ώρα της αναθεωρητικής διαδικασίας του Συντάγματος πλησιάζει. Μαζί, και η «ώρα» θέσπισης ιδιωτικών ή μη κρατικών Πανεπιστημίων;
Η αναθεώρηση του Συντάγματος φαίνεται πράγματι να πλησιάζει και είναι πολλές οι διατάξεις που έχουν ανάγκη αναθεώρησης. Σε ό,τι όμως αφορά τα πανεπιστήμια, η πρόκληση είναι αλλού. Πριν συζητήσουμε το «ιδιωτικά ή μη- κρατικά» ας λύσουμε το «ανοικτά ή κλειστά» Πανεπιστήμια. Μέχρι την αναθεώρηση πρέπει να έχουμε δημιουργήσει το σύγχρονο, αναβαθμισμένο, ποιοτικό, δημόσιο ΑΕΙ, που δεν θα έχει τίποτε να φοβηθεί από το όποιο εγχείρημα ιδιωτικής ανώτατης εκπαίδευσης. Στην Πορτογαλία όταν δόθηκε η σχετική δυνατότητα άνοιξαν πολλά ιδιωτικά Πανεπιστήμια. Στην πρώτη κιόλας δεκαετία, έχουν κλείσει σχεδόν όλα. Εδώ θα κριθούμε όλοι που ισχυριζόμαστε ότι αγωνιζόμαστε για τη δημόσια ανώτατη εκπαίδευση, για το τι προσφέραμε σε αυτή την κατεύθυνση.