Χικικομόρι: Η ψυχική διαταραχή που κάνει εκατομμύρια Ιάπωνες να κλειδώνονται σπίτια τους [εικόνες]

Ο όρος Χικικομόρι σημαίνει «αναχωρητές» και η ασθένεια αυτή μαστίζει σχεδόν ένα εκατομμύριο Ιάπωνες.

Οι πάσχοντες από Χικικομόρι - ως επί το πλείστον νέοι άνδρες - έχουν τέτοια σοβαρή κοινωνική απόσυρση που απομονώνονται στην κρεβατοκάμαρά τους, σε ορισμένες περιπτώσεις για χρόνια.

Ενας από τους λίγους εμπειρογνώμονες του Χικικομόρι στην Ιαπωνία, ο Δρ Τακαχίρο Κάτο, υπέφερε από αυτή την κατάσταση ως φοιτητής και τώρα εργάζεται για να αποτρέψει την εξάπλωση του Χικικομόρι στη νέα γενιά.

Ο Δρ Κάτο, ο οποίος μελετά το Χικικομόρι με μια ομάδα ειδικών στο Πανεπιστήμιο Κιούσου στη Φουκουόκα, είπε ότι είχε δει περιπτώσεις τόσο σοβαρές ώστε ορισμένοι άνδρες στα 50 τους είχαν αποσυρθεί από την κοινωνία για περισσότερο από 30 χρόνια.

Οπως εξηγεί, οι πάσχοντες, οι οποίοι αρνούνται την επαφή με τους φίλους και την οικογένεια, είναι συχνά «έξυπνοι και ικανοί νέοι, κάτι που σημαίνει ότι το πρόβλημα αυτό δημιουργεί μία διαρροή για την ιαπωνική οικονομία.

«Ανησυχώ έντονα γιατί τώρα περίπου το 1% του πληθυσμού της Ιαπωνίας έχει αποσυρθεί σε παρόμοια κατάσταση» εξηγεί ο Δ ρ Κάτο στην Daily Mail.

«Στην πλειοψηφία τους είναι απόφοιτοι πανεπιστημίου και ο οικονομικός αντίκτυπος στη χώρα είναι φοβερός. Πολλοί hikimori έχουν αποφοιτήσει από πολύ καλά διάσημα πανεπιστήμια και αυτό είναι μια πολύ θλιβερή κατάληξη.»

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο 18χρονος Γιούτο Ονίσι από το Τόκιο, ο οποίος δεν βγαίνει από την κρεβατοκάμαρα του εδώ και σχεδόν τρία χρόνια, μέχρι που πριν 6 μήνες αναζήτησε θεραπεία. Κοιμόταν την ημέρα και τη νύχτα σέρφαρε στο διαδίκτυο και διάβαζε ιαπωνικά manga ενώ δεν μίλαγε σε κανέναν. Ο Ονίσι εξέφρασε την πεποίθηση ότι η κατάστασή του προκλήθηκε από ένα περιστατικό στο λύκειο, όταν απέτυχε ως αρχηγός της τάξης.

«Μόλις το βιώσετε, χάνετε την πραγματικότητα» εξηγεί ο Ονίσι. «Ηξερα ότι δεν ήταν φυσιολογικό, αλλά δεν ήθελα να αλλάξει. Αισθανόμουν ασφαλής εδώ.»

Ο όρος Χικικομόρι μπορεί να αφορά τόσο την κατάσταση όσο και τους ανθρώπους που υποφέρουν από αυτό.

Το Ιαπωνικό Υπουργείο Υγείας, Εργασίας και Πρόνοιας ορίζει ως Χικικομόρι τα άτομα που δεν συμμετέχουν στην κοινωνία – δεν εργάζονται και δεν σπουδάζουν- και δεν έχουν καμία μη οικογενειακή κοινωνική επαφή σχέσεις. Τα συμπτώματά τους διαρκούν για έξι μήνες ή περισσότερο.

Ο Δρ Κάτο εξέφρασε την πεποίθηση ότι πολλές φορές το περιβάλλον συμβάλει στο Χικικομόρι, με τις περισσότερες περιπτώσεις να εμφανίζονται σε οικογένειες της μεσαίας τάξης. «Είναι πολύ σπάνιο να βρει κανείς Χικικομόρι σε φτωχές οικογένειες. Οι οικογένειες της μεσαίας τάξης, έχουν υψηλό κίνδυνο εμφάνισης Χικικομόρι»

«Η Ιαπωνία είναι πολύ διαφορετική από τη δυτική κοινωνία, για παράδειγμα, η σχέση μητέρας-παιδιού είναι έντονα διαφορετική από τη δυτική κοινωνία» εξηγεί ο Δρ Κάτο.

«Οι Ιάπωνες γονείς είναι υπερπροστατευτικοί με τα παιδιά τους. Για μερικούς ανθρώπους μπορεί να είναι δύσκολο να είναι ανεξάρτητοι. Είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους η Ιαπωνία έχει πολύ περισσότερες περιπτώσεις Χικικομόρι σε σχέση με τη δυτική κοινωνία.»

Ο ίδιος πρόσθεσε ότι: «Στην ιαπωνική κοινωνία τα αγόρια βιώνουν πολύ μεγαλύτερη πίεση για να μπουν σε ένα καλό πανεπιστήμιο, να κάνουν καλές παρέες - ειδικά τα αγόρια- και ζουν υπό αυστηρή πειθαρχία.»

Οπως επισημαίνει, η θεραπεία είναι απαραίτητη όχι μόνο για τους πάσχοντες αλλά και για τα μέλη της οικογένειας προκειμένου να αλλάξουν τις σχέσεις και τη δυναμική της ομάδας.

Η θεραπεία για τους πάσχοντες περιλαμβάνει την ανοικοδόμηση δεξιοτήτων επικοινωνίας ως πρώτο βήμα, αφού πολλοί δεν μιλάνε ούτε με τους δικούς τους για πολλά χρόνια.

«Η κύρια θεραπευτική προσέγγιση είναι η ψυχοθεραπεία - ιδιαίτερα η ομαδική ψυχοθεραπεία επειδή πολλοί Χικικομόροι άνθρωποι δεν επικοινωνούν με τους άλλους γι 'αυτό πρέπει να έχουν κάποια εμπειρία της επικοινωνίας σε μια ομάδα» εξηγεί ο Κάτο

Αλλά με πολλούς Χικικομόροι να διστάζουν να μιλήσουν στις δικές τους οικογένειες, πόσο μάλλον να αναζητήσουν θεραπεία, η Ιαπωνία αντιμετωπίζει σοβαρές προκλήσεις όσον αφορά τον εντοπισμό του προβλήματος για τις μελλοντικές γενιές.

«Δεν είναι μόνο η διάγνωση, ελπίζουμε στο μέλλον να μπορούμε να προβλέψουμε τον κίνδυνο εμφάνισης Χικικομόρι» καταλήγει ο Κάτο.