Οταν η επαναστάτρια Ολυμπία ντε Γκουζ συνέτασσε την «Διακήρυξη για τα δικαιώματα της Γυναίκας και της Πολίτισσας», σίγουρα είχε στο μυαλό της πως ακόμα και αν εκείνη δεν τα κατάφερνε οι γυναίκες θα είχαν θέση και φωνή στην πολιτική ζωή.
Το σκεπτικό της ήταν πως «αφού η γυναίκα έχει το δικαίωμα να ανέβει στη λαιμητόμο, έχει και δικαίωμα να ανεβαίνει στο βήμα του ρήτορα».
Μπορεί να πέρασαν χρόνια αλλά οι γυναίκες κατάφεραν να αποκτήσουν το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι.
Μπορεί στις περισσότερες χώρες οι γυναίκες να έχουν κατακτήσει τα παραπάνω δικαιώματα αλλά δεν αντιμετωπίζουν όλες με τον ίδιο τρόπο την γυναίκα πολιτικό.
Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, οι επίδοξες γυναίκες πολιτικοί καλό θα ήταν να βρεθούν στην Φινλανδία ή την Σουηδία, όπου έχουν μεγαλύτερο ποσοστό παρουσίας στη κυβέρνηση.
Τα ευρήματα, που δημοσιεύθηκαν στις 6 Ιουλίου ως μέρος έκθεσης του Οργανισμού από την έκθεση Government at a Glance, αναφέρει πως οι σκανδιναβικές χώρες ανοίγουν τον δρόμο για την εκπροσώπηση των γυναικών τόσο στο κοινοβουλίου όσο και σε υπουργικές θέσεις.
Οι χώρες αυτές είναι πιθανό να ωφεληθούν τα μέγιστα από αυτή την εκπροσώπηση, σημειώνει η έκθεση. Περισσότερη ίση εκπροσώπηση των δύο φύλων μπορεί να βοηθήσει τις κυβερνήσεις να θεσπίσουν καλύτερες πολιτικές γύρω από την ισορροπία εργασίας-ζωής, κακοποίησης εξαιτίας του φύλου και της ισότητας των αμοιβών.
Η συνολική τάση, ωστόσο, δεν είναι τόσο ελπιδοφόρα στην υπόλοιπη έκθεση του ΟΟΣΑ, όπου τα πράγματα είναι οριακά καλύτερα για την εκπροσώπηση των γυναικών στην πολιτική από το 2002.
Η έκθεση διαπίστωσε ότι οι 16 από τις 34 χώρες του ΟΟΣΑ δεν έχουν φτάσει το επιθυμητό όριο του 30% για την εκπροσώπηση και στα κοινοβούλια και τα υπουργεία.
Τις χειρότερες επιδόσεις έχουν η Ουγγαρία, η Νότιος Κορέα και η Τουρκία. Οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο βρίσκονται επίσης κάτω του μέσου όρου εκπροσώπησης.