Από την Τρίτη το βράδυ, επισήμως, η Ελλάδα μπήκε στη μικρή κατηγορία των χωρών που δεν κατάφεραν να πληρώσουν το ΔΝΤ. Ήτοι: βρίσκεται μαζί με το Σουδάν, τη Ζιμπάμπουε και τη Σομαλία.
Όπως αναφέρουν οι Financial Times, κρίνοντας από το ευρύτερο σχέδιο των πραγμάτων, η χρεοκοπία έναντι του ΔΝΤ δεν είναι το μεγαλύτερο από τα άμεσα προβλήματα του Ταμείο – άλλωστε, δεν θα μπορέσει να πάρει τα χρήματά του ακόμη και αν έκανε... κατάσχεση στην Ακρόπολη.
Το πραγματικό ζήτημα αναφύεται από την «επανάσταση» των μικρών και φτωχών χωρών που είναι μέλη του ΔΝΤ και τα οποία δείχνουν ελάχιστη συμπάθεια προς την Ελλάδα. Κυβερνήσεις χωρών της Κεντρικής και της Ανατολικής Ευρώπης, όπως και αντίστοιχες της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής, εμφανίζονται ολοένα και πιο ενοχλημένες από την ειδική μεταχείριση που λαμβάνει η Ελλάδα από το ΔΝΤ. Σημειώνουν, δε, πως η ελληνική κρίση ενδέχεται να έχει σοβαρές επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία οι οποίες δεν πρέπει να παραβλέπονται.
Ήδη, από το 2010, αρκετοί μέτοχοι του ΔΝΤ είχαν ταχθεί εναντίον του πακέτου διάσωσης προς την Ελλάδα, καθώς είχαν την αίσθηση ότι υπήρξε μια άνιση μεταχείριση και κίνδυνος για τα οικονομικά του Ταμείου. Στο μεταξύ, η αδυναμία της Ελλάδας να πληρώσει τη δόση και η πιθανότητα εξόδου της από το ευρώ δεν φαίνεται να έχουν σοκάρει τις αγορές που κινούνται σχετικά ατάραχες. Οι αναλυτές σημειώνουν πως η οικονομία της Ελλάδας είναι ένα μικρό μέγεθος και οποιαδήποτε μόλυνση θα έχει σταθμισμένες επιπτώσεις. Έτσι, αν η ελληνική κυβέρνηση περίμενε πως θα υπάρξει αναταραχή και χάος στις αγορές, μάλλον θα πρέπει να απογοητευτεί.
Αυξανόμενος εκνευρισμός
Ακόμη κι έτσι, όμως, αρκετές κυβερνήσεις εκφράζουν αυξανόμενο εκνευρισμό προς την Αθήνα και τάσσονται με τις χώρες της Ευρωζώνης που ζητούν να ακολουθηθεί μια σκληρή γραμμή. Η μικρή συμπάθεια και ο εκνευρισμός είναι κύριο χαρακτηριστικό των φτωχότερων χωρών (βλ. Λετονία) που προχώρησαν σε πρόγραμμα δημοσιονομικής σύσφιξης και τώρα βλέπουν την Ελλάδα να μην ακολουθεί τον ίδιο δρόμο.
Συνήθως οι αναδυόμενες χώρες που ανήκουν στο ΔΝΤ, παραδοσιακά, κρατούν μια στάση αλληλεγγύης στα κράτη που δανείζονται από το Ταμείο. Και τούτο διότι κρίνουν πως όλες βρίσκονται στην ίδια άσχημη κατάσταση. Ακόμη και στην περίπτωση της Αργεντινής, μόνο ιδιωτικά κάποιες μικρές χώρες έδειξαν τον εκνευρισμό τους. Επισήμως, οι μόνες χώρες που διαμαρτυρήθηκαν το 2001-2002, ήταν οι πλούσιες.
Φαίνεται πως στην περίπτωση της Ελλάδας δεν υπάρχει κάτι ανάλογο. Ήδη, η Βραζιλία και η Ινδία έχουν εκφράσει την ανησυχία τους για το πρόγραμμα στήριξης προς την Ελλάδα (από το 2010 έως σήμερα). Αποτέλεσμα αυτής της πίεσης ήταν να μειωθεί ο βαθμός της πραγματικής εμπλοκής του ΔΝΤ στα ελληνικά προγράμματα.
Για να καταλήξει το άρθρο: «Μπορεί η Ελλάδα, κατά την άποψη ορισμένων, να έπεσε στην κατηγορία των αναδυόμενων οικονομιών, ωστόσο δεν οι χώρες της Κεντρικής και της Ανατολικής Ευρώπης ή του κόσμου, γενικότερα δεν την κατατάσσουν σε αυτό το επίπεδο. Γι' αυτό και είναι δύσκολο να βρει συμμάχους στις φτωχές χώρες. Όπως δεν βρήκε και στις πλούσιες».