Γεννημένος στην Αθήνα στις 22 Αυγούστου του 45’, Κεφαλλονίτης στην καταγωγή, βρίσκεται από τα μαθητικά του χρόνια έως σήμερα στην πρώτη γραμμή των αγώνων της αριστεράς. Ο λόγος για τον Σπύρο Λυκούδη, τον νεοεκλεγμένο γραμματέα της Δημοκρατικής Αριστεράς. Στην ταραγμένη δεκαετία του 60, στην καρδιά της ανάπτυξης του φοιτητικού κινήματος, είναι φοιτητής στη νομική σχολή της Αθήνας. Παράλληλα συμμετέχει στο Κίνημα Ειρήνης και γίνεται μέλος της νεολαίας των Λαμπράκηδων. Την περίοδο της χούντας συλλαμβάνεται, για μεγάλο διάστημα τίθεται υπό περιορισμό, περνάει τη στρατιωτική του θητεία σε στρατόπεδο για χαρακτηρισμένους αριστερούς φαντάρους.
Μετά την πτώση της χούντας, ακολουθεί την πορεία του ρεύματος της ανανεωτικής αριστεράς. Ενιαία Αριστερά το 74, Συμμαχία το 77’, ΚΚΕ Εσωτερικού το 81 και το 85, ίδρυση ΕΑΡ το 87’ και εν συνεχεία Ενιαίος Συνασπισμός το 89’. Στη δημιουργία του Ενιαίου ΣΥΝασπισμού έπαιξε σημαντικό ρόλο, καθώς ως γραμματέας της οργάνωσης Αθήνας της ΕΑΡ στήριξε το εγχείρημα της ενότητας της αριστεράς, από κοινού με την τότε ομόλογό του, γραμματέα της ΚΟΑ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, με την οποία τον συνέδεαν ισχυροί δεσμοί φιλίας από την περίοδο των Λαμπράκηδων.
Μετά τη διάσπαση του Ενιαίου ΣΥΝ, παρέμεινε στον ΣΥΝ συμμετέχοντας για μια 20ετία στα ηγετικά όργανα του κόμματος. Στήριξε με όλες του τις δυνάμεις την προεδρία του Νίκου Κωνσταντόπουλου, παρότι στο συνέδριο του 1993 ήταν από τους βασικούς υποστηριχτές της υποψηφιότητας του Φώτη Κουβέλη. Οι πολιτικές σχέσεις του με τον Κωνσταντόπουλο διερράγησαν όταν ο τελευταίος αποφάσισε να προχωρήσει στη δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Λυκούδης από εκείνη την περίοδο και μετά αποτέλεσε το βασικό παράγοντα της εσωκομματικής αντιπολίτευσης του Κωνσταντόπουλου και μετέπειτα του Αλαβάνου και του Τσίπρα.
Στο συνέδριο της αποχώρησης της Ανανεωτικής Πτέρυγας από τον ΣΥΝ, τον Ιούνιο του 2010, οι παροικούντες την Κουμουνδούρου γνώριζαν ότι ο Λυκούδης ήταν ο άνθρωπος που βρισκόταν πιο κοντά στον Φ. Κουβέλη. «Όταν ακούσαμε τον Σπύρο να λέει ότι δεν αντέχει άλλο στον ΣΥΝ, καταλάβαμε ότι είναι θέμα χρόνου η διάσπαση», λένε ακόμη και σήμερα παράγοντες του χώρου. Συνομιλητές του Λυκούδη επισημαίνουν ότι τα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008 ήταν αυτά που διέρρηξαν τη σχέση του με τον ΣΥΝ.
Συνέβαλε τα μέγιστα στη δημιουργία της Δημοκρατικής Αριστεράς και θεωρείτο εξαρχής ως το καταλληλότερο πρόσωπο για τη θέση του γραμματέα του κόμματος. Μόνο τυχαίο δεν είναι άλλωστε το 75% που συγκέντρωσε στην ψηφοφορία του περασμένου Σαββάτου για την εκλογή γραμματέα και η πρωτιά του σε ψήφους στο ιδρυτικό συνέδριο της ΔΗΜ.ΑΡ.
Παράλληλα με τα κομματικά αξιώματα, ο Λυκούδης υπήρξε για μεγάλο χρονικό διάστημα αυτοδιοικητικό στέλεχος του ΣΥΝ, καθώς ήταν νομαρχιακός σύμβουλος από το 1998 έως το 2010. Το διάστημα αυτό απέκτησε αρκετούς φίλους από όλους τους πολιτικούς χώρους, ενώ ξεχωρίζει η σχέση του με την Φώφη Γεννηματά και τον Γιάννη Σγουρό.
Πέρα από τον «πολιτικό και αυτοδιοικητικό Λυκούδη», υπάρχει και η άλλη πλευρά που είναι γνωστή στους δικούς του ανθρώπους. Η πλευρά της παρέας, του τραγουδιού, του ξενυχτιού, που κάνει τον Λυκούδη έναν από τους πιο αγαπητούς ανθρώπους στο μεγάλο κύκλο του.
Η μεγάλη του αγάπη, όμως, όλα αυτά τα χρόνια είναι ο Παναθηναϊκός. Είναι μετρημένα στα δάκτυλα τα παιχνίδια της αγαπημένης του ομάδας που δεν έχει παρακολουθήσει από το γήπεδο, κατέχοντας εισιτήριο διαρκείας. Οι πάντες γνώριζαν ότι όταν παίζει ο ΠΑΟ δεν βάζουμε κομματική συνεδρίαση γιατί θα απουσιάζει ο Σπύρος. Συμπέρασμα: Πράσινο το χρώμα, κόκκινο(άντε και λίγο ροζ) το κόμμα…