Μια ξεχωριστή πλατφόρμα έχει στην ιστοσελίδα του ο Guardian, καλώντας τους Ελληνες να περιγράψουν τη χώρα και τις ζωές τους στα χρόνια της κρίσης.
Η πλατφόρμα περιέχει ερωτήσεις σε αγγλικά και ελληνικά και η ιστοσελίδα αναφέρει ότι «Θα θέλαμε να ακούσουμε από τους ίδιους τους Ελληνες, πώς είναι η ζωή στην Ελλάδα υπό τις παρούσες οικονομικές συνθήκες».
«Η αβεβαιότητα για τους Έλληνες είναι πλέον τρόπος ζωής. Τα πέντε χρόνια της ύφεσης και της λιτότητας έχουν αφήσει το 26% του εργατικού δυναμικού χωρίς εργασία και συγχρόνως το ΑΕΠ έχει συρρικνωθεί κατά ένα τέταρτο. Τους τελευταίους έξι μήνες η Ελλάδα συζητά με την EE ώστε να μπορέσει να εξασφαλίσει ένα βιώσιμο/καλύτερο μέλλον. Τις τελευταίες όμως εβδομάδες η κρίση έχει φτάσει σε ένα κρίσιμο σημείο - θα βγεί η Ελλάδα από την Ευρωζώνη ή θα υπάρξει συμφωνία της τελευταίας στιγμής;» σχολιάζει ο Guardian.
Οι ερωτήσεις που θέτει είναι για το αν πρέπει η Ελλάδα να μείνει στο ευρώ, αν η κυβέρνηση πρέπει να συνεχίσει να διαπραγματεύεται, πώς ήταν τα τελευταία 5 χρόνια, τι αλλαγές πρέπει να γίνουν, πώς θα είναι το μέλλον.
Οι περιγραφές είναι δραματικές
Παγιδευμένο μέλλον, παγιδευμένο παρόν
Είμαι 38 ετών με πτυχίο πανεπιστημίου και μητέρα ενός μικρού κοριτσιού. Είμαι η μόνη εργαζόμενη σε τρία νοικοκυριά. Σήμερα φάγαμε σκέτα μακαρόνια για τρίτη φορά από την Παρασκευή. Υπάρχουν τόσα πολλά να πω, αλλά δεν αντέχω πια την μιζέρια. Το μόνο πράγμα που αξίζει να πω είναι πως χωρίς δουλειά κανένα χρέος δεν μπορεί να πληρωθεί.
Οι επιχειρηματίες είναι απελπισμένοι
Τα νέα μέτρα χτυπούν έναν ήδη αδύναμο επιχειρηματικό τομέα. Από το τέλος του 2014 οι περισσότερες επιχειρήσεις έχουν πολύ περιορισμένη πρόσβαση σε τραπεζική χρηματοδότηση εξαιτίας του προβλήματος ρευστότητας και τις καθυστερήσεις της κυβέρνησης. Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση έχει κηρύξει στάση πληρωμών στις υποχρεώσεις της. Οι νέοι φόροι θα χτυπήσουν τη βάση των επιχειρήσεων και τις προοπτικές στην εργασία. Εχει χαθεί πολύτιμος χρόνος σε αυτές τις διαπραγματεύσεις και η οικονομία έχει επιστρέψει στην ύφεση εξαιτίας της αβεβαιότητας. Ακόμη και οι μεσαίες τάξεις δυσκολεύονται να επιβιώσουν πόσω μάλλον οι φτωχοί και οι περιθωριοποιημένοι. Η αβεβαιότητα θα παραμείνει ακόμη και μετά από αυτή τη συμφωνία καθώς οι εργαζόμενοι θα δυσκολευτούν πληρώνοντας όλο και υψηλότερους φόρους. Είναι κρίμα που το συνταξιοδοτικό σύστημα δεν μεταρρυθμίζεται ριζικά, κυρίως για τις επικουρικές συντάξεις.
Η ζωή είναι ωραία
Ναι η ζωή είναι ωραία στην Ελλάδα, οι άνθρωποι δεν έχουν να φάνε, αλλά η Γερμανία είπε ότι χρειάζονται κι άλλες περικοπές. Ξέχασα να πω ότι έχουμε πολλούς άστεγους, αλλά ναι η Ευρώπη δείχνει αλληλεγγύη. Βεβαίως, η αλληλεγγύη είναι να ζητάει από το λαό χαμηλότερες συντάξεις και χαμηλότερους μισθούς. Ποιος τους χρειάζεται σωστά; Ξέχασα να σας πω ότι οι νέοι δεν έχουν ούτε μέλλον, ούτε δουλειές. Δεν εννοούμε κάποια καλή δουλειά, αλλά οποιαδήποτε δουλειά ακόμη και με 100 ευρώ τον μήνα. Ακόμη και αυτή δεν μπορούμε να βρούμε, αλλά δεν τη θέλουμε γιατί δεν είμαστε σκλάβοι. Δεν θέλουμε 35 δισ., δεν θέλουμε άλλο ELA για τις τράπεζες γιατί χρωστάμε λεφτά στις τράπεζες και δεν έχουμε λεφτά στις τράπεζες. Καλημέρα Ευρώπη και καλόν ύπνο.
Τα πρόβατα, οι λύκοι και τα τσοπανόσκυλα
Αφού έζησα στη Βρετανία για 16 χρόνια, γύρισα στην Ελλάδα το 2010, εν μέσω κρίσης. Δεν ήμουν εδώ στο μεγάλο πάρτι και σίγουρα ένα μεγάλο μέρος από τους φόρους που πλήρωνα στη Βρετανία αρπάχτηκαν από Ελληνες. Υπάρχουν τρεις κατηγορίες για τους συμπατριώτες μου: Τα πρόβατα, που ακολουθούν τυφλά, οι λύκοι, που κλέβουν και καταβροχθίζουν άλλους και, ευτυχώς για εμάς, υπάρχουν και τα τσοπανόσκυλα που δουλεύουν σκληρά και δείχνουν αλληλεγγύη. Δυστυχώς οι λύκοι υπάρχουν περίπου από τον 6ο αιώνα π.Χ. και δεν πάνε πουθενά. Αυτοί είναι περίπου το ένα τρίτο από εμάς. Αλλά δεν φταίνε μόνο αυτοί για το χρέος. Βλέπω ένα οικονομικό Γ' Ράιχ να προσπαθεί να επιβάλει έναν γερμανικό τρόπο ζωής σε εμάς, κάτι το οποίο απεχθάνομαι. Μια χώρα που επανήλθε με τη βοήθεια της Ευρώπης μετά τον πόλεμο μας εκφοβίζει για να δεχθούμε το δικό τους τρόπο ζωής. Ιδιαίτερα για ανθρώπους σαν κι εμένα, που είχαν μέλη της οικογένειάς τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και δεν πήραν καμία αποζημίωση, πλήρωσαν τους φόρους τους στο έπακρο σε άλλη χώρα της ΕΕ και τώρα αντιμετωπίζουν αυτά που «έσπειρα» άλλοι, αυτό δείχνει άδικο.
Οταν αισθάνεσαι άνετα με την αβεβαιότητα
Τόσο τα διεθνή όσο και τα τοπικά μέσα προσπαθούν να παρουσιάσουν μια εικόνα της Ελλάδας ως μια κατεστραμμένη χώρα με όλους τους Ελληνες να υποφέρουν. Αλλά όταν έρχονται οι τουρίστες στην Αθήνα βλέπουν μια άλλη εικόνα. Βλέπουν ανθρώπους να χαλαρώνουν στην παραλία και να κάθονται έξω μέχρι αργά διασκεδάζοντας. Εχουμε υιοθετήσει μια περίεργη αίσθηση χιούμορ για το τι συμβαίνει. Μερικοί από εμάς χάσαμε δουλειές, άλλοι έχασαν τις επιχειρήσεις τους, άλλοι έχασαν τις οικονομίες μιας ζωής και κάποιοι υποφέρουν από σοβαρά προβλήματα υγείας. Αλλά μέσα σε αυτό το χάος έχουμε αρχίσει να αισθανόμαστε άνετα με την αβεβαιότητα. Μάθαμε να εκτιμούμε αυτά που έχουμε.
Σοκ, σαν να έγινε πόλεμος
Στους κεντρικούς δρόμους οι περισσότερες επιχειρήσεις που υπήρχαν για περίπου 20 χρόνια έχουν εξαφανιστεί. Το πιο σοκαριστικό είναι ότι οι νέοι δεν μπορούν να παντρευτούν, δεν υπάρχει αρκετό εισόδημα για να υποστηρίξει ένα νοικοκυριό, πρέπει να αναβάλλουν τη ζωή τους για το μέλλον. Ατμόσφαιρα απελπισίας χωρίς ελπίδα βελτίωσης. Οι τιμές των προϊόντων είναι πολύ πολύ πιο υψηλές από τη στιγμή που το εισόδημα μειώθηκε από 1.000 ευρώ σε 300 ή 500.