Πολέμησε, έγινε μυστικός πράκτορας, είδε δημόσια εκτέλεση με γκιλοτίνα: Η απίστευτη ζωή του Κρίστοφερ Λι [εικόνες]

Για τον πρόσφατα εκλιπόντα Κρίστοφερ Λι, η φρίκη και ο τρόμος δεν ήταν απλώς κάτι που ενσάρκωνε τόσο αξέχαστα στον κινηματογράφο, αλλά κάτι που είχε κατ' επανάληψη βιώσει στην πραγματική του ζωή.

Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της τριλογίας του Αρχοντα των Δαχτυλιδιών, όπου ενσάρκωνε το χαρακτήρα του Σάρουμαν, ο σκηνοθέτης Πίτερ Τζάκσον, ζήτησε από τον Λι να ουρλιάξει, αλλά ο θρυλικός ηθοποιός του είπε ότι άνθρωποι που έχουν τραυματιστεί ψυχικά σε τέτοιο βαθμό, δεν είναι σε θέση να ουρλιάξουν.

«Πίτερ» του είπε χαρακτηριστικά «έχετε ακούσει ποτέ τον ήχο που κάνει ο άνθρωπος όταν τον μαχαιρώνουν στην πλάτη;» Ο Τζάκσον απάντησε αρνητικά. «Λοιπόν εγώ το έχω ακούσει» συνέχισε ο Λι «και ξέρω τι να κάνω». Οπως εξήγησε, με την πισώπλατη μαχαιριά τρυπιούνται οι πνεύμονες και το θύμα δεν μπορεί να φωνάξει παρά μόνο να βγάλει ένα ήσυχο βογγητό.

Με αυτή την αποκάλυψη, ο Τζάκσον και οι συντελεστές της ταινίας έμειναν άφωνοι. Ολοι γνώριζαν ότι ο Λι είχε υπηρετήσει στο Β 'Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά αυτό ήταν ένα σημάδι ότι ο ίδιος είχε βιώσει πραγματική φρίκη.

Ηταν αυτό το σκοτεινό, κρυφό παρελθόν που βοήθησε τον Λι να γίνει ένας από τους πιο εμβληματικούς ηθοποιούς της γενιάς του. Παρά το γεγονός ότι ο ίδιος θα είναι πάντα ο διασημότερος Δράκουλας, η πλούσια εμπειρία της ζωής του πριν γίνει ηθοποιός του έδωσε τα εφόδια να ενσαρκώσει κάθε ρόλο με επιτυχία.

Ο Λι πρωταγωνίστησε σε περίπου 350 ταινίες, οι περισσότερες εκ των οποίων δεν ήταν τρόμου. Μάλιστα είχε ορκιστεί να πεθάνει ενεργός και πρόσφατα ήταν έτοιμος να ξεκινήσει τα γυρίσματα μιας ταινίας με την Ούμα Θέρμαν. «Ποτέ δεν πρόκειται να σταματήσω να παίζω τον κακό», είχε πει κάποτε. «Θα ήταν ανόητο να το κάνω, αφού το κοινό με απολαμβάνει έτσι και ποιος είμαι εγώ να πω όχι;»

Σε αντίθεση με πολλούς ηθοποιούς, ο Λι δεν έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την υποκριτική, όταν ήταν νέος.

Γεννήθηκε ως Κρίστοφερ Φρανκ Καραντίνι Λι στις 27 Μαΐου 1922 και ο πατέρας του, Τζόφρι, ήταν υπολοχαγός στην 60ο Βασιλικό σώμα τουφεκιών και μία εξαιρετική περίπτωση. Πολέμησε στον πόλεμο των Μπόερς και στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ κατά την μάχη Σομμ, η Γαλλία του έδωσε τον παρασημοφόρησε με το Croix du Guerre για τον έλεγχο ενός τάγματος των αυστραλιανών στρατευμάτων. Παραδόξως, του είχε επίσης απονεμηθεί το Τάγμα του Νείλου από τους Αιγυπτίους. «Δεν κατάλαβα ποτέ πώς» έλεγε αργότερα ο Κρίστοφερ Λι. «Μου είπε ότι το κέρδισε σε αγώνα σκάκι με τον βασιλιά Φουάντ».

Η μητέρα του Κρίστοφερ Λι, Εστέλ Μαρία, ήταν Ιταλίδα κόμισσα που το γενεαολογικό δέντρο της έφτανε μέχρι τον αυτοκράτορα Καρλομάγνο. Καθ 'όλη την παιδική ηλικία του Λι, η μητέρα του γνώριζε διάφορους κυρίους τους οποίους ο Λι θα συναντούσε αργότερα και πάλι, αν και έμμεσα, κατά τη διάρκεια της καριέρας του στον κινηματογράφο. «Η μητέρα μου όταν μας σύστηνε μου έλεγε, πιθανότατα δεν θα θυμάσαι πώς μοιάζουν, αλλά μια μέρα θα θυμάσαι ότι τους συνάντησες» έλεγε ο Λι.

Και ο Λι πράγματι θυμόταν. Τα ονόματα των Ρώσων αριστοκρατών ήταν ο Μεγάλος Δούκας Ντμίτρι Πάβλοβιτς - ένα από τα λίγα μέλη της οικογένειας Ρομανόφ που ξέφυγε ζωντανός από τους Μπολσεβίκους- και ο πρίγκιπας Γιουσούποφ.

Οι δυο τους είναι γνωστοί επίσης για το ρόλο τους στη δολοφονία, του Ρώσου μοναχού και μυστικιστή Ρασπούτιν το 1916, έναν ρόλο που ο Λι θα παίξει χρόνια αργότερα στον κινηματογράφο.

Οι γονείς του Λι χώρισαν όταν ήταν έξι ετών και η Εστέλ παντρεύτηκε τον δεύτερο σύζυγό της, τον τραπεζίτη Χάρκουρτ Ρόουζ, ο οποίος ήταν ο θείος του Ιαν Φλέμινγκ. Έτσι, ο Λι απέκτησε συγγένεια με τον άνθρωπο που δημιούργησε τον Τζέιμς Μποντ και τους κακοποιούς που ο Λι έπαιξε με μεγάλο ζήλο, όπως τον Φρανσίσκο Σκαραμάνγκα από την ταινία «The Man with the Golden Gun»

Ο Λι πήρε τον πρώτο του θεατρικό ρόλο, στο Ρουμπελστίλτσκιν, ως μικρό αγόρι, όταν μετακόμισε με τη μητέρα του και την αδελφή στην Ελβετία μετά το διαζύγιο. Οταν η οικογένεια επέστρεψε στο Λονδίνο, το 1931, ο Λι στάλθηκε στο Summer Fields prep School στην Οξφόρδη. Εκεί έγινε φίλος με τον Πάτρικ Μάκνι, ο οποίος επίσης έκανε μία αξιοσημείωτη καριέρα ως ηθοποιός.

Το Summer Fields ήταν γνωστό ως προπαρασκευαστικό σχολείο για το Ητον και ο Λι κατάφερε να πάρει την πολυπόθητη υποτροφία και να προχωρήσει σε συνέντευξη με τον κοσμήτορα του σχολείου, Μοντάγκ Ρόουντς Τζέιμς, του οποίου τα Χριστουγεννιάτικα παραμύθια θα διαβάσει ο Λι αρκετές δεκαετίες αργότερα για μια παραγωγή του BBC.

Ωστόσο, ο Λι δεν κατάφερε να μπει στο Ητον και αποφασίστηκε να τον στείλουν στο Γουέλινγκτον στο Μπέρκσαιρ όπου έλαβε κλασική παιδεία και έγινε λαμπρός γλωσσολόγος: μέχρι την ενηλικίωση, μιλούσε άπταιστα γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά και γερμανικά και λιγότερο σουηδικά, ελληνικά και ρωσικά. Ωστόσο, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σχολείο ένα χρόνο νωρίτερα, όταν ο πατριός του χρεοκώπησε.

Η πρόωρη αποχώρηση του Λι από την ακαδημαϊκή ζωή του έδωσε την ευκαιρία να ανοίξει τα φτερά του. Ανίκανος να βρει δουλειά εκείνο το μοιραίο καλοκαίρι του 1939, ταξίδεψε στη Γαλλία, όπου είδε μπροστά στα μάτια του μια σκηνή βγαλμένη κατευθείαν από ταινία τρόμου.

Στις 17 Ιουνίου, ο Λι έμαθε ότι ένας δολοφόνος ονόματι Γιουτζιν Γουίντμαν θα εκτελούνταν δημοσίως στη γκιλοτίνα στις Βερσαλλίες. Προβληματισμένος και περίεργος, αποφάσισε να παρακολουθήσει αυτή που έμελλε να είναι η τελευταία δημόσια εκτέλεση στη Γαλλία. Το βίντεο της φρικιαστικής εκδήλωσης υπάρχει ακόμα και στο YouTube, και ανατριχιαστικό να σκεφτούμε ότι μέσα στο πλήθος βρίσκεται και ο Κρίστοφερ Λι.

Αργότερα, ο 17χρονος Λι επέστρεψε στο Λονδίνο, όπου εργάστηκε ως υπάλληλος. Οταν ξέσπασε ο πόλεμος, αποφάσισε να συμμετάσχει, ωστόσο, καθώς ήταν πάρα πολύ νέος για να στρατολογηθεί στις Βρετανικές Ένοπλες Δυνάμεις, πήγε εθελοντικά να πολεμήσει στη φινλανδική εκστρατεία κατά των Σοβιετικών στο χειμερινό πόλεμο του 1939.

«Είχαμε ακούσει ότι υπήρχε ένας πόλεμος σε εξέλιξη στη Φινλανδία κατά των Σοβιετικών. Πήγαμε εκεί με μια ομάδα φίλων και είπαμε ότι θέλουμε να βοηθήσουμε. Είμασταν καλοί στο σημάδι αλλά δεν μπορούσαμε να κάνουμε σκι. Ετσι μας ευχαρίστησαν για την προσφορά μας αλλά δε μας δέχτηκαν κι αυτό εν τέλει είναι μάλλον καλό αλλιώς δε θα ήμουν εδώ τώρα» είχε δηλώσει ο Λι μιλώντας για την εμπειρία του.

Η στιγμή που περίμενε ήρθε το 1941, όταν κατετάγη ως εθελοντής στη RAF Volunteer Reserve. Εκεί ξεχώρισε από τους άλλους λίγο αγροίκους δόκιμους. Όχι μόνο επειδή ήταν ψηλός (1.96), αλλά είχε επίσης τελειώσει το σχολείο, ενώ δεν έπινε αλκοόλ. Αυτά σε συνδυασμό με την προφορά του έκαναν τους άλλους δόκιμους να τον στραβοκοιτάνε.

Παρά τον ενθουσιασμό του να γίνει πιλότος, ο Λι δεν τα κατάφερε, λόγω ενός οπτικού νεύρου που τον κατέστησε ανίκανο για πτήση. Ήταν ένα πλήγμα, αλλά αντ 'αυτού του έδωσε την ευκαιρία να ξεκινήσει μία μάλλον πιο μυστική αποστολή.

Τα χρόνια του Λι στον πόλεμο ήταν τυλιγμένα σε ένα πέπλο μυστηρίου. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι υπηρέτησε ως αξιωματικός πληροφοριών στην υποδιεύθυνση της RAF στην Αφρική, όπου συμμετείχε στην επιλογή στόχων και τον σχεδιασμό αποστολών.

«Εχω ήδη επιφορτιστεί με πολλά μυστικά κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου», είπε κάποτε, «και αν μιλούσα, άνθρωποι θα έχαναν τη ζωή τους. Ήμουν στην υπηρεσία πληροφοριών και δεν μπορούσα να πω τίποτα περισσότερο. Εχω υπογράψει την Επίσημη Μυστική πράξη, που με δεσμεύει για μια ζωή. Οπότε αν μου ζητηθεί να κρατήσω κάτι μυστικό, θα το πάρω στον τάφο μου»

Οταν ο πόλεμος τελείωσε, ο Λι εντάχθηκε στο Κεντρικό Μητρώο των εγκληματιών πολέμου και των υπόπτων Ασφαλείας. Η μονάδα αυτή ήταν επιφορτισμένη με τον εντοπισμό ορισμένων εγκληματιών πολέμου, κάτι που ουσιαστικά έκανε τον Λι κυνηγό των Ναζί.

Στον απολογισμό του, είδε πολλές φρικαλεότητες καθώς ο ίδιος προσπάθησε να συλλάβει πρώην άνδρες των SS. «Είδαμε από κοντά τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Κάποια είχαν καθαριστεί. Κάποια όχι.»

Οταν τελικά έφυγε από το σώμα, ο Λι εξέτασε τις επιλογές του και σκεφτόταν από το να γίνει τραγουδιστής μέχρι να πάει στο διπλωματικό σώμα, ωστόσο αυτό που τον τράβηξε τελικά ήταν η υποκριτική και έτσι παρά τα σνομπ σχόλια της μητέρας του εντάχθηκε στην σχολή υποκριτικής Rank Company of Youth το 1946.

Ωστόσο το ότι ήταν 1.96 ύψος τον έκανε πολύ ψηλό για κάστινγκ με αποτέλεσμα οι σκηνοθέτες να μην τον προτιμούν. Τελικά η ευκαιρία του δόθηκε το 1957, όταν έπαιξε το τέρας στην ταινία «Η κατάρα του Φρανκενστάιν» μαζί με το φίλο του Πίτερ Κάσινγκ.

Την αμέσως επόμενη χρονιά ο Λι έπαιξε τον ρόλο που κυριολεκτικά σημάδεψε την καριέρα του: τον Δράκουλα. Σε αντίθεση με τον μελαγχολικό Μπέλα Λουγκόσι, ο Λι έπαιξε το ρόλο με μία υπεροψία και γοητεία, συνδυασμένη με μια αίσθηση της εσωτερικής θλίψης.

Στην ηλικία των 36, ο Λι ήταν ήδη σταρ. Και ακριβώς όπως ο Δράκουλας δεν μπορεί ποτέ να ξεφύγει από την κατάρα του, ο Λι ήταν δύσκολο να αποφύγει τον Δράκουλα επίσης. Επαίξε ξανά το ρόλο περίπου δέκα φορές αλλά κάθε φορά τον έκανε άψογα.

Το παλαιότερο κοινό θα τον θυμάται επίσης ως Fu Manchu, ενώ οι νεότεροι είναι πιο πιθανό να τον συνδέουν με τον χαρακτήρα του Σάρουμαν στην τριλογία του Αρχοντα και Count Dooku σε δύο ταινίες Star Wars.