Κάθε ημέρα που περνάει το στοίχημα για την Ελλάδα ανεβαίνει, όπως και ο κίνδυνος σφάλματος. Την ίδια στιγμή η μικροπολιτική νικάει στα σημεία και στο ενδιάμεσο οι ΗΠΑ αναζητούν ένα ρόλο.
Το περιοδικό Time επικρίνει την επαμφοτερίζουσα στάση του Ομπάμα.
Το ερώτημα που θέτει ο αναλυτής Ίαν Μπρέμερ και πρόεδρος του Eurasia Group, είναι «τι ακριβώς θέλουν να πετύχουν οι ΗΠΑ και ποια στάση έχουν κρατήσει;». Η απλή απάντηση είναι ότι η Ουάσιγκτον έχει συμφέρον να υπάρχει μια ισχυρή Ευρώπη, καθώς από κοινού μπορούν να αντιμετωπίσουν θέματα όπως ο Πούτιν, το Ισλαμικό Κράτος και την άνοδο της Κίνας. Οι ΗΠΑ θέλουν την Ελλάδα στην Ευρωζώνη, αλλά από την άλλη επιθυμούν το θέμα να λυθεί ενδοοικογενειακά.
Η στρατηγική των ΗΠΑ
Τι σημαίνει αυτό; Ο Μπρέμερ αναφέρει πως η στρατηγική της Ουάσιγκτον έχει τρεις πτυχές. Στην πραγματικότητα είναι ένα ασυνάρτητο μείγμα της εικόνας που έχουν οι ΗΠΑ για τον εαυτό τους: της απαραίτητης Αμερικής, της οικονομικά ισχυρής Αμερικής και της ανεξάρτητης Αμερικής.
Στους G7, ο Ομπάμα ζήτησε από την Ελλάδα να πάρει σοβαρά την κατάσταση στα χέρια της και να προχωρήσει άμεσα σε σημαντικές μεταρρυθμίσεις. Λίγο αργότερα, όμως, είπε πως και οι δύο πλευρές πρέπει να επιδείξουν την αναγκαία ευελιξία για να λύσουν το πρόβλημα και ότι τέλος πάντων πρέπει αμφότεροι να πάρουν σκληρές αποφάσεις.
Η υπερδύναμη
Η εξήγηση του Μπρέμερ σε όλα αυτά τα «ναι μεν, αλλά» του προέδρου Ομπάμα είναι η εξής: «Τα σχόλια αυτά αντικατοπτρίζουν την αμερικανική υπερηφάνεια, απότοκη από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι ΗΠΑ θεωρούν πως μπορούν να εγγυηθούν την παγκόσμια ασφάλεια. Αυτό συνοδεύεται από την αίσθηση του δικαιώματος που απαιτεί να έχει η μόνη υπερδύναμη του κόσμου όταν τα πράγματα πηγαίνουν στραβά στον κόσμο. Αυτή είναι η γενική κοσμοθεωρία των ΗΠΑ».
Υπάρχει, όμως, και η οικονομική διάσταση της χώρας που επιθυμεί να δρα παρασκηνιακά και να αφήσει το προβάδισμα στη Γερμανία.
Ο ρόλος των ΗΠΑ
Πέραν της οικονομικής συνεισφοράς των ΗΠΑ στο ΔΝΤ, η Ουάσιγκτον δεν προσφέρει στην πραγματικότητα τίποτα σε αυτή τη διαπραγμάτευση. Τίποτα που να έχει πραγματική αξία και να μειώνει το χάσμα ανάμεσα στην Ελλάδα και τους πιστωτές της. Αυτή η προσέγγιση έχει να κάνει με την ανεξαρτησία της Αμερικής και που είναι σαν να λέει στους Ευρωπαίους «λύστε μόνοι σας το πρόβλημα». Όπως θυμίζει ο Μπρέμερ, οι Αμερικανοί δεν μπορούν να χρηματοδοτήσουν την ευρωπαϊκή ενότητα και, τελικά, αυτή η ιστορία δεν ανήκει στην Ουάσιγκτον.
Μεμονωμένα, όλοι οι προσεγγίσεις των ΗΠΑ έχουν κάποιο νόημα. Αν, όμως, προσπαθήσει κάποιος να τις συνδυάσει σε μια ad hoc βάση, τότε η εξίσωση δεν βγαίνει.
Ο Ομπάμα λέει «θέλουμε να επιλυθεί το θέμα», αλλά ποιους περιλαμβάνει σε αυτό τον πληθυντικό; Οι ΗΠΑ είτε θα πάρουν μέρος, είτε όχι. Δεν έχει νόημα να ασκείς πίεση και στις δύο πλευρές, όταν δεν προσφέρεις τίποτα για να λυθεί ο κόμπος, καταλήγει ο Μπρέμερ.