Κάτω από τα πόδια των κατοίκων του Λος Αντζελες βρίσκεται θαμμένη η Βενετία της Αμερικής.
Επτά κανάλια και τέσσερα νησιά εγκαινιάστηκαν τον Ιούλιο του 1905. Η ιδέα και υλοποίηση άνηκαν στον Αbbot Kinney. Σήμερα τα κανάλια είναι μπαζωμένα και μεταμορφωμένα σε δρόμους και πεζόδρομους του Λος Αντζελες.
Τρία από τα κανάλια είχαν τα ονόματα Aldebaran, Venus και Altair ενώ το μεγαλύτερο, που οδηγούσε σε μια λιμνοθάλασσα με θαλασσινό νερό, ονομάστηκε Grand Canal.
Σύμφωνα με την Daily Mail, ο στόχος του Kinney, ήταν να μεταφέρει στις ΗΠΑ τη γοητεία και την αίγλη της ιταλικής Βενετίας. Τα πρώτα χρόνια οι επισκέπτες έφταναν εκεί με τραμ και τρένα και μετακινούνταν μέσα στην πόλη με τα πόδια ή μέσω των καναλιών όπου γονδολιέρηδες τους έκαναν βόλτα τραγουδώντας στα ιταλικά. Στη διάθεση των κατοίκων της πόλης ήταν οι βάρκες και κανό τα οποία χρησιμοποιούσαν για τις δικές τους μετακινήσεις.
Λίγο αργότερα άνοιξε και δεύτερο σύστημα καναλιών στον νότο, που ονομάστηκαν Short Line και συνδέονταν με το υπάρχουν δίκτυο μέσω του Grand Canal. Μόνο αυτά τα τελευταία έξι κανάλια διατηρούνται έως και σήμερα.
Τη δεκαετία του 1920 η ρύπανση στα κανάλια ήταν σοβαρή και οι ανάγκες για την μετακίνηση με αυτοκίνητα μεγαλύτερη. Παρά την αντίσταση των κατοίκων, έως το 1924 οι επιχειρηματίες και οι «αρχές» της πόλης προσάρμοσαν τις υποδομές της ώστε να είναι εφικτή η υποδοχή αυτοκινήτων.
Τα περισσότερα από τα κανάλια μπαζώθηκαν ώστε να χρησιμοποιηθούν ως δημόσιοι δρόμοι.
Εως το τέλος του 1929 όλα τα αρχικά κανάλια της Βενετίας της Αμερικής είχαν μπαζωθεί και γίνει δρόμοι έτοιμοι να υποδεχθούν αυτοκίνητα. Ενα υπόγειο σύστημα υπονόμων οδηγούσε τα νερά των πάλαι ποτέ καναλιών στη θάλασσα.
Τα κανάλια που έγιναν δρόμοι μετονομάστηκαν πλήρως: το Aldebaran έγινε Market Street, το Coral έγινε Main Street, το Venus έγινε San Juan Avenue, το Lion έγινε Windward Avenue. Μόνο το Grand Canal κράτησε το όνομά του και είναι η σημερινή Grand Boulevard.