O Κρίστιαν Στέμπερ είναι ένας διάσημος Αυστριακός φωτογράφος, ο οποίος για πέντε χρόνια μελέτησε τη ζωή των ψαράδων της Πάρου, ενός επαγγέλματος που χάνεται χρόνο με τον χρόνο.
«“Λύκοι της θάλασσας”. Δεν πρόκειται για ένα από τα πιο φιλικά παρατσούκλια, αλλά οι χτυπημένοι από τον καιρό ψαράδες που πλέουν στα γαλανά νερά του ελληνικού νησιού της Πάρου μάλλον δεν δίνουν σημασία» γράφει το CNN, σχολιάζοντας τη δουλειά του Αυστριακού φωτογράφου, από τον οποίο πήρε συνέντευξη και η οποία τιτλοφορείται φυσικά «Λύκοι της θάλασσας».
Ο Κρίστιαν Στέμπερ
«Είναι ένα ειδικό είδος ανθρώπου» αναφέρει ο Στέμπερ ο οποίος πέρασε τόσα χρόνια καταγράφοντας τις ζωές τους. «Για αυτούς υπάρχει μόνο η βάρκα, η θάλασσα και τα ψάρια. Τίποτε άλλο», προσθέτει.
Το αμερικανικό δίκτυο αναφέρει στο αφιέρωμά του πως ο Στέμπερ ξεκίνησε να φωτογραφίζει τους «λύκους» της Πάρου το 2010, έπειτα από συνεχείς επισκέψεις του στο νησί για διακοπές. Στην αρχή η δουλειά του εστίαζε στα καΐκια τους, «τα παραδοσιακά ξύλινα βαρκάκια που χωρούν ίσα-ίσα έναν ψαρά και την ψαριά του, πόσω μάλλον τα δίχτυα τους».
Αργότερα, κατάφερε -με δυσκολία βέβαια- να τους πείσει να ποζάρουν στον φακό του.
«Η δουλειά είναι δύσκολη και το εισόδημα ελάχιστο, έτσι δεν υπάρχει κανένα κίνητρο για τη νέα γενιά (σ.σ.: να ακολουθήσει το επάγγελμα)» είπε στον Στέμπερ ο Νικήτας Μαλαματένιος
«Πρέπει να γνωρίζεις το κάθε λιμάνι. Κάθε ένας από αυτούς έχει τη δική του οικογένεια -εντάξει δεν μοιάζουν με τη μαφία, αλλά πρέπει να γνωρίσεις το αφεντικό τους. Αν εκείνος τους πει να βγάλουν φωτογραφία, τότε πάνε. Δεν μπορείς να εμφανιστείς έτσι απλά σαν τουρίστας και να αρχίσεις να βγάζεις φωτογραφίες» σχολιάζει ο διεθνούς φήμης φωτογράφος.
Ο δημοσιογράφος Μπάρι Νέιλντ που μίλησε μαζί του για λογαριασμό του CNN σχολιάζει πως «το αποτέλεσμα είναι ένα συγκινητικό σύνολο εικόνων που δείχνουν έναν τρόπο ζωής που πεθαίνει, αφού οι νέοι του νησιού, είτε οικογενειάρχες είτε επαγγελματίες στον χώρο της εστίασης, στρέφονται στα φθηνότερα ψάρια εισαγωγής».
«Η βάρκα θα σου δείξει τι είναι ζωντανό και αγαπάει τη ζωή το ίδιο με εμάς τους ανθρώπους. Της αρέσει να ζει μαζί με τους ανθρώπους. Οπως τα δελφίνια παίζουν με αυτήν, έτσι κάνει κι αυτή μαζί μας» δηλώνει ο Αλέξανδρος Κρίτσαλης
Ο δημοσιογράφος του αμερικανικού δικτύου στέκεται στο γεγονός πως ο Στέμπερ δημιούργησε ασπρόμαυρα πορτρέτα, όπου «διακρίνονται εντυπωσιακά οι ρυτίδες στα πρόσωπα τους, ερχόμενες σε αντίθεση με το μαύρο φόντο», ενώ δίπλα έχουν «συρραφεί» «οι έγχρωμες εικόνες των καϊκιών τους από ψηλά να πλέουν σε ένα μελανό φόντο».
Μεταξύ αυτών, δημοσιογράφος και φωτογράφος ξεχωρίζουν τον Γιάννη Περαντινό. Ο Παριανός ψαράς, που διανύει την έβδομη δεκαετία της ζωής του, έχει «ένα πρόσωπο τόσο απόκρημνο όσο και η ακτογραμμή κατά μήκος της οποίας πλέει με τη βάρκα του».
Ο Γιάννης Περαντινός
Υπάρχει όμως και ο Βαγγέλης Παρούσης, γύρω στα 60, ο οποίος μνημονεύεται από τον Στέμπερ, όταν εκείνος εξηγεί τη σχέση του με τη Μεσόγειο. «“Αν δεν βλέπω τη θάλασσά μου, δεν ζω” είπε ο Παρούσης. “Αν έπρεπε να μείνω στην Αθήνα, δεν θα επιβίωνα ούτε για 24 ώρες. Θα τρελαινόμουν”. Τέτοια είναι η εμμονή τους με το νερό», περιγράφει ο Στέμπερ και προσθέτει ότι σε μεγάλο βαθμό ήταν αδιάφοροι για το project του παρά τη συμμετοχή τους.
Ο Βαγγέλης Παρούσης
«Αφού τράβηξα φωτογραφίες το 2012, έκανα μια έκθεση στην Πάρο» λέει ο φωτογράφος από την Αυστρία στο CNN. «Τους κάλεσα όλους και τους είπα ότι θα έδινα στον καθένα από μία έξτρα κόπια του πορτραίτου τους. Αλλά τελικά ήρθε μόνο ένας. Οι οικογένειες ήρθαν -οι γυναίκες τους και τα αδέλφια τους. Οι υπόλοιποι δεν ενδιαφέρονται. Για αυτούς η ζωή είναι η θάλασσα και η βάρκα».
Ο Αθανάσιος Καραπέτης και η βάρκα του η Δέσποινα
Ο Στέμπερ ο οποίος γενικά εργάζεται στον χώρο της διαφήμισης, ξεκίνησε να φωτογραφίζει τα καΐκια των «λύκων της θάλασσας» από ψηλά χρησιμοποιώντας μια μικρή μηχανή την οποία ενσωμάτωσε πάνω σε ένα τηλεσκοπικό κοντάρι. Αργότερα, βρήκε ένα φορτηγό με ενσωματωμένο έναν γερανό 25 μέτρων, ο οποίος χρησίμευε για την ανέλκυση των σκαφών από το νερό και τη μεταφορά τους στα ναυπηγεία. Τελικά, αποδείχθηκε ιδανικός για αυτό που ήθελε να κάνει ο Στέμπερ.
Ο Παναγιώτης Βισαδάκης και η βάρκα του η Υπαπαντή
«Στα 18 μου έγινα ναυτικός και ταξίδεψα τον κόσμο ως ασυρματιστής. Οχι για ρομαντικούς λόγους, αλλά επειδή εκείνη την εποχή δεν υπήρχε τίποτε άλλο να κάνεις εδώ. Με έσωσε η βάρκα μου. Ηταν η άγκυρά μου που με έφερε πίσω στην Πάρο και με την οποία μπόρεσα να φτιάξω τη ζωή μου. Αυτή η βάρκα είναι η αγάπη μου» εξομολογείται ο Πέτρος Δαλέντας
Η αγάπη του για την Ελλάδα και κυρίως για το νησί της Πάρου είναι μεγάλη. Οπως αναφέρει ο δημοσιογράφος του CNN, πλέον είναι στη διαδικασία έναρξης ενός νέου φωτογραφικού project στο νησί στο οποίο αναζητεί αγροτικά επαγγέλματα υπό εξαφάνιση ή άλλους παραδοσιακούς τρόπους ζωής που απειλούνται να σβηστούν μια για πάντα από την πραγματική ζωή και να περάσουν στη μνήμη.
Οσο για την εξαφάνιση της αλιείας, ο Στέμπερ αναφέρει ότι οι ίδιοι οι ψαράδες της Πάρου παρά την κρίση στο επάγγελμά τους εξακολοθούν να έχουν μια «αξιοζήλευτη οπτική για τον κόσμο». «Για εμάς ακούγεται ότι δεν έχουν χρήματα, είναι σαν να μην έχουν τίποτα, αλλά αυτοί είναι ευτυχισμένοι. Είναι ευτυχισμένοι επειδή έχουν τις βάρκες τους και έχουν και τη θάλασσα» ομολογεί ο Στέμπερ.
«Οι ψαράδες τσίμπησαν το δόλωμα της ΕΕ κι έγιναν οι ίδιοι τα ψάρια» αναφέρει ο Κωνσταντίνος Στρατής
«Ο παππούς μου ήταν ψαράς. Τον φώναζαν δάσκαλο. Πήρα το όνομά του. Στην οικογένειά μου έχουμε πολλούς ψαράδες και ναυτικούς» λέει ο Φίλιππας Τσαντάνης
Ο Σπύρος Τσαντάνης και η βάρκα του Ευαγγελία-Στέλλα
Για να δείτε τη δουλειά του Κρίστιαν Στέμπερ στην Πάρο πατήστε ΕΔΩ ή επισκεφθείτε τη σελίδα του στο Facebook