Η Ελλάδα είναι ουσιαστικά χρεοκοπημένη. Ο χρόνος εξαντλείται και ομοίως η υπομονή των πιστωτών. Κι όμως, η αίσθηση των Ευρωπαίων είναι ότι μια ελληνική χρεοκοπία δεν θα δημιουργούσε προβλήματα στην ένωση.
Όπως αναφέρει το Foreign Policy, η κοινή γνώμη στη Γερμανία, κατά πλειοψηφία, επιθυμεί την αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ. Άποψη που δείχνει να συμμερίζεται και μια σημαντική ομάδα επενδυτών, πάντα σύμφωνα με τελευταίες έρευνες. Μάλιστα, και στις δύο περιπτώσεις ο κίνδυνος «μόλυνσης» φαίνεται να εκτιμάται ως μικρός.
Όλα αυτά δείχνουν πως η πορεία της Ελλάδας στο ευρώ μπορεί να καταλήξει όπως ξεκίνησε. Το 2000 μπήκε στην ένωση με το επιχείρημα ότι «είναι μια μικρή χώρα και δεν θα έχει τόση σημασία. Το άρθρο διερωτάται: Να ισχύει πλέον αυτό; Ή, μήπως, έχει να κάνει με το γεγονός ότι ενώ η υπόλοιπη Ευρώπη επιστρέφει στην ανάκαμψη, η Ελλάδα παλεύει ακόμη;
Το τελευταίο κεφάλαιο
Το τελευταίο κεφάλαιο στην ελληνική Ιστορία, αναφέρει το άρθρο, ξεκίνησε τον Ιανουάριο με την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία με την υπόσχεση ότι θα τερματίσει τη λιτότητα και θα κρατήσει τη χώρα στην Ευρωζώνη. Από τότε υπήρξε μια ανταλλαγή κατηγοριών και μια προσπάθεια από την ελληνική κυβέρνηση να καταργήσει νόμους που συνδέονταν με το μνημόνιο. Μόνο που έτσι ούτε να χρηματοδοτηθεί θα μπορούσε, ούτε και να επικυρώσει τη θέση της στο ευρώ. Για να φτάσει στο σημείο να πρέπει να πληρώσει στις 5 Ιουνίου το ΔΝΤ και να κινδυνεύει με χρεοκοπία.
Το άρθρο αναφέρει: «Τον μόνο που μπορεί να κατηγορήσει η ελληνική κυβέρνησης είναι τον εαυτό της., Ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να ''κάψει'' το μεγάλο πολιτικό κεφάλαιο και την καλή θέληση, ίσως λόγω της έλλειψης εμπειρίας ή ύβρεως (ή και τα δύο), χωρίς απτή πρόοδο. Και καθώς η κατάσταση της ρευστότητας στην Ελλάδα χειροτερεύει μέρα με τη μέρα και η πίεση των υποχρεώσεών της γίνεται μεγαλύτερη, το Grexit φαντάζει ως μια δυνατότητα. Κάτι που πλέον παραδέχεται και η Λαγκάρντ».
Ο εφησυχασμός
Ειδικά για την Λαγκάρντ, το άρθρο αναφέρει πως έντυσε την κατάσταση με έντονα χρώματα ώστε να στείλει στους Έλληνες συνομιλητές της το μήνυμα ότι ο χρόνος τελειώνει και απαιτείται συγκεκριμένη δράση. Θα μπορούσε να λειτουργήσει ως μια κλήση αφύπνισης, εκτός και αν η χώρα οδεύσει προς τη χρεοκοπία.
Ο εφησυχασμός είναι ευρέως διαδεδομένος - μεταξύ των σχολιαστών, των επενδυτών, ακόμη και των φορέων χάραξης πολιτικής -, θεωρώντας πως ακόμη και την ύστατη στιγμή θα υπάρξει μια λύση. Αυτό έχει ενισχυθεί από την πεποίθηση ότι ο κίνδυνος μετάδοσης στην υπόλοιπη Ευρωζώνη είναι περιορισμένος σε σύγκριση με την περίοδο 2011-2012, κυρίως λόγω της προθυμίας της ΕΚΤ να απορροφήσει κρατικά ομόλογα. Η, δε, βελτίωση των οικονομικών προοπτικών της περιφέρειας των χωρών της Ευρωζώνης, όπως η Ισπανία και η Ιταλία, βοηθά επίσης να κατευναστούν οι ανησυχίες.
Το πολιτικό έδαφος
Κατά το άρθρο, τις επόμενες εβδομάδες θα μετατοπισθεί το έπος του ελληνικού χρέος σε πολιτικό έδαφος. Οι πιστωτές και οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης θα αναγκαστούν να εξετάσουν μια σειρά από άσχημα σενάρια. Σε αυτά περιλαμβάνονται τα εξής δεδομένα: η Ελλάδα να κηρύξει χρεοκοπία, να μην πληρώσει το ΔΝΤ, να εισάγει ελέγχους κεφαλαίων, να υπάρξει αναταραχή στις αγορές και να αυξηθούν τα CDS.
Το δεύτερο και πιο σημαντικό του εν λόγω σεναρίου είναι ότι τα μέλη της Ευρωζώνης θα αρχίσουν να εξετάζουν την αποχώρηση ενός μέλους που δεν μπορεί να ακολουθήσει τους κανόνες και έτσι να σπάσουν το «χρυσό κανόνα» που θέλει να μην υπάρχει έξοδος από το ευρώ.
Για να καταλήξει το άρθρο: «Με την άρνησή τους να κάνουν ό, τι χρειάζεται για να κρατήσουν την Ελλάδα εντός της νομισματικής ένωσης, αυτές οι χώρες εξετάζουν το ενδεχόμενο - αδιανόητο μέχρι πολύ πρόσφατα - ότι θα είναι σε θέση να φύγει μια χώρα (η Ελλάδα) χωρίς να σπάσει η υπόλοιπη δομή. Πώς θα γίνει αυτό παραμένει άγνωστο, αλλά αυτή τη φορά το Grexit είναι πραγματικά στο τραπέζι και οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην Ελλάδα και τους πιστωτές της, είναι πιθανό να λάβουν μια νέα δραματική στροφή».