Η συνεδρίαση του Eurogroup της 24ης Απριλίου συζητήθηκε ίσως όσο καμία. Οχι όμως για το τι αποφασίστηκε εκεί, αλλά για το τι συζητήθηκε στην αίθουσα που ήταν συγκεντρωμένοι οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης.
Μετά από τις πληροφορίες για «επίθεση» στον Γιάνη Βαρουφάκη από τους συναδέλφους του, ήρθε η συζήτηση για το αν ο Ελληνας υπουργός έχει καταγράψει τη σύσκεψη αυτή. Τώρα ο ίδιος δίνει τη δική του εκδοχή των γεγονότων.
Με ανάρτησή του στο blog, ο κ. Βαρουφάκης παραδέχεται ότι ηχογράφησε πράγματι μέρος του Eurogroup, αλλά τονίζει ότι επρόκειτο για τις απαντήσεις και τις παρεμβάσεις του, κάτι που όπως σημειώνει κάτι πάντα όταν μιλά εκτός κειμένου, προκειμένου στη συνέχεια να μπορεί να ανακαλέσει ακριβώς τα όσα διατύπωσε, ώστε να ενημερώσει τον πρωθυπουργό και το υπουργικό συμβούλιο.
Μεγάλο μέρος του κειμένου που δημοσίευσε ο κ. Βαρουφάκης περιείχε και βολές κατά δημοσιογράφων και ΜΜΕ, τους οποίους κατηγορεί ότι μετέδωσαν ψευδείς πληροφορίες για τα όσα συνέβησαν κατά τη διάρκεια της επίμαχης συνεδρίασης.
Διαβάστε αναλυτικά το άρθρο του Γιάνη Βαρουφάκη:
Η αλήθεια για τη Ρίγα
Ηταν η 24η Απριλίου. Η συνάντηση για το Eurogroup που γινόταν εκείνη την ημέρα στη Λετονία ήταν μεγάλης σημασίας για την Ελλάδα. Ηταν η τελευταία συνάντηση πριν από την προθεσμία (30 Απριλίου) την οποία είχαμε συλλογικά αποφασίσει (στο Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου) για μία συμφωνία στο σύνολο των μεταρρυθμίσεων που η Ελλάδα θα εφάρμοζε ώστε να «ξεκλειδώσει», εν ευθέτω χρόνω, το αδιέξοδο με τους πιστωτές μας.
Κατά τη διάρκεια εκείνης της συνεδρίασης του Eurogroup, που κατέληξε σε διαφωνία, τα ΜΜΕ άρχισαν να δημοσιεύουν διαρροές από την αίθουσα, παρουσιάζοντας στον κόσμο μία εξωφρενικά ψευδή εικόνα για το τι λεγόταν εντός της. Σεβαστοί δημοσιογράφοι και ΜΜΕ μετέδιδαν ψέματα και υπονοούμενα που αφορούσαν τόσο το τι οι συνάδελφοί μου φέρονταν να μου είπαν, όσο και τις υποτιθέμενες απαντήσεις μου και την παρουσίασή μου για την ελληνική θέση.
Οι ημέρες και εβδομάδες που ακολούθησαν κυριαρχήθηκαν από αυτές τις ψεύτικες ιστορίες τις οποίες σχεδόν όλοι (παρά τις σταθερές, χαμηλών τόνων, αρνήσεις μου) θεωρούσαν ότι ήταν ακριβείς αναφορές. Το κοινό, κάτω από αυτό το τείχος παραπληροφόρησης πείστηκε ότι κατά τη διάρκεια της συνάντησης του Eurogroup στη Ρίγα στις 24 Απριλίου, οι συνάδελφοί μου υπουργοί με αποκάλεσαν με προσβλητικούς χαρακτηρισμούς (τζογαδόρο, ερασιτέχνη, ότι σπαταλώ το χρόνο κτλ. ήταν κάποιες από αυτές τις προσβολές), ότι έχασα την ψυχραιμία μου και ότι, ως αποτέλεσμα αυτών, ο πρωθυπουργός αργότερα με έβαλε στο περιθώριο από τις διαπραγματεύσεις. (Αναφέρθηκε ακόμη ότι δεν θα πάει στην επόμενη συνάντηση του Eurogroup ή ότι θα ήμουν υπό την εποπτεία από κάποιον άλλο συνάδελφό μου υπουργό).
Βέβαια, τίποτα από τα παραπάνω δεν ήταν ούτε κατά διάνοια αλήθεια.
Οι συνάδελφοί μου υπουργοί ποτέ δεν με αποκάλεσαν με ο,τιδήποτε άλλο πέρα από συναδελφικούς, ευγενικούς, με σεβασμό όρους.
Ποτέ δεν έχασα την ψυχραιμία μου κατά τη διάρκεια εκείνης της συνεδρίασης ή σε κάποιο άλλο σημείο.
Συνεχίζω να διαπραγματεύομαι με τους συναδέλφους μου υπουργούς Οικονομικών, ηγούμενος της ελληνικής πλευράς στο Eurogroup.
Μετά, ήρθε το δημοσίευμα στο New York Times Magazine, που έθεσε την πιθανότητα καταγραφής εκείνης της συνεδρίασης του Eurogroup. Ξαφνικά, οι δημοσιογράφοι και τα ΜΜΕ που διέδιδαν τα ψέμματα και τα υπονοούμενα για τη συνάντηση της 24ης Απριλίου, άλλαξαν πλεύση. Χωρίς ίχνος απολογίας για το χείμαρρο αναληθειών που είχαν κυκλοφορήσει εναντίον για εβδομάδες, τώρα άρχισαν να με παρουσιάζουν ως «απάτη» που είχε «προδώσει» το απόρρητο του Eurogroup.
Σήμερα το πρωί αναφέρθηκα στο θέμα, στην εκπομπή του Αντριου Μαρ στο BBC1. Δράττομαι της ευκαιρίας για να γράψω την αλήθεια και εδώ:
Οπως είπα στον Αντριου Μαρ, συχνά καταγράφω τις παρεμβάσεις μου και τις απαντήσεις μου στο κινητό μου τηλέφωνο, ιδιαίτερα όταν μιλώ εκτός κειμένου. Ο λόγος είναι φυσικά ώστε να μπορώ να ανακαλώ τις ακριβείς φράσεις μου και κατά συνέπεια να ενημερώσω τον πρωθυπουργό, το υπουργικό συμβούλιο, το κοινοβούλιο κτλ. για ό,τι ακριβώς είπα. Το ίδιο έκανα στη συνάντηση στη Ρίγα και μετά, πίσω στην Αθήνα, χρησιμοποίησα αυτή την καταγραφή για να ετοιμάσω την ενημέρωση των συναδέλφων μου.
Τις επόμενες ημέρες αντιστάθηκα στο χείμαρρο των ψεμάτων που έρεε για εβδομάδες ως εκτός ελέγχου υπόνομος. Απείχα από όλες τις προκλήσεις και αρνήθηκα να αποκαλύψω οτιδήποτε ειπώθηκε στη συνάντηση. Ούτε καν δημοσιοποίησα το κείμενο των δικών μου ομιλιών (πόσο μάλλον την εγγραφή).
Στους επικριτές μου λέω αυτό: Δεν είχατε καμία διαρροή από εμένα κατά τη διάρκεια ή μετά από κάποια συνάντησή μου. Στην πραγματικότητα, κανείς δεν έχει σεβαστεί την εμπιστευτικότητα αυτών των συναντήσεων περισσότερο από εμένα. Ακόμη και τις ημέρες και εβδομάδες κατά τις οποίες προκλήθηκα από τα ψεύδη και τις προσωπικές επιθέσεις των ΜΜΕ που αφορούσαν αυτές τις συναντήσεις.
Στους Ευρωπαίους έχω να πω αυτό: Ισως είναι η ώρα να γίνουμε πιο σκεπτικοί για τη δημοσιογραφία στην οποία βασιζόμαστε ως πολίτες. Και ίσως θα έπρεπε να διευρύνουμε τους Ευρωπαϊκούς Θεσμούς στους οποίους λαμβάνονται αποφάσεις μνημειώδους σημασίας, εξ ονόματος των Ευρωπαίων πολιτών. Η μυστικότητα και ο αφελής Τύπος δεν αποτελεί καλό οιωνό για τη δημοκρατία στην Ευρώπη».