Σε σκληρό ύφος, ο συγγραφέας Απόστολος Διαμαντής, αναλαμβάνει στο tvxs να υπερασπιστεί τον υπουργό Παιδείας Αριστείδη Μπαλτά και επιτίθεται στον δημοσιογράφο της Καθημερινής Στέφανο Κασιμάτη.
Το άρθρο του έχει τίτλο «Μπαλτά στον Κασιμάτη!»
Γράφει ο Απόστολος Διαμαντής:
Ο τρόπος με τον οποίο η δημοσιογραφία του συρμού αντιμετωπίζει τον υπουργό Παιδείας είναι χαρακτηριστική της ποιότητας του δημοσιογραφικού και πολιτικού λόγου που κυριάρχησε μεταπολιτευτικά.
Προχθές, σε άρθρο του στην Καθημερινή, ο Στ. Κασιμάτης αποκάλεσε τον Μπαλτά καταθλιπτικό και έτοιμο να αυτοκτονήσει, σαν τον Αλτουσέρ! Επειδή, λέει, άλλαξε τον νόμο για την Παιδεία, που τον είχαν ψηφίσει σχεδόν όλοι οι βουλευτές!
Ποιοι βουλευτές τον ψήφισαν; Αυτοί που έφαγαν μαύρο και τώρα είναι σπίτι τους; Διότι, εάν έχουμε παρατηρήσει, μεσολάβησαν εκλογές. Και το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών ήταν το εξής: η μεν Διαμαντοπούλου απέτυχε, ο δε Μπαλτάς επέτυχε. Και ήρθε μία νέα πλειοψηφία στη Βουλή και ενέκρινε νέο νόμο. Το νόμο Μπαλτά. Οπότε;
Οπότε θέμα πολιτικής τάξεως δεν τίθεται. Ο λαός μίλησε. Πάμε παρακάτω. Ο Κασιμάτης τι ακριβώς είναι; Ποια ιδιότητα έχει, εκτός από το να γράφει ευφυολογήματα; Καμία ιδιότητα άλλη δεν έχει και κυρίως στα των πανεπιστημίων. Ποιοι είναι αρμόδιοι επ’ αυτού του ζητήματος; Οι καθηγητές, οι φοιτητές και οι υπάλληλοι. Αυτοί πρωτίστως. Τα πανεπιστήμια είναι κοινότητες αυτοδιοικούμενες εδώ και αιώνες. Από τον μεσαίωνα ακόμη. Δόθηκαν μάχες με νεκρούς για να έχουν αυτήν την ελευθερία και να μην έρχεται ο κάθε απίθανος δημοσιογράφος να επιβάλει τη θέλησή του. Αυτό σημαίνει ότι ούτε καν η Βουλή, η όποια Βουλή, δεν είναι εις θέσιν να ψηφίζει νόμους για τα πανεπιστήμια, δίχως την έγκριση αυτής της ελεύθερης κοινότητας. Δηλαδή δεν μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Διότι εάν κάνει ότι θέλει, θα ξεσηκωθεί ελεύθερη πανεπιστημιακή κοινότητα και θα υπενθυμίσει ότι αυτή κάνει εν τέλει κουμάντο στις αίθουσες.
Η προηγούμενη Βουλή, η Βουλή των μνημονίων δηλαδή, νόμισε ότι μπορεί να πετάξει έξω από τα πανεπιστήμια την εκπαιδευτική κοινότητα και να αναθέσει τη διοίκηση σε δικούς της εκπροσώπους, από το Σινσινάτι ή από το ΠΑΣΟΚ ή από την αγορά. Να βάζουν δίδακτρα, να πετάνε έξω φοιτητές που αργούν να τελειώσουν, να πετάξουν έξω τα βιβλία και τις εστίες, να πετάξουν έξω του υπαλλήλους, να κλείσουν τμήματα και σχολές και γενικώς να μας τινάξουν τα πέταλα. Και έφτιαξε τα εγκάθετα Συμβούλια Διοίκησης, τα οποία η νέα Βουλή ορθώς τα κατήργησε, ως μη αποδεκτά από την πανεπιστημιακή κοινότητα.
Κατόπιν τούτων, μαζεύτηκαν τα ορφανά του Γιώργου, του Σημίτη και του Παπαδήμου, μαζί με διάφορους αποτυχόντες βουλευτές, όπως η κα Διαμαντοπούλου, μαζί με συνταξιούχους καθηγητές όπως ο κ. Βερέμης- ο οποίος ειρρήσθω εν παρόδω αποκαλούσε στον ΣΚΑΙ την επανάσταση του 21 ως μια σύρραξη την οποία έλληνες και τούρκοι πρέπει ταχέως να ξεχάσουν- μαζί με δημοσιογράφους του στυλ Κασιμάτη, δηλαδή τι ώρα έφαγε στο Ντα Κάπο η Ραχήλ και τι κολιέ φορούσε, μαζί με ρεπόρτερ σε στυλ Πορτοσάλτε που δεν γνωρίζουν τη διαφορά μεταξύ προτύπου σχολείου, πειραματικού σχολείου και ιατρικής σχολής, όλοι αυτοί μαζί δηλαδή, ομού οργίστηκαν και επιτέθηκαν στον Μπαλτά, μη γνωρίζοντας προφανώς τον άνδρα.
Αποτέλεσμα μηδέν. Μηδέν εις το πηλίκιον, που θάλεγε και το πρότυπό τους, ο Γιώργος. Και ποιο είναι το αποτέλεσμα; Ότι αδίκως χάνουν τον καιρό τους και ξοδεύονται, μεταφέροντας με πούλμαν αγανακτισμένους σχολάρχες. Το νομοσχέδιο Μπαλτά εμετρήθη και ευρέθη βαρύτατο. Κανονικός Μπαλτάς, εφόσον τους αρέσουν τα λογοπαίγνια.
Αλλά δεν πρέπει να απογοητεύονται. Θα ξαναγίνουν εκλογές, θα ξαναβγεί βουλευτής η Διαμαντοπούλου με τον Μόσιαλο και τον Παπαδόπουλο, θα γίνει πρωθυπουργός και ο Στουρνάρας και τότε θα επιστρέψουν και οι καθηγητές από την Οκλαχόμα να μας διοικήσουν.
Έως τότε εμείς ακολουθούμε νομίμως τον παρόντα νόμο. Τον νόμο Μπαλτά.