Το εσωκομματικό θερμόμετρο ανέβασε κατακόρυφα η Κομμουνιστική Τάση ΣΥΡΙΖΑ, ασκώντας δριμύτατη κριτική στην Πολιτική Γραμματεία με αφορμή την ανακοίνωση που εξέδωσε έπειτα από τη συνεδρίασή της.
Τη στιγμή που απαιτείται από τον ΣΥΡΙΖΑ μία αποφασιστική στάση, η Πολιτική Γραμματεία δείχνει εικόνα πολιτικής ατολμίας, αμηχανίας και σύγχυσης, τονίζει η Κομμουνιστική Τάση, που σημειώνει ότι η ανακοίνωση που εκδόθηκε μετά από τη συνεδρίαση δεν περιλαμβάνει ούτε ένα ξεκάθαρο μήνυμα, παρά μόνο θολές και αφηρημένες εκκλήσεις.
Ακόμη, ασκείται έντονη κριτική στην ηγεσία που «αρνείται να αποδεχθεί την ίδια την πραγματικότητα», ενώ τονίζεται ότι χάθηκε πολύτιμος χρόνος και υπογραμμίζει ότι ο λαός περιμένει από την κυβέρνηση να αρχίζει να εφαρμόζει τις προεκλογικές της δεσμεύσεις.
Αναλυτικά η ανακοίνωση της Κομμουνιστικής Τάσης ΣΥΡΙΖΑ:
«Στην παρούσα κρίσιμη στιγμή για την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, όπου οι εκβιασμοί των δανειστών κορυφώνονται, απαιτείται από τον ΣΥΡΙΖΑ μια αποφασιστική στάση, που θα περιλαμβάνει το κατάλληλο εναλλακτικό πρόγραμμα ρήξης και μια επεξεργασμένη πρόταση για μαζική δράση. Δυστυχώς όμως, ο πυρήνας της ηγεσίας του κόμματος, η Πολιτική Γραμματεία (Π.Γ), με την ανακοίνωση που εξέδωσε μετά από την πολύωρη χθεσινή συνεδρίασή της, όχι μόνο δεν φαίνεται διατεθειμένη να εκφράσει αυτή την αναγκαία πολιτική κατεύθυνση, αλλά αντίθετα, δείχνει μια εικόνα πολιτικής ατολμίας, αμηχανίας και σύγχυσης. Η ανακοίνωση δεν περιλαμβάνει ούτε ένα ξεκάθαρο σύνθημα ή μήνυμα, αλλά μόνο θολές και αφηρημένες εκκλήσεις, χωρίς συγκεκριμένο πολιτικό «δια ταύτα».
Ο εργαζόμενος λαός αναμένει από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ μια ειλικρινή αποτίμηση της εμπειρίας της λεγόμενης διαπραγμάτευσης. Η ηγεσία όμως αρνείται να αποδεχτεί την ίδια την πραγματικότητα, που δείχνει ότι με αυτή τη φάρσα πολιτικής αυτο-παγίδευσης, ούτε χρόνος κερδήθηκε, αλλά ούτε και σύμμαχοι. Αντίθετα χάθηκε πολύτιμος χρόνος προετοιμασίας και κινητοποίησης του εργαζόμενου λαού για την αναγκαία ρήξη, ενώ οι μόνοι αληθινοί σύμμαχοι του ΣΥΡΙΖΑ, οι ευρωπαίοι εργαζόμενοι και η ευρωπαϊκή Αριστερά, μετά από την πολιτικά απαράδεκτη συμφωνία της 20ης Φλεβάρη έχασαν κάθε διάθεση για μαζική δράση, λαμβάνοντας από την κυβέρνηση ισχυρά μηνύματα υποταγής. Μετά από 3,5 μήνες αδιέξοδης «διαπραγμάτευσης» η Π.Γ αρκείται σε διαπιστώσεις για το πόσο «εμμονικοί» είναι οι δανειστές, λες και τα δείγματα γραφής που εκείνοι είχαν δώσει τα προηγούμενα χρόνια θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν έστω και την ελάχιστη αισιοδοξία για γενναιόδωρες παραχωρήσεις σε μια αντιμνημονιακή κυβέρνηση…
Ο εργαζόμενος λαός περιμένει από την κυβέρνηση να αρχίσει άμεσα να εφαρμόζει τις προγραμματικές της δηλώσεις. Αντί όμως η Π.Γ να εκφράσει πολιτικά αυτή τη λαϊκή απαίτηση ως θα όφειλε, συνηγορεί στην απαράδεκτη τοποθέτηση των προγραμματικών δηλώσεων στο παζάρι της «διαπραγμάτευσης» με τους δανειστές, που έχει σαν θλιβερό αποτέλεσμα τη μετάθεσή τους για το αόριστο μέλλον. Ακόμα χειρότερα, συναινεί στη διαστρέβλωση από την κυβέρνηση της ρητής λαϊκής εντολής για κατάργηση των Μνημονίων και της λιτότητας, εμφανίζοντάς την σαν εντολή να μην παραβιαστούν τάχα, κάποιες αδιευκρίνιστες «κόκκινες γραμμές»…
Ο εργαζόμενος λαός δεν ζητά απλά από την ηγεσία του κόμματος αφηρημένες διαβεβαιώσεις ότι οι απαιτήσεις των δανειστών «δεν θα γίνουν αποδεκτές», όταν μάλιστα στη πράξη γίνεται το αντίθετο και η κυβέρνηση έχει ήδη αποδεχθεί βασικές τους απαιτήσεις με το «πάγωμα» των κύριων μέτρων των προγραμματικών δηλώσεων και την κανονική πληρωμή δόσεων στους «θεσμούς» με τίμημα τη μερική στάση πληρωμών στο εσωτερικό της χώρας. Ο εργαζόμενος λαός περιμένει από την ηγεσία να πει τι σκοπεύει να κάνει έναντι της αδιαλλαξίας των δανειστών συγκεκριμένα, ποια είναι η εναλλακτική της πολιτική λύση, ποιό είναι το εναλλακτικό της προγραμματικό σχέδιο. Τίποτα όμως δυστυχώς, δεν λέει γι’ αυτά η ανακοίνωση της Π.Γ, σα να αποτελούν μικρολεπτομέρειες και όχι θεμελιώδη ζητήματα για τη ζωή των εργατικών και φτωχών λαϊκών οικογενειών...
Και για να αποφύγει το καθήκον να δώσει σαφείς πολιτικές απαντήσεις για όλα τα κρίσιμα ζητήματα που προαναφέρθηκαν, η Π.Γ καταφεύγει στην αφηρημένη επίκληση του «λαϊκού παράγοντα», καλώντας σε «μάχη για τη δημοκρατία και την αξιοπρέπεια». Προφανώς, ο λαός δεν πρέπει να μάθει το πως συγκεκριμένα ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει να οργανωθεί και να διεξαχθεί αυτή η μάχη, στη βάση ποιών διεκδικήσεων, με ποιες πολιτικές συμμαχίες, με ποια στάση έναντι της ελληνικής άρχουσας τάξης, με ποια πολιτική προοπτική.… Όλα αυτά συνιστούν περιττές λεπτομέρειες για την Π. Γ… Αυτό που προέχει για εκείνην είναι μια ανέξοδη δήλωση πίστης στη σημασία του «λαϊκού παράγοντα», που όμως φυσικά δεν είναι ποτέ δυνατό να κινητοποιηθεί και να βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις με αφηρημένα άνωθεν παραγγέλματα.
Αντί για ανέξοδα «προσκλητήρια μάχης» στο λαό, η Π. Γ θα έπρεπε πρώτα να απαιτήσει να μπουν σε θέση και σε πνεύμα μάχης τα ίδια της τα κυβερνητικά στελέχη, με άξονα μια νέα πολιτική που θα κινείται στη γραμμή της ρήξης με τους εκβιαστές δανειστές και τους έλληνες καπιταλιστές φίλους τους. Η Κομμουνιστική Τάση έχει αναπτύξει αναλυτικά την προγραμματική ουσία αυτής της γραμμής ρήξης. Μόνο στη βάση μιας τέτοιας νέας πολιτικής, που θα συνοδεύεται από ειλικρινή αυτοκριτική για την ολέθρια σημερινή γραμμή του ανέντιμου – «έντιμου» συμβιβασμού, θα μπορέσει να κινητοποιηθεί μαζικά ο εργαζόμενος λαός, προκαλώντας το αναγκαίο κύμα πανευρωπαϊκής και παγκόσμιας αλληλεγγύης».