Ταινίες της Εβδομάδας: Περιπέτειες, θρίλερ, ρομάντζα κι ένας γιόγκι [κριτική & τρέιλερ]

Ο γιόγκι Yogananda μάλλον θα σώσει την τιμή αυτής της φτωχής εβδομάδας η οποία έχει μεν περιπέτειες θρίλερ και ρομάντζα που όμως δεν υπόσχονται μεγάλες συγκινήσεις.

DEMONIC

• House of Horror
• Σκηνοθεσία : Ουίλ Κάνον
• Παίζουν : Μάριο Μπέλο, Φρανκ Γκρίλο, Κόντι Χορν, Μέγκαν Παρκ

Τι Συμβαίνει:

Tα Horror Movies με κύριο χαρακτηριστικό τους την κινηματογράφηση με ασταθή τύπου “ερασιτεχνική” λήψη είναι στο φόρτε τους υστερα από τις αναπάντεχες επιτυχίες ανάλογων εγχειρημάτων μετά το περίφημο The Blair Witch Project εδώ και 15 χρόνια που εμφανίστηκε και επισημοποίησε τη Σχολή κινηματογράφησης: «Ο Γιωργάκης κινηματογραφεί τη μαμά στα γεννέθλια». Έτσι αυτό που κάποτε θεωρείτο ανεπίτρεπτο λάθος, η κουνημένη ερασιτεχνική λήψη, τώρα έγινε ο πιο σκληρός νόμος επιτυχίας. Αυτά έχει η ζωή του καλλιτέχνη.

Πάντα βέβαια εξαρτάται το πώς χρησιμοποιεί κανείς αυτό το εφέ. Κάποιες φορές καταντάει εκνευριστικό και αρνητικός παράγοντας.

Στη περίπτωσή μας προκαλεί εκνευρισμό. Εδώ βέβαια εκτός απ τα τετριμμένα κλισέ τρόμου με τις απότομες εμφανίσεις διαβολικών πνευμάτων, έχουμε και τις κάμερες των παιδιών που καταγράφουν το συμβάν αλλά κατά ένα γκαντέμικο τρόπο δεν καταγράφουν το φονιά. Έτσι ο ντεντέκτιβ Μάρκ Λιούις Φρανκ Γκρίλο) και η ψυχολόγος Ελίζαμπεθ Κλάιν (Μαρία Μπέλο) έχουν μπόλικη δουλειά καθώς προσπαθούν να εξιχνιάσουν αυτό το πολλαπλό έγκλημα. Θα ανακρίνουν τον μόνο επιζώντα από μια παρέα παιδιών που σφαγιάστηκαν στη διάρκεια μιας επικλησης πνευμάτων σε ένα απομονωμένο σπίτι.

Ο νεαρός τους εξηγεί ότι η παρέα αποτελούνταν από ερασιτέχνες κυνηγούς φαντασμάτων, με έντονο ενδιαφέρον για τα υπερφυσικά φαινόμενα και τις πύλες που ενώνουν τον κάτω κόσμο με τον δικό μας. Αποφάσισαν να κάνουν μια τελετή προσέλκυσης πνευμάτων στο μυστηριώδες μέρος και να κινηματογραφήσουν την δράση, έτσι ώστε να αποδείξουν την ύπαρξη φαντασμάτων.

Τα πνεύματα όμως ήταν κακιασμένα και μόλις ξύπνησαν άρχισαν τις μαχαιριές. Αυτό που ξεκίνησε σαν μια αθώα και ξέγνοιαστη πλάκα εξελίχθηκε σε μια βραδιά γεμάτη πιτσιλιές από μπόλικο αίμα. Τώρα οι δύο αστυνομικοί πρέπει να βγάλουν άκρη πότε με το footage απ τις κάμερες και πότε με την ανάκριση, ποιός σκότωσε ποιόν.

Η σκηνοθεσία είναι ένα συγκινητικό αφιέρωμα στα αυτονόητα εργαλεία του metier. Σκοτάδια, φακοί που χαλάει η μπαταρία, περίεργα αποτυπώματα, απόκοσμα πνεύματα και δόσεις τρόμου κάθε τρεις και λίγο. Το φιλμ απευθύνεται σε θεατές χωρίς πολλές ώρες πτήσης σε ταινίες horror. Αν θέλετε να τρομάξει το ανηψάκι σας και η μικρή 12χρονη Μαρία, είναι μια όμορφη ευκαιρία για μια τέτοια ανώδυνη έξοδο.

ΕΡΩΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΠΟΥΝΙΑ

• Les Combattants
• Σκηνοθεσία :Τόμας Κέιλι
• Παίζουν : Άντελ Χενέλ, Κέβιν Αζαίς, Αντουάν Λωράν Ουίλιαμ Λεμπγκίλ

Τι Συμβαίνει:

Ακόμα ένα αξιολάτρευτο γαλλικό σκουπιδάκι με καλό marketing πιασάρικο θέμα και βαρυφορτωμένο με πολλά βραβεία απ΄το φεστιβάλ των Καννών 2014. Προσωπικά μου φάνηκε σαν να πρόκειται για παραγγελία του γαλλικού υπουργείου αμύνης για να διευκολύνει τη στρατολόγηση νέων στον γαλλικό στρατό. Ο έρωτας των δυο νέων που σπεύδουν να καταταγούν στο summer camp των Γάλλων αλεξιπτωτιστών έχει μάλλον προσχηματικό χαρακτήρα καθώς η ταινία είναι παραγεμισμένη με πολλές σκηνές απ’ την εκπαίδευση των υποψηφίων επαγγελματιών του γαλλικού στρατού.

Η υπόθεση :

Ο Aρνό έχει μπροστά του ένα ανέμελο καλοκαίρι και πρόκειται να το περάσει με τους φίλους του στο χωριό και βοηθώντας τον αδελφό του που είναι ξυλουργός. Κάποια στιγμή θα συναντήσει τη Mαντλέν, μια όμορφη και σκληροτράχηλη κοπέλα, με καλογυμνασμένο σώμα και ένα σωρό εφηβικές προφητείες και τηλεοπτικές θεωρίες για το πώς μπορείς να επιβιώσεις όταν έρθει το τέλος του κόσμου. Εκείνος δεν έχει μεγάλες προσδοκίες, εκείνη προετοιμάζεται για το χειρότερο και σπρώχνει τον εαυτό της στα άκρα τρώγωντας ωμή τσιπούρα αλεσμένη με τα λέπια στο μπλέντερ! Όταν ο Αρνό μαθαίνει πως η Μαντλέν θα πάει στο καλοκαιρινό καμπ των γάλλων αλεξιπτωτιστών αποφασίζει να την ακολουθήσει. Οι κοινές εμπειρίες που θα αποκτήσουν “μακριά απ το σπίτι” θα τους φέρουν πιο κοντά ώστε να καταλάβουν πολλά ο ένας για τον άλλον.

Μια ταινία νεανικού ρομαντισμού και ενηλικίωσης με όμορφα πρόσωπα όπου κάποια θετικά της στοιχεία πνίγονται από τις σκηνοθετικές αφέλειες το άτολμο κι επίπεδο σεναριακό ξετύλιγμα. Η αναμενόμενη εξέλιξη και η άτολμη σκηνοθεσία αποκλείουν κάθε φρέσκια εικόνα που θα μπορούσε να μας κρατήσει το ενδιαφέρον. Ίσως η απεικόνιση του δάσους είναι ότι πιο ενδιαφέρον είδαμε.

Ο σκηνοθέτης σ’ αυτή την πρώτη του ταινία προτιμά να δείξει πως κατέχει τα βασικά του σινεμά, εις βάρος του δικού μας χρόνου που πάει χαμένος. Ποτό με ζεστό βουτυράτο ποπ κορν απαραίτητα.

AWAKE : THE LIFE OF YOGANANDA

• Σκηνοθεσία: Πάολα Ντι Φλόρο, Λίζα Λίμαν

Τι Συμβαίνει:

Ένα ντοκιμαντέρ για τον θρυλικό Παραμαχάνσα Γιογκανάντα που μύησε τον δυτικό κόσμο σε μία νέα κοσμοθεωρία κι έγινε ευρύτερα γνωστός από το βιβλίο του, που ενέπνευσε και εξακολουθεί να εμπνέει γενιές και γενιές: «Η αυτοβιογραφία ενός Γιόγκι».

Ο Τζόρτζ Χάρισον των Beatles είχε ένα δωμάτιο γεμάτο αντίτυπα του βιβλίου για να χαρίζει στους φίλους του, και ο Στιβ Τζομπς ο ιδρυτής της Apple, είχε μόνο αυτό το βιβλίο στο i-pad του!

Ένα αντισυμβατικό βιογραφικό ντοκιμαντέρ με στόχο να εμπνεύσει τους θεατές να αφυπνιστούν. Να βρουν το φως και να νικήσουν το σκοτάδι των καιρών.

Δεν είναι μία ταινία μόνο για εκείνους που αγαπούν τη γιόγκα 
αλλά για όλους τους ανθρώπους που αγαπούν την ίδια τη ζωή!

Είναι τελικά η ιστορία της ίδιας της ανθρωπότητας: 
ο αγώνας όλων των ανθρώπων να απελευθερωθούν από τη δυστυχία και να επιδιώξουν τη διαρκή ευτυχία και την ψυχική πληρότητα.

ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ

• Une Promesse
• Σκηνοθεσία: Πατρίς Λεκόντ
• Παίζουν :Ρίτσαρντ Μάντεν, Άλαν Ρίκμαν, Ρεμπέκα Χολ

Τι Συμβαίνει:

Το σενάριο είναι βασισμένο σε νουβέλα του Στέφαν Τσβάιχ όπως μας πληροφορούν οι τίτλοι αρχής. Η ταινία υπόσχεται ένα γυαλισμένο ρομάντζο παλαιάς κοπής που προχωρά ολόισια, χωρίς πάθος, χωρίς καμία σύγκρουση, χωρίς ανταγωνιστές και χωρίς δράμα. Ο Φρήντριχ και η Σαρλοτ θα ζήσουν ένα επίπεδο ρομαντικό έρωτα σαν καρδιογράφημα απελθόντος. Το φιλμ απευθυνεται σε γυναίκες ξεχασμένες σε έναν ρομαντικό κόσμο που μάλλον δεν υπάρχει πια κι αναρωτιέται κανείς σε τι αποσκοπούν τέτοια σινε εγχειρήματα που μοιάζουν πολύ με μπανιερό των μπαιν μιξτ. Ο Γάλλος σκηνοθέτης Πατρις Λεκόντ, διαλέγει Βρετανούς ηθοποιούς, να παίξουν Γερμανικούς χαρακτήρες. Μήπως αυτό τα λέει όλα;

Στη Γερμανία του 1912. Ο Φρήντριχ Ζάις ένας φτωχός νεαρός, που έχει σπουδάσει χημεία βρίσκει δουλειά σε ένα γερμανικό εργοστάσιο χάλυβα. Ο βαθύπλουτος ιδιοκτήτης, Καρλ, εντυπωσιασμένος από τη δουλειά του, αναβαθμίζει το νεαρό σε γραμματέα και δεξί του χέρι. Καθώς η υγεία του Καρλ επιδεινώνεται και αναγκάζεται να παραμένει εσώκλειστος στο σπίτι του, προτείνει στον Φρήντριχ να μετακομίσει στον πύργο του. Από εκεί του αναθέτει να μεταφέρει τις αποφάσεις του στο εργοστάσιο και να φροντίζει να εκτελούνται. Στο σπίτι αυτό, γνωρίζει την κατά πολύ νεότερη σύζυγο του αφεντικού του, μια πανέμορφη γυναίκα. Όσο ο καιρός περνά, την ερωτεύεται σφόδρα, αλλά δεν τολμά να αποκαλύψει τα συναισθήματα του. Η Σαρλότ έχει τα ανάλογα συναισθήματα κι ένας ανομολόγητος έρωτας φουντώνει.

Μη φανταστείτε τίποτα ασυγκράτητα πάθη κλπ, ένας έρωτας comme il faut με ματιές κι αγγίγματα τύπου. Όταν ο Φρήντριχ φύγει στο Μεξικό απεσταλμένος του Καρλ, η Σαρλότ του δίνει μια υπόσχεση- όταν επιστρέψει σε δύο χρόνια, θα είναι ακόμα δική του. Σιγά την υπόσχεση. Ο μόνος άνδρας που μπορεί να ερωτευτεί τριγύρω, είναι ο γηραιός μπάτλερ. Οχτώ χρόνια όμως αργότερα, μετά τον πρώτο πόλεμο ο Φρήντριχ επιστρέφει στην πατρίδα του όπου τα πράγματα είναι ελαφρώς αλλαγμένα. Τα οχτώ χρόνια περνάνε σε πέντε λεπτά και γενικά όλη η ταινία περνάει και φεύγει προβλέψιμη σαν να μη μπορεί να συμβεί τίποτα το συνταρακτικό. Η ταινία κρατά την υπόσχεσή της και είναι βαρετή μέχρι το τέλος!

VICE: Η ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ

• Σκηνοθεσία: Μπραϊαν Μίλερ
• Παίζουν : Μπρους Γουίλις, Τόμας Τζέιν, Αμπίρ Τσίλντρες

Τι Συμβαίνει:

Η ταινία κινείται στην αύρα ή στα απόνερα άλλων επιτυχημένων ταινιών του σαγηνευτικού Μπρους Γουίλις του οποίου η καλοντυμένη παρουσία εδώ, έχει διαδικαστικό χαρακτήρα. Σ’ αυτή την ανεκδιήγητη βίαιη περιπέτεια ο Μπρους κάνει μια περιποιημένη αρπαχτή και κολλάει κάποια εύκολα ένσημα καθώς περιφέρεται στην ταινία σαν ο αμοραλιστής manager της Πόλης της Βίας που σκορπάει τυπικές διαταγές τριγύρω, του τύπου «άναψε το αιρ κοντίσιον θέλω δροσερό αέρα σ’ αυτό το χώρο.»

Ο Τζούλιαν (Μπρους Γουίλις) λοιπόν διευθύνει το Vice, ένα hi tech οίκο ανοχής όπου οι πελάτες μπορούν να εκπληρώσουν τις πιο βίαιες και τρελές φαντασιώσεις τους πάνω στις ρέπλικες υπαλλήλους που δείχνουν και σκέφτονται σαν αληθινοί άνθρωποι. Όταν μία από αυτούς (Άμπιρ Τσίλντερς) αποκτήσει δική της νοημοσύνη και αποδράσει, θα βρεθεί κυνηγημένη ανάμεσα στα πυρά των απεσταλμένων του Τζούλιαν, κι ενός αχτένιστου αστυνομικού (Τόμας Τζέιν), ο οποίος θέλει να κλείσει το Vice και να βάλει ένα τέλος στη βία.

Η ταινία θυμίζει κάτι από Blade Runners αλλά είναι ένα θλιβερό κακέκτυπο αυτής της στυλάτης ταινίας του Ρίντλεϊ Σκοτ.

Η ανεξέλεγκτη βία ξεχειλίζει σα βρώμικη σαπουνάδα στο σιφόνι του μπάνιου, με όλες τις σκηνές κυνηγητών να συμβαίνουν στο μπλε σκοτάδι μάλλον προσπαθώντας να κρύψουν την εικαστική γύμνια της ταινίας και την προχειρότητα της δουλειάς.

Αφήστε τα. Ούτε να γελάσεις δε μπορείς σ’ αυτήν την αφόρητα άχαρη και περιττή ταινία. Είναι μια ταινία για βαρέα ένσημα κριτικού κινηματογράφου.