Οι Ταινίες της Εβδομάδας [κριτική και τρέιλερ]

Λιγότερες ταινίες αυτή την εβδομάδα και μια βουτιά στα ρηχά νερά μιας λίγο βαρετής κινηματογραφικής εβδομάδας! Οι Εκδικητές βέβαια θα σώσουν την παρτίδα και μερικές αίθουσες θα ανασάνουν λίγο. Απ’ τις υπόλοιπες ταινίες μόνο το ντοκυμαντέρ της Μαργκό Μπενασεράφ Araya προσφέρει ένα ελαφρό χάδι στην ψυχή με την γνήσια ποιητικότητα του. Τέλος την «Γυναίκα από Χρυσό» θα βγάλει απ την δύσκολη θέση, το πολυμήχανο παίξιμο της Έλεν Μιρεν.

EKΔΙΚΗΤΕΣ: Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ULTRON - ΗΠΑ / Περιπέτεια (2015)

• Αvengers: Age of Ultron
• Σκηνοθεσία : Τζος Γουέντον
• Παίζουν : Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, Σκάρλετ Γιόχανσον, Κρις Έβανς, Ελίζαμπεθ Όλσεν, Σάμιουελ Τζάκσον, Μάρκ Ράφαλο, Στέλαν Στάσγκαρντ, Τζέρεμι Ρένερ, Τζέιμς Σπέιντερ

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ:

Όταν ο Tony Stark, μετά την καταστροφή της S.H.I.E.L.D., προσπαθεί να ενεργοποιήσει ένα πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης που αποσκοπεί στη διατήρηση της τάξης, τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά. Για την ακρίβεια, πάνε εντελώς στραβά, καθώς δημιουργεί τον Utron, ένα εξελιγμένο ρομπότ που, όμως διακατέχεται από ιδέες μεγαλείου. Οι πανίσχυροι υπερασπιστές του πλανήτη Γη πρέπει να συνασπιστούν κατ’ επειγόντως, για να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Καθώς ο μοχθηρός Ultron εγείρεται εναντίον της ανθρωπότητας, οι Εκδικητές είναι οι μοναδικοί που μπορούν να αποκρούσουν τα φρικτά σχέδιά του. Περίεργες και ύπουλες συμμαχίες θα προκύψουν και θα προλειάνουν το έδαφος για μια μοναδική παγκοσμίου βεληνεκούς τιτανομαχία.

Γραμμένο και σκηνοθετημένο από τον Τζος Γουέντον (τρίτης γενιάς σεναριογράφο, Toy Story, Σπίτι στο Δάσος) είναι ένα παραλήρημα εντυπωσιακών σκηνών δράσης και περιπέτειας, άψογα δομημένων με ακαδημαϊκό κινηματογραφικό τρόπο. Χιούμορ, κινηματογραφική αφέλεια, χορογραφημένη δράση και μια περίεργη φιλοσοφική διάθεση περιλαμβάνονται στο πακέτο του blockbuster της Μάρβελ.

Η θρυλική παρέα των κόμικς αναλαμβάνει να εξολοθρεύσει τον Ultron ο οποίος πιστεύει πολύ απλά πως για να έρθει στη Γη η πολυπόθητη ειρήνη πρέπει να εξολοθρευθούν οι άνθρωποι!! Καλό όσο και πρωτότυπο statement που συμπληρώνει το προχωρημένο χιούμορ της ταινίας. Φιλμ που δεν ζητάει τίποτ άλλο απ΄το να σε αφήσει ευχαριστημένο.

ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΠΟ ΧΡΥΣΟ - Δράμα/ ΗΠΑ (2014)

• Woman in Gold
• Σκηνοθεσία : Σάιμον Κέρτιζ
• Παίζουν : Έλεν Μίρεν, Ράιαν Ρέϊνολντς, Ντάνιελ Μπριλ, Τσαρλς Ντανς, Κέιτι Χολμς, Μαξ Άιρονς, Τατιάνα Μασλάνι, Νέβε Γκάτσεφ

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ:

Εξήντα χρόνια μετά την απόδρασή της από τη Βιέννη κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, μία ηλικιωμένη Εβραία γυναίκα, η Μαρία Άλτμαν (Έλεν Μίρεν), ξεκινά την προσπάθειά της να ανακτήσει οικογενειακά κειμήλια που κλάπηκαν από τους Ναζί, μεταξύ των οποίων ο διάσημος πίνακας του Κλιμτ, «Portrait of Adele Bloch-Bauer I». Μαζί με τον άπειρο αλλά τολμηρό νεαρό της δικηγόρο (Ράιαν Ρέινολντς), αρχίζει μια μεγάλη μάχη που τους φέρνει στην καρδιά του αυστριακού καθεστώτος και το Ανώτατο Δικαστήριο των Η.Π.Α., και την αναγκάζει να αντιμετωπίσει δύσκολες αλήθειες για το παρελθόν. Η προσωπική της μάχη θα διορθώσει ένα άδικο που έστεκε για δεκαετίες και θα αποδείξει ότι η δικαιοσύνη είναι ανεκτίμητη.

Ο σκηνοθέτης Σάιμον Κέρτιζ επιμένει με μια αυστηρή σταθερότητα στην προβλέψιμη εξέλιξη της δικαστικής μάχης και στρέφει το ενδιαφέρον του στο να δείξει την σύγκρουση με την άκαμπτη λειτουργία της αυστριακής γραφειοκρατίας με την οποία τα βάζει η γηραιά κυρία Μαρία Άλτμαν. Ταυτόχρονα τον ενδιαφέρει να δείξει την δραματική ένταση από την επιθετική πρακτική των Ναζί της εποχής και την άγρια επίθεσή τους στους Εβραίους της Αυστρίας χρησιμοποιόντας όλα τα κλισέ που υπάρχουν. Η αναμενόμενη τελική έκβαση θα έρθει το ίδιο συνηθισμένα.

Η ανεπανάληπτη Ελεν Μίρεν που παίζει στα δάχτυλά της τους ρόλους της γνήσιας αριστοκράτισσας, χτίζει έναν πέρα για πέρα αληθινό, πεισμωμένο χαρακτήρα της ηλικιωμένης Εβραίας που με τη στάση της μπορεί να εμπνεύσει τους ανθρώπους να αγωνιστούν για να πάρουν αυτό που θέλουν ανεξάρτητα από τα εμπόδια που θα συναντήσουν. Κι αυτό ίσως είναι το κεντρικό σημείο όπου εδράζεται το ενδιαφέρον για την ταινία, αν παραλείψουμε σοφά τις όποιες φιλοσοφικές διδαχές της. Η Έλεν Μίρεν. Τίποτα άλλο.

ΜΟΜΜΥ - Δράμα / Καναδάς (2014)

• Σκηνοθεσία : Ξαβιέ Ντολάν
• Παίζουν : Αν Ντορβάλ, Σουζάν Κλεμάν, Αντουάν Ολιβιέ Πιλόν, Αλεξάντρ Γκογιέ

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ:

Μια δυναμική χήρα αναγκάζεται να επωμιστεί μόνη της όλο το βάρος της ευθύνης του ταραχοποιού, υπερκινητικού και συχνά βίαιου 15χρονου γιου της. Καθώς οι δυο τους προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα ζώντας κάτω από την ίδια στέγη και παλεύοντας να ανταποκριθούν στις καθημερινές προκλήσεις και στις απρόβλεπτες ανάγκες του σπιτικού τους, που δοκιμάζουν διαρκώς τη σχέση τους, η Κάιλα, η παράξενη νεοφερμένη γειτόνισσα από το απέναντι σπίτι, προσφέρει καλοπροαίρετα τη βοήθειά της.

Ένα ακόμη σκουπιδάκι της διεθνούς κινηματογραφικής λάσπης τυλιγμένο με το χρυσόχαρτο του επιτυχημένου μάρκετινγκ των διεθνών βραβείων και της αμετροεπούς κριτικής. Φυσικά και είναι βραβευμένη ταινία, φυσικά και είναι διεθνώς «αναγνωρισμένη» σαν μικρό αριστούργημα. Κάποια μινιμουμ στάνταρ όμως δεν τα περνάει με τίποτα. Όπως η ποιότητα του δράματος που θυμίζει σακούλα από μπουτίκ Πιερ Γκαρντέν δεκαετίας του 70, η αυθεντικότητα και η πειστικότητα των χαρακτήρων που είναι μέσα στο δήθεν μελόδραμα, ο αφηγηματικός ρυθμός της σεναριακής εξέλιξης που δεν είναι λιτός αλλά περιέχει περιττές παρατραβηγμένες σκηνές με υστερικούς καβγάδες, ο βαθμός πρωτοτυπίας της ιστορίας, η κραυγαλέα κινηματογραφική έκφραση και η ανύπαρκτη ευθυβολία των σκηνών, η οικονομία του κινηματογραφικού χρόνου, όλα βρίσκονται σε οριακό σημείο μετριότητας.

Φυσικά και δεν είμαι το μέτρο. Φυσικά αν δεν εμπιστεύεστε την άποψή μου δείτε το τρέηλερ και τολμήστε να περάσετε την συγκλονιστική εμπειρία να ακούτε δυο ώρες παραφθαρμένα γαλλoαγγλικά από μέτριους ηθοποιούς του μακρινού Κεμπέκ που υπερπαίζουν σαν να πάσχουν από μια μορφής καθυστέρηση που δεν είναι ακόμα ανιχνεύσιμη από την κινηματογραφική επιστήμη. Ah Mommy!

1001 ΓΡΑΜΜΑΡΙΑ - Δράμα (2015)

• 1001 Grams
• Σκηνοθεσία : Μπεντ Χάμερ
• Παίζουν : Αν Νταλ Τορπ, Λοράν Στόκερ, Περ Κρίστιαν Έλεφσεν

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ:

Σε κάθε χώρα φυλάσσεται κάτω από ειδικές συνθήκες ώστε να μην αλλοιώνεται το βάρος του, ένα πρότυπο χιλιόγραμμο, το γνωστό μας κιλό. Το πρότυπο αυτό συνιστά τη μονάδα αναφοράς και μέτρησης του βάρους. Η αυστηρή και γοητευτική αλλά και μοναχική Νορβηγίδα επιστήμονας Μαρίε συμμετέχει στο τακτικό ετήσιο παγκόσμιο συνέδριο στο Παρίσι σχετικά με την ακριβή μέτρηση του πρότυπου χιλιόγραμμου. Τα περιστατικά που θα της τύχουν σ’ αυτό το ταξίδι ρουτίνας, θα την αναγκάσουν να ζυγίσει της πραγματική της ζωή με καινούργια μέτρα και σταθμά.

Οι ατάκες που “γράφουν” τις λέει ο ετοιμοθάνατος πατέρας της Μαρίε: “Το μεγαλύτερο βάρος είναι να μην έχεις να κουβαλήσεις τίποτα στη ζωή. Και το “Την στιγμή που μαθαίνουμε πως να ζούμε είναι κι όλας αργά”. Μ’ αυτές τις βαριές φιλοσοφικές κουβέντες της Νορβηγικής γραμματείας, μάλλον τελειώνει και το ενδιαφέρον για το πόνημα.

Χαριτωμένα τακτοποιημένη αδιάφορη και ταυτόχρονα μπανάλ ταινία για παγωμένες Νορβηγίδες που βρίσκουν τον έρωτα σε γαλλικές συντηρητικές αγκαλιές. Αργή ρομαντική κομεντί με συγκινητικές πινελιές γαλλικής ευαισθησίας που αν δεν σας εκνευρίσουν θα σας φέρουν πιο κοντά με το ανυπόμονο συναίσθημα να παρατήσετε το Νορβηγικό κιλό και να πιείτε μια παγωμένη μπύρα στο πλησιέστερο πολύβουο Αθηναϊκό καφέ.

ΑRΑΥΑ - Ντοκιμαντέρ (1959)

• Σκηνοθεσία : Μαργκό Μπενάσεραφ

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ:

Ένα από τα ομορφότερα ντοκυμαντέρ που έχουν γυριστεί ever! Το φιλμ ασχολείται με τη καθημερινή ζωή των χωρικών της Aράγια που γυρίστηκε το 1959 και για πρώτη φορά παρουσιάστηκε το 2009. Θεωρείται και είναι, ισάξιο αντίστοιχων ταινιών ενός Φλάερτυ. Επιβλητικές εικόνες άγριας ομορφιάς ντύνουν την λυρική αφήγηση της Μαργκό Μπενασεράφ. Πρόκειται για ένα χωριό στις άγονες ακτές της Βενεζουέλας με τεράστια αποθέματα αλατιού. Το αλάτι ως γνωστόν πριν πέντε αιώνες είχε την αξία χρυσού και πολλές περιουσίες έγιναν από αυτό το εμπόριο. Άλλωστε επειδή τότε πληρώνονταν με αλάτι (salt) ονομάστηκαν Soldiers οι στρατιώτες.

Οι κάτοικοι της Αράγια ζούσαν αποκλειστικά από την εξόρυξη αλατιού μέσα απ το νερό της λιμνοθάλασσας που περικλείεται από μια χέρσα και εντελώς άνυδρη περιοχή. Επί 450 χρόνια, από την ανακάλυψή της από τους ισπανούς και μέχρι τη βιομηχανική επανάσταση, οι κάτοικοι της Αράγια ( οι Σαλινέρος) μάζευαν το αλάτι με τα χέρια, το έπλεναν και το στοίβαζαν σε μεγάλες κάτασπρες πυραμίδες.

Η σκηνοθέτις παρακολουθεί τη σκληρή κι εξαντλητική ζωή της οικογένειας Pareda. Μόλις πέσει η νύχτα ξεκινάει η εργασία για τη συλλογή του αλατιού. Μετά κάτω από τον εξαντλητικό ήλιο η οικογένεια ασχολείται με τις υπόλοιπες δουλειές όπως ψάρεμα την πώληση των ψαριών και την επιβίωση, ενώ η Κάρμεν το μικρότερο μέλος μαζεύει κοράλλια στην αγκαλιά της.

Η Μπενασερφ έκανε μια ποιητική ταινία με ξεκάθαρο αγνό πνεύμα παρατηρώντας την επιβίωση των απλών Σαλινέρος. Οι σινεφιλ θα απολαύσουν άδολο πραγματικό σινεμά που έχει τη δύναμη να ταράξει αισιόδοξα την ψυχή με το αληθινό κινηματογραφικό υλικό που κουβαλά.

Ο Ζαν Ρενουάρ είχε πει. Πάνω απ όλα μη κόβετε ούτε ένα καρρε απ αυτή τη ταινία.

Η ταινία βραβεύτηκε στο φεστιβάλ των Καννών το 1959.