Για τον Μάριο Ντράγκι δεν χωράει αμφισβήτηση: υπήρξε ένας πολύ επιτυχημένος τραπεζίτης. Μόνο που η συνεχιζόμενη κρίση στην Ελλάδα δοκιμάζει τις ικανότητές του ως πολιτικός. Το Politico γράφει για το κεντρικό δίλημμα του επικεφαλής της ΕΚΤ που είναι αν θα πρέπει να συνεχίσει να δίνει χρήματα στην Ελλάδα ή όχι.
«Ο Ντράγκι ήλπιζε ότι θα μπορούσε να κρατήσει την ΕΚΤ έξω από το ελληνικό τέλμα, αλλά όσο η κρίση βαθαίνει μπορεί να χρειαστεί να αποφασίσει τι να κάνει: να σώσει την Ελλάδα ή να διατηρήσει την αξιοπιστία του οργάνου που διευθύνει; Αποδεικνύεται ότι μπορεί να ασκεί τις πολιτικές της ΕΚΤ, αλλά δεν μπορεί να την κρατήσει εκτός της πολιτικής. Μέχρι τώρα, είχε εργαστεί σκληρά ώστε να διατηρήσει το πολιτικό κεφάλαιό του κρατώντας η ΕΚΤ εκτός πολιτικών διαμαχών – δύο φορές στην Ελλάδα και μια για την Ιρλανδία και την Πορτογαλία, τα κατάφερε. Το μόνο που χρειάστηκε να πει, το 2012, ήταν ότι η ΕΚΤ θα κάνει ό,τι χρειάζεται για το ευρώ».
Οι άσχημες επιλογές
Το ζήτημα, όμως, με την Ελλάδα είναι τελείως διαφορετικό και όπως αναφέρει το άρθρο, βρίσκεται αντιμέτωπος με άσχημες επιλογές. Είτε να τραβήξει την πρίζα και να αφήσει την Ελλάδα να παρασυρθεί μακριά από το ευρώ, είτε να λάβει έκτακτα μέτρα για να την κρατήσει. Μόνο που δεν πρόκειται να βρει πολλές κυβερνήσεις να του συμπαρασταθούν. Από τη στιγμή που ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ τη διακυβέρνηση της χώρας, ο Ντράγκι αποτραβήχτηκε και έδωσε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο ΔΝΤ και την Ευρωζώνη, Όμως, αυτή η ουδετερότητα δεν θα μπορεί να ισχύει για πολύ – ειδικά αν δεν υπάρχει συμφωνία μεταξύ της Αθήνας και των Βρυξελλών.
Το κλειδί
Το κλειδί είναι η εξουσία της ΕΚΤ επί των ελληνικών τραπεζών. Μετά την τραπεζική ένωση, η ΕΚΤ γνωρίζει πολύ καλά τι συμβαίνει στις τράπεζες, αναφέρει ο Νικολά Βερόν του Brugel. Τα πράγματα θα είναι διαφορετικά, όμως, αν η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να εκπληρώσει τις προσεχείς εβδομάδες. Η χρεοκοπία έρχεται σε πολλές μορφές και σχήματα, αλλά το κοινό χαρακτηριστικό όλων είναι ο πανικός. Η Λαγκάρντ, ήδη, έχει τονίσει τους κινδύνους που ενέχει μια πιθανή αθέτηση πληρωμών προς το ΔΝΤ, από πλευράς της Ελλάδας. Ο αντίκτυπος για τους επενδυτές και τους καταθέτες είναι δύσκολο να μετρηθεί, αλλά η ΕΚΤ θα πρέπει σχεδόν σίγουρα να παρέμβει. Με τις εκροές στις καταθέσεις να έχουν πλήξει τις ελληνικές τράπεζες, η ΕΚΤ προσφέρει ανάσες μέσω του ELA. Αυτό, όμως, δεν αλλάζει και πολύ την κατάσταση για τις ελληνικές τράπεζες που βρίσκονται σε επισφαλή θέση, δεδομένου ότι η ελληνική οικονομία επιδεινώνεται λόγω της πολιτικής αβεβαιότητας.
Σε περίπτωση χρεοκοπίας
Αν φτάσουν τα πράγματα σε ακραία φάση, η ΕΚΤ θα μπορούσε να σταματήσει την παροχή έκτακτης ρευστότητας, κάτι που θα προκαλέσει τραπεζική κρίση. Αυτό θα μπορούσε να αποτραπεί με μια νέα επιχείρηση διάσωσης από την Ευρωζώνη – δηλαδή ένα νέο πακέτο- κάτι όμως που δεν μπορεί να αποφασιστεί με βιασύνη από τη στιγμή που η Ελλάδα έχει κάψει όλες τις γέφυρες. Η άλλη επιλογή είναι να επιβληθούν έλεγχοι κεφαλαίων που μπορεί να είναι μια συναινετική λύση που προκρίθηκε στην Κύπρο το 2012.
Και συνεχίζει το Politico: «Αλλά το σενάριο ότι η ΕΚΤ θα τραβήξει το βύσμα από τις ελληνικές τράπεζες, δεν είναι ένα πιθανό μέρος μιας ευρύτερης συμφωνίας. Εάν μια συμφωνία δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί σε πιο ήρεμες περιόδους, πριν από προεπιλογή, είναι απίθανο ότι θα ήταν εφικτό μετά.
Αν η Αθήνα αποφασίσει μονομερώς να προχωρήσει σε ελέγχους κεφαλαίων, θα σήμαινε ότι το ελληνικό ευρώ δεν θα είναι πλέον πραγματικά ένα ευρώ, δεδομένου ότι δεν θα μπορούσαν να δαπανηθεί ελεύθερα στο υπόλοιπο της νομισματικής ένωσης. Αυτό θα ωθήσει την Ελλάδα στο δρόμο της εξόδου – κάτι που ο καθένας λέει ότι θέλει να αποφύγει.
Όλα αυτά προϋποθέτουν πως η ΕΚΤ θα διαδραματίσει αυστηρά το ρόλο που την υποχρεώνουν οι κανόνες της να παίξει. Στην πραγματικότητα, όμως, η ΕΚΤ διαθέτει τη διακριτική ευχέρεια, το οποίο σημαίνει ότι η επιλογή θα είναι πολιτική και όχι τεχνική. Ο Ντράγκι θα πρέπει να επιλέξουν μεταξύ του κινδύνου της διατήρησης μιας προβληματικής Ελλάδα στην Ευρωζώνη ή να την σπρώξει προς τα έξω».