Οι Ταινίες της Εβδομάδας [κριτική & τρέιλερ]

Ένας εντυπωσιακός πακτωλός 10 ταινιών κατακλύζει τις αίθουσες αυτή την εβδομάδα κάνοντας δύσκολη την κορυφαία προτίμηση. Οι επιλογές σας ξεκινούν απ την άκρα εξωκοινοβουλευτική καλλιτεχνική αριστερά με το ταιβανέζικο «Αδέσποτα Σκυλιά» και κλείνουν με την άκρα εμπορική δεξιά «Το Μυστικό της Ανταλάιν). Εκεί ανάμεσα υπάρχει το σεναριακό διαμάντι της Σουηδής Σουζάνε Μπίερ «Δεύτερη Αλήθεια» αλλά το γαλλικό Τίμημα της Δόξας που προσφέρει ένα πικρό χαμόγελο μικροαστικής αισιοδοξίας και ο σουρεαλισμός του Χοδορόφσκι.

ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΣΚΥΛΙΑ

• Stray Dogs
• Σκηνοθεσία: Τσάι Μινγκ Λιαγκ
• Παίζουν : Λι Κανγκ, Λου Γι Τσενγκ, Τσεν Σιανγκ Τσιι, Λι Γι Τσενγκ, Γου Γιν Κάι

Τι Συμβαίνει:

Βαρυφορτωμένη με βραβεία ταινία, hard core καλλιτεχνικού κινηματογράφου που απαιτεί υπομονή και γερά νεύρα για να τη δει κανείς. Αν τα πλάνα αφήγησης του Αγγελόπουλου σας φαίνονται αργά περιμένετε να δείτε τα πλάνα του Τσάι Μινγκ.

Το ρεκόρ του Ταϊβανέζου «σκηνοθέτη» σε αυτή την ταινία είναι το τελευταίο ακίνητο πλάνο διαρκείας περίπου 15 λεπτών ή μισού αιώνα.

Υποτίθεται ότι παρακολουθούμε την ιστορία ή κάτι τέτοιο ενός ανθρώπου -πλακάτ και της οικογένειας του στην σύγχρονη Ταϊβάν. Ο σκηνοθέτης διαλέγει μια σειρά ακίνητα πλάνα για να διηγηθεί την ιστορία του, τα οποία παρατάσσει χωρίς κάποιο προφανή ή συγκεκριμένο σε μας λόγο. Τα ίδια τα πλάνα δεν χαρακτηρίζονται από κάποια γεωμετρική λεπτότητα ή εξαιρετικής καλαισθησίας σύνθεση ή ποίηση. Απλώς είναι εκεί και είναι μεγάαλα. Παραδείγματος χάριν παρακολουθούμε τον πρωταγωνιστή ακίνητο να κρατά ένα πλακάτ περίπου πέντε ή έξι λεπτά φάτσα σε ένα πολυσύχναστο δρόμο. Βλέπουμε τον πρωταγωνιστή να τρώει κοτόπουλο σε κάποιο απόμερο μέρος για πέντε λεπτά περίπου. Τον βλέπουμε να ουρεί και βλέπουμε όλη τη διαδικασία αν φας μέχρι τέλους! (έλεος) Η τον παρακολουθούμε να περπατά στην απέραντη παραλία με τα παιδιά του για κάμποση ώρα. Το αποκορύφωμα είναι το πλάνο με το φάγωμα ενός ολόκληρου λάχανου σε real time το οποίο έχει αγοράσει η μικρή του κόρη από supermarket μισή ώρα νωρίτερα. Κάποια παιχνιδίσματα με τους ήχους της πόλης και τις ψυχρές εικόνες με το υγρό στοιχείο σε πρώτο πλάνο κρίνονται λιγάκι αφελείς για να ληφθούν υπ όψιν ως νεωτερισμοί ή χαρακτηριστικά εξέχουσας κινηματογραφικής γραφής.

Οι θεωρητικοί και οι εμβριθείς κριτικοί του σύγχρονου σινεμά κάτι βλέπουν σ’ όλα αυτά που εμείς αν και προχωρημένοι σινεφίλ δεν μπορούμε να αποκρυπτογραφήσουμε χωρίς κάποιο κυνισμό ή μισό χαμόγελο. Η σημειολογία του Ταϊβανέζου «σκηνοθέτη» πολύ μακριά από την ποίηση ενός Μπουνιουέλ, Αγγελόπουλου, ενός Πέκινπα ή έστω Τέρενς Μάλικ θεωρείται υψηλών προδιαγραφών και καταγράφεται ως τέτοια. Ίσως να φταίει και η εποχή. Τέλος πάντων.

Υπάρχει και αυτό το είδος κινηματογράφου το οποίο γίνεται ενθουσιωδώς δεκτό για άγνωστους σε εμάς λόγους από τα διεθνή φεστιβάλ όπως αυτό της Βενετίας στο οποίο ο σκηνοθέτης αποσπά διθυραμβικές κριτικές και βραβεία κατά συρροήν και κατ εξακολούθησιν. Η διεθνής κριτική βρίσκει στον κινηματογράφο του Τσάι Μινγκ Γιανγκ ανυπόφορα βαθύ με λεπτά νοήματα και μια εμπεριστατωμένη θεωρία περί καπιταλισμού και ζωής μοναδική και ανεπανάληπτη. Πράγματα τα οποία σε εμάς απλώς θυμίζουν το διάσημο και πάντα επίκαιρο παραμύθι του Κρίστιαν Άντερσεν «Τα Καινούργια Ρούχα του Βασιλιά». Θέλει υπομονή και αποφασιστικότητα η προβολή. Κινητήριος δύναμις είναι μόνο η περιέργεια...

Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΚΟΥΡ - Περιπέτεια (2014)

• Tracers
• Σκηνοθεσία: Ντανιελ Μπενμαγιόρ
• Παίζουν : Τέιλορ Λότνερ, Μέρι Αυγερόπουλος, Άνταμ Ράινερ, Ράφι Γκαβρόν, Λουτσιάνο Ακούνα Τζούνιορ

Τι Συμβαίνει:

Σπιντάτη περιπέτεια με μια εκπληκτική συμμορία που χρησιμοποιεί το παρκούρ για να αποφεύγει τη σύλληψη. Το φιλμ κινείται στη απολύτως πεπατημένη συνταγή, χωρίς όμως περιττές σκηνές και πάντα to the point προσφέροντας εντυπωσιακά κυνηγητά παρκούρ και σκηνές εντυπωσιακής δράσης πάνω στις στέγες του Μπρούκλιν. Η ταινία απευθύνεται αυστηρά σε ηλικίες teens και μόνο.

Ο Καμ (Τέιλορ Λότνερ) εργάζεται σε ταχυδρομική εταιρία και παραδίδει φακέλους με το ποδήλατό του. Μετά βίας βγάζει τα προς το ζην και ξεπληρώνει τα χρέη του που όλο και μεγαλώνουν. Κάποια στιγμή θα πέσει με το ποδήλατο του επάνω στη Νίκι, (Μέρι Αυγερόπουλος) μια μυστηριώδη και πανέμορφη τηνέιτζερ που θα τον παρασύρει στον ιλιγγιώδη κόσμο του παρκούρ και στην αγκαλιά της συμμορίας της. Η συμμετοχή του στην συμμορία του παρκούρ τον μεταφέρει σε μέρη που δεν έχει πάει ποτέ και του χαρίζει μια καλοπληρωμένη δουλειά υπό την επίβλεψη του αρχηγού της συμμορίας Μίλερ (Άνταμ Ράινερ). Ο Καμ θα ερωτευτεί τη Νίκι και τα πράγματα θα μπλέξουν όταν καταλάβει πως η αγαπημένη του είναι το κορίτσι του αρχηγού. Ο Καμ είναι το καλό παιδί που βρίσκεται στη λάθος πλευρά της ζωής. Η αναμενόμενη εξέλιξη είναι να μπλέξει. Η τελική πρόκληση είναι να απεμπλακεί από τον κόσμο αυτό που δεν είχε φανταστεί ποτέ.

Οι σκηνές της δράσης έχουν γυριστεί με κάμερα στο χέρι με καμεραμάν που κι αυτός κάποιες στιγμές πρέπει να κάνει παρκούρ. Το αποτέλεσμα είναι άκρως θεαματικό καθώς ο θεατής πολλές φορές έχει την αίσθηση του κυνηγητού από πρώτο χέρι. Μπορεί το σενάριο να μην είναι ευρηματικό αλλά τουλάχιστον δεν περιέχει αφέλειες και μελοδραματικούς έρωτες. Τα πάντα κινούνται με σκληρή ομοιογένεια χωρίς φιλοδοξίες για εναλλακτικές φρεσκαδούρες. Μια εξαιρετική περιπέτεια παρκούρ με την τέλεια γεύση της κλασικής αμερικανικής συνταγής.

Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ - Δράμα (2014)

• En chance til
• Σκηνοθεσία: Σούζανε Μπίερ
• Παίζουν : Νικολάι Κόστερ Βαλντάου, Ούλριχ Τόμσεν, Μαρία Μπονεβί, Νικόλαι Λι Κας, Μέι Άντερσεν

Τι Συμβαίνει:

Εκπληκτικής επινόησης σενάριο γύρω από μια ιστορία κλοπής νεογέννητου στη σημερινή Σουηδία. Ένα πολύ μακρινό ξαδελφάκι του σεναρίου ίσως είναι το Raising Arizona των αδελφών Κοέν ή το Gone baby Gone του Άφλεκ αλλά και πάλι υπάρχουν σημαντικές διαφορές. Πάντως πρόκειται για ένα μικρό κινηματογραφικό διαμάντι μέσα στη λάσπη της διεθνούς κινηματογραφίας κι έχει πάντα την αξία του όταν το ανακαλύπτεις απρόσμενα.

Ο Aντρέας (Νικολάι Κόστερ Βαλντάου) και ο Σιμόν (Ούλριχ

Τόμσεν) είναι συνάδελφοι αστυνομικοί και στενοί φίλοι παρ’ όλο που κάνουν διαφορετική ζωή. Ο μεν ένας οικογενειάρχης ο δε άλλος χωρισμένος και μόνιμος θαμώνας στα στριπτηζάδικα. Ξαφνικά στη ζωή των δυο φίλων όλα αλλάζουν όταν κάνουν έφοδο στο σπίτι ενός ζευγαριού τοξικομανών. Εκεί θα βρουν τον Σόφους ένα μωρό κλειδωμένο σε μια ντουλάπα που κλαίει και είναι μέσα στις ακαθαρσίες.

Απ’ την άλλη μεριά το τραγικό γεγονός του ξαφνικού και ανεξήγητου θανάτου του δικού του νεογέννητου αγοριού οδηγεί την Άννα ( Μαρία Μπονεβί) γυναίκα του Αντρέας σε βαθιά κατάθλιψη και στα όρια της αυτοκτονίας. Ο Αντρέας μη αντέχοντας να χάσει και τη γυναίκα του κάνει μια τρελή σκέψη. Να ανταλλάξει το δικό του νεκρό μωρό με το νεογέννητο των τοξικομανών που θεωρεί πως είναι ανίκανοι να το αναθρέψουν σωστά. Τελικά η ανταλλαγή γίνεται αλλά ταυτόχρονα ξεκινά κι ένα γαϊτανάκι απρόβλεπτων εξελίξεων που οδηγεί την ιστορία από την μια ανατροπή στην άλλη.

Η σκηνοθεσία σημαδεύει τον θεατή με το κεντρικό ηθικό της δίλημμα και δεν τον αφήνει σε ησυχία ούτε λεπτό με τις λιτές, γρήγορες και ευθύβολες πειστικές σκηνές που άλλοτε περιγράφουν κι άλλοτε σχολιάζουν με πίκρα και σαρκασμό την ανεπάρκεια του Ηθικού Νόμου και της Τιμωρίας. Η ταινία γρήγορα ξεπερνά τα όρια ενός θρίλερ και κινείται με ευελιξία στα απρόβλεπτα νερά του κοινωνικού δράματος με κινηματογραφική άνεση και χωρίς να ρίξει τον αφηγηματικό της ρυθμό. Η σκηνοθεσία άλλοτε συναισθηματικά κι άλλοτε αποστασιοποιημένα αφήνει τους ήρωες να μεταδώσουν την τραγικότητα του κόσμου τους και τη φουρτούνα των διλημμάτων χωρίς μελοδραματισμούς και αφέλειες. Όλα αυτά προς τέρψιν ημών των θεατών που παρακολουθούμε απτόητοι και παραδομένοι εντελώς στη μαγεία της κινηματογραφικής αφήγησης της Μπίερ που ξέρει να κάνει σινεμά. Η Μπίερ κάνει ταινίες που εξερευνούν τον ανθρώπινο πόνο την τραγωδία και την ανθρώπινη αδυναμία θέματα που βρίσκονται σε αφθονία στην Δεύτερη Αλήθεια. Μια ταινία που αξίζει να πληρώσει κανείς..

ΣΕ ΕΠΙΦΥΛΑΚΗ - Δράμα (2014)

• Qui Vive
• Σκηνοθεσία: Μαριάν Ταρντιέ
• Παίζουν : Ρέντα Κατέμπ, Αντέλ Έξαρχοπουλος, Ρασίντ Ντεμπουζ, Μούσα Μανσλί.

Τι Συμβαίνει:

Στην γνωστή γραμμή του γαλλικού κοινωνικού νεανικού δράματος κινείται η πρώτη ταινία της Μαριάν Ταρντιέ και χάρις το εύστοχο κάστινγκ με τη σωστή χημεία καταφέρνει να κερδίσει τις όποιες νόμιμες εντυπώσεις.

Ο Σερίφ (Ρεντά Κατέμπ) είναι γύρω στα τριάντα. Προσπαθεί να ξεκινήσει τις σπουδές του στη νοσηλευτική. Παράλληλα για να βγάλει τα προς το ζην, εργάζεται ως φύλακας σε εταιρεία σεκιούριτι. Όταν θα περάσει επιτυχώς το γραπτό μέρος των εξετάσεων και θα γνωρίσει την Τζενύ, (Αντέλ Εξαρχόπουλος) μια γυναίκα που του αρέσει, φαίνεται πως η ζωή αρχίζει να του χαμογελά ξανά. Ωστόσο, μια συμμορία παιδιών που συχνάζουν στο εμπορικό κέντρο όπου εργάζεται τον ενοχλούν συστηματικά. Για να τα ξεφορτωθεί συμφωνεί με έναν γνωστό του να τον βοηθήσει και σαν αντάλλαγμα ο Σερίφ θα πρέπει να τον ενημερώσει εμπιστευτικά για μια προσεχή αποστολή φορτίου. Ωστόσο κατά τη διάρκεια εκείνης της νύχτας, η κατάσταση ξεφεύγει από τον έλεγχο...

Η σκηνοθέτις προτιμά να αφηγηθεί την ιστορία της με αληθοφάνεια και είναι τέτοια η πρεμούρα της, που θυσιάζει πολύ κινηματογραφικό χρόνο σ’ αυτό. Έτσι ο ρυθμός του φιλμ “γονατίζει” και παύει να αφορά τον μέσο θεατή που δεν είναι γάλλος και δεν αναγνωρίζει (ούτε τον ενδιαφέρουν) τα φερσίματα και οι άσχετες “γαλλικές” λεπτομέρειες της ζωής των banlieu (περίχωρα). Ευτυχώς παραλείπονται όλες οι κλισέ μελοδραματικές σκηνές που θα μπορούσαν να υπάρχουν μεταξύ του ανασφαλούς Σερίφ και της Τζενύ κι έτσι η σχέση τους μένει καθαρή και κινηματογραφικά ωφέλιμη. Ταυτόχρονα όμως λείπουν και οι

απρόβλεπτες σεναριακές εξελίξεις στην υπόθεση που θα έδιναν έναν πιο δροσερό αέρα στη συνηθισμένη ιστορία “Boy Meets Girl”.

Ακόμα μια φορά η Αντέλ Εξαρχόπουλος προσφέρει αξία στην ταινία που συμμετέχει,(έστω και σε μικρή διάρκεια) φέρνοντας τη ζωντάνια, τη δύναμη της, αλλά και την ομορφιά της στον χαρακτήρα της Τζενύ, κάνοντας αμέσως τη σχέση μεταξύ του εύθραυστου Σερίφ και της Τζενύ πιστευτή και όμορφη. Η ταινία δεν υποκρίνεται πως θέλει να πει κάτι άλλο έξω απ αυτή την απλή ιστορία ενός νεαρού που ψάχνει να δει τι θα κάνει στη ζωή του ξεπερνώντας όσο πιο ανώδυνα μπορεί τις παγίδες που του παρουσιάζονται. Τίμια και απλά.

ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ ΜΕ ΨΥΧΗ - Δράμα (2014)

• McFarland
• Σκηνοθεσία: Nίκι Κάρο
• Παίζουν : Κεβιν Κόστνερ, Μαρία Μπέλο, Ραμίρο Ροντρίγκεζ, Κάρλο Πρατς, Τζόνι Ορτίζ, Ραφαέλ Μαρτίνεζ, Χέκτορ Ντούραν, Σερτζιο Αβελάρ

Τι Συμβαίνει:

Πρόκειται για μια ταινία Ντίσνεϋ αν αυτό σας λέει κάτι. Γεμάτη αμερικανικές γραφικότητες για γενναίους κι άγνωστους αγωνιστές που στο τέλος μετά από σκληρή δουλειά, θα κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα στην Αμερική. Πού αλλού;

Ο προπονητής Tζιμ Γουάιτ (Kevin Costner) αναλαμβάνει τη σχολική ομάδα στίβου της McFarland, μιας μικρής κι άγνωστης καλιφορνέζικης πόλης. Επαγγελματικά δεν έχει άλλη επιλογή από το να τα καταφέρει σε μια κοινότητα λατινοαμερικανών που δεν έχει καμία σχέση με ό,τι ήξερε μέχρι τότε. Οι καταπληκτικές επιδόσεις στο τρέξιμο των αγοριών, αλλά και η αλληλεγγύη μεταξύ τους, τον εντυπωσιάζουν και ο προπονητής Τζιμ Γουάϊτ θα βάλει τα δυνατά του και θα καταφέρει να φτιάξει μια ομάδα για τρέξιμο σε ανώμαλο δρόμο. Στο τέλος βέβαια όπως λέει η συνταγή θα απογειώσει την ομάδα.

Το ένα κλισέ διαδέχεται το άλλο με μαθηματική αλγοριθμική ακρίβεια σε ένα σενάριο χαλαρής γραφής, χωρίς κορυφαίες συγκρούσεις και ζητήματα ζωής ή θανάτου. Η Νίκι Κάρο σκηνοθετεί την αληθινή αυτή ιστορία ακολουθώντας την πεπατημένη συνταγή. Ο Κόστνερ που είναι ταμαμ για το ρόλο, παίζει τον Αμερικανό οικογενειάρχη, προπονητή και δάσκαλο μιας μικρής πόλης της Καλιφόρνια χωρίς κάποια εσωτερική ένταση, σχεδόν άτονα. Κάθε περίεργη σκηνή έχει κουρευτεί και όλα οδηγούν χαλαρά στο προβλέψιμο φινάλε. Η ταινία είναι σαν κάτι όμορφα τραγούδια που πρωτοακούς στο ραδιόφωνο και σου θυμίζουν κάτι απροσδιόριστο παραδοσιακό, όμως επειδή δε σε ενοχλεί και πολύ η μελωδία δεν αλλάζεις σταθμό. Απλώς περιμένεις να τελειώσει.

ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΗΣ ΔΟΞΑΣ - Κωμωδία (2014)

• La rancon de la gloire
• Σκηνοθεσία : Ξαβιέ Μποβουά
• Παίζουν : Μπενουά Πελβούρντ, Ροσντι Ζεμ, Πιτερ Κογιότ, Κιάρα Μαστρογιάννι

Τι Συμβαίνει:

Η ιστορία της ταινίας είναι πέρα για πέρα αληθινή και το γεγονός αυτό της δίνει μια περισσότερη βαρύτητα και ομορφιά. Κινηματογραφικά το φιλμ αυτό μάλλον αδικείται από την επιλογή των ηθοποιών, οι οποίοι δεν πείθουν και πολύ για κατατρεγμένοι και φτωχοί γαβριάδες της δεκαετίας του 1970.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’70, στη ήσυχη και μικρή Ελβετική πόλη Βέβι. Ο 40χρονος Εντί μόλις έχει αποφυλακιστεί και κάνει μια συμφωνία με το φίλο του τον Αλγερινό Οσμάν οτι μπορεί να μένει μαζί του σε ένα τροχόσπιτο εφ’όσον φροντίζει την 7χρονη κόρη του, όσο η μητέρα της βρίσκεται στο νοσοκομείο. Τα νοσήλεια της γυναίκας του Οσμάν είναι πενήντα χιλιάδες φράγκα, ένα ποσό άπιαστο για τον πάμπττωχο Αλγερινό. Είναι Χριστούγεννα, και η φτώχεια έχει κάνει τον Εντί να σκέφτεται με απελπισία πώς δεν έχει μία ούτε για δώρο.

Τότε είναι που ανακοινώνεται ο θάνατος του Τσάρλι Τσάπλιν, ο οποίος ως γνωστόν έζησε τα τελευταία 20 χρόνια της ζωής του στην Ελβετία. Στην τηλεόραση αποκαλύπτεται η μυθική περιουσία του. Ο Εντί αρχίζει να ονειρεύεται πως μπορεί να βγάλει μερικά λεφτά κι έχει μια τρελή ιδέα: αν έκλεβε το πτώμα του Τσάπλιν και ζητούσε λύτρα; Προτείνει στον Οσμάν τη “δουλειά” αλλά οι δύο φίλοι διαφωνούν τσακώνονται και χωρίζουν με αποτέλεσμα ο Εντί να βρει δουλειά σα κλόουν σε ένα τσίρκο.

Στο τέλος ο Οσμάν πείθεται να κάνει τη δουλειά γιατί δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αλλιώς τα έξοδα της γυναίκας του. Οι δύο τους ξεκινούν αυτό το ταξίδι στην παρανομία σαν ήρωες μιας τσαπλινικής κωμωδίας με την αφέλεια και την πονηριά που έκανε διάσημο τον μεγάλο Σαρλώ.

Σκάβουν τάφους και κάνουν τους μαφιόζους που δε μιλούν αγγλικά στα τηλέφωνα, προσπαθώντας να μιμηθούν αληθινούς κακοποιούς.

Ο σκηνοθέτης “βλέπει” τους ήρωες του μέσα απ το ύφος της τσαπλινικής κωμωδίας μόνο που οι ίδιοι απέχουν πολύ απ’ το να πείσουν ότι μπορούν να ενστερνιστούν και να παίξουν με το ύφος και την αφέλεια του διάσημου αλητάκου. Παρ όλα αυτά η ταινία κυλάει διασκεδαστικά μέσα σε ένα κωμικοτραγικό και απλοϊκό ύφος γκαφατζήδικης οικογενειακής περιπέτειας που μπορεί να χαρίσει ένα πικρό και ταυτόχρονα αθώο χαμόγελο στα χείλη μικρών και μεγάλων.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΑΝΤΑΛΑΪΝ - Αισθηματική (2014)

• The Age of Andaline
• Σκηνοθεσία: Λι Τολαντ Κρίγκερ
• Παίζουν : Μπλέικ Λάιβλι, Μίσιελ Χούισμαν, Έλεν Μπερστιν, Χάρισον Φορντ, Κάθι Μπέικερ, Άμάντα Κράου, Ρίτσαρντ Χάρμον

Τι Συμβαίνει:

Μπορεί να ζήσει κανείς χωρίς την αγάπη; Η Άνταλαϊν είναι 29 χρονών εδώ και οκτώ περίπου δεκαετίες, 
όμως θα αρχίσει να ζει πραγματικά όταν γνωρίσει τον έρωτα, στην πιο πρωτότυπη ερωτική ιστορία της χρονιάς
 με πρωταγωνιστές την Μπλέικ Λάιβλι, τον Μαϊκίλ Χιούσμαν και τον Χάρισον Φορντ.

Γεννημένη στις αρχές του 20ού αιώνα, η Άνταλαϊν Μπόουμαν ήξερε πως ποτέ δεν θα κατάφερνε να πάρει μια γεύση από τη μαγεία του 21ου αιώνα, μέχρι που ένα σχεδόν μοιραίο τροχαίο ατύχημα αλλάζει μια για πάντα τη ζωή της. Η Άνταλαϊν, μέσα σε μια φαινομενικά μαγική στιγμή, καταφέρνει να γλιτώσει οριακά από τον θάνατο και κατακτά την αιώνια νιότη. Στην ηλικία των 29 ετών, η νεαρή γυναίκα σταματά να μεγαλώνει, για τις επόμενες οκτώ σχεδόν δεκαετίες. Ζει μια ζωή μοναχική, προσπαθώντας να κρατήσει κρυφό το μυστικό της, το οποίο γνωρίζει μόνο η ηλικιωμένη, πια, κόρη της.

Όμως, μια τυχαία συνάντηση με τον χαρισματικό Έλις Τζόουνς (Μαϊκίλ Χιούσμαν) αναβιώνει το πάθος της για ζωή και έρωτα, και η Άνταλαϊν για πρώτη φορά μοιάζει έτοιμη να μοιραστεί τη ζωή της με κάποιον. Όταν το μυστικό της κινδυνεύει κατά τη διάρκεια ενός σαββατοκύριακου στο σπίτι των γονιών του (Χάρισον Φορντ και Κάθι Μπέικερ), η Άνταλαϊν παίρνει μια απόφαση που θα αλλάξει την ζωή της για πάντα.

ΑΝΑΡΧΙΑ - Δράμα (2014)

• Cymbeline
• Σκηνοθεσία: Μάικλ Αλμερέιντα
• Παίζουν : Εντ Χάρις, Ίθαν Χωκ, Μίλα Γιόβοβιτς, Τζον Λεγκουιζάμο, Ντάκοτα Τζόνσον,Πεν Μπάντζλεϊ, Αντόν Γιελτσιν, Μπιλ Πούλμαν, Ντέλροϊ Λίντο

Τι Συμβαίνει:

Εξαιρετικά τολμηρή και φιλόδοξη προσπάθεια μεταφοράς στο σινεμά αλλά και στη σύγχρονη εποχή του Σαιξπηρικού έργου Κυμβελίνος από τον Μικαελ Αλμερεϊντα που έχει κάνει κάτι ανάλογο πριν 14 χρόνια με τον Άμλετ. Εδώ ο Βασιλιάς της Αγγλίας Κυμβελίνος (Εντ Χάρις) ως αρχηγός μιας συμμορίας μοτοσυκλετιστών εμπόρων ναρκωτικών της Νέας Υόρκης τα βάζει με τη διεφθαρμένη αστυνομία της πόλης. Ταυτόχρονα η παράνομη σχέση της κόρης του Ιμογένης (Ντακότα Τζόνσον) με ένα απ’ τα πρωτοπαλίκαρά του τον σκέιτμποαρντερ Πόστουμο (Πεν Μπάτζλεϊ) θα πυροδοτήσει μια άνευ προηγουμένου τραγωδία όταν ο Ιθαν Χωκ στο ρόλο του δόλιου Ιάκιμου βάζει στοίχημα με τον Πόστουμο πως μπορεί να κοιμηθεί με την Ιμογένη του. Τελικά θα πείσει τον Πόστουμο ότι την έκανε δική του και θα κερδίσει το στοίχημα. Ο τελευταίος αναθέτει στον πιστό του υπηρέτη Πισάνιο (Τζον Λεγκουιζάμο) να σκοτώσει την Ιμογένη.

Το φιλμ «τρέχει» τις δυο ιστορίες αγάπης και εκδίκησης παράλληλα και γίνεται πότε ρομαντικό και πότε γκαγκστερικό προσπαθώντας να μείνει πιστό την σαιξπηρική ιστορία. Η ιστορία της Ιμογένης είναι και η πιο ενδιαφέρουσα γι αυτό και η ταινία αφιερώνει μεγαλύτερο μέρος σ’ αυτήν και δίκαια αφού η Ντακότα Τζόνσον δημιουργεί μια περίεργη περσόνα με σαιξπηρικό λόγο, πάνω στο φέρσιμο μιας σύχρονης τηνέιτζερ, χωρίς αυτό να ενοχλεί ακόμα και τον δύσκολο θεατή!

Η άποψη του σκηνοθέτη παρ’ όλες τις θεατρικές ελευθερίες που παίρνει, δεν ξενίζει και ενώ το όλο πόνημα εύκολα μπορεί να γίνει κιτς και τραγελαφικά γελοίο καταφέρνει να μείνει ισορροπημένο και να αποδώσει την ιστορία με την καλοπροαίρετη ανοχή μας. Με πυξίδα τον απαράμιλλο σαιξπηρικό λόγο ο πολύς Εντ Χάρις και οι υπόλοιποι πρωταγωνιστές διεκπεραιώνουν τους ρόλους τους χωρίς εκπλήξεις, πλην όμως το ερώτημα παραμένει. Σε τι εξυπηρετούν τέτοια κινηματογραφικά εγχειρήματα που ανεμίζουν μεν τη σημαία του ανατρεπτικού αλλά τελικά δίνουν την αίσθηση ότι κολυμπούν στα ρηχά νερά του εντυπωσιασμού. Οι θεατές θα κρίνουν.

Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

• La danza de realidad
• Σκηνοθεσία:Αλεχάντρο Χοδορόφσκι
• Παίζουν :Αλεχάντρο Χοδορόφσκι, Πάμελα Φλόρες Χερεμίας Χέρσκοβιτς

Τι Συμβαίνει:

O 85 χρονος Χοδορόφσκι χορεύει ανάμεσα στην φαντασία και την πραγματικότητα ξετυλίγοντας το μύθο της ζωής και του πεπρωμένου. Η ταινία παρακολουθεί ένα μικρό αγόρι που ζει στην φτωχική Τοπκαπίλα μια παραλιακή πόλη της Χιλής. Εκεί μπροστά στον μικρό Αλεχάντρο αποκαλύπτεται το σύμπαν της ζωής πότε μέσα απ’ τη σκληρή πραγματικότητα της οικογένειας και πότε μέσα από την ποιητική φαντασία διαφόρων γεγονότων της ζωής. Ο Χοδορόφσκι εξιστορεί τα πάθη του μικρού Αλεχάντρο ο οποίος ζει ανάμεσα στην φαντασία και την πραγματικότητα χωρίς να μπορεί να ξεχωρίσει αυτούς τους δυο κόσμους.

Τον μικρό Αλεχάντρο καθοδηγεί και συντροφεύει σε όλες τις δύσκολες στιγμές ο ηλικιωμένος Χοδορόφσκι σαν μια αόρατη μορφή που μόνο η κινηματογραφική κάμερα βλέπει. Μέσα από σκηνές όμορφου σουρεαλιστικού σινεμά ο σκηνοθέτης πότε διηγείται στιγμές απ τη ζωή του και πότε μέσα από μύθους και αλληγορίες αναπλάθει την πραγματικότητα όπως την έζησε ο ίδιος. Όπως ας πούμε όταν βάζει τον πατέρα του Άλεχαντρο, τον Χάιμε, να ξεκινά μια οδύσσεια με σκοπό να δολοφονήσει τον δικτάτορα της χώρας Ιμπάνεζ. Ο σουρεαλισμός του Χοδορόφσκι μπερδεύει τον ονειρικό κόσμο του τσίρκου με σκηνές της πεζής ζωής, φόβους, πάθη και ανομολόγητους πόθους με την Μητέρα και το Θάνατο. Κορυφαία σκηνή της ταινίας όταν η μητέρα βάφει τον μικρό Άλεσαντρο με μαύρη μπογιά ώστε ο ίδιος να γίνει ένα με το σκοτάδι και να μη το φοβάται πια. Στο τέλος βάφεται και η ίδια με μαύρο χρώμα και με το γυμνό μαύρο σώμα της όπως είναι, παίζει κρυφτό με το γιο της μέσα στο σπίτι. Ο Χοδορόφσκι κοιτάζει τη ζωή που έζησε και γίνεται από σπόντα διδακτικός αλλά έξω απ’ τη κοινή λογική. Περίεργα αυτοβιογραφικός καθώς είναι, διαπληκτίζεται με τα μυστήρια της ζωής, τους φόβους και τους ερωτικούς πόθους σε ένα ποιητικό διάλογο που αξίζει να συμμετάσχει κάνεις.

ΠΑΡΑΜΟΝΕΥΟΝΤΑΣ - Ψυχολογικό Θρίλερ 2014

• Lurk
• Σκηνοθεσία: Βασίλη Κατσίκη
• Παίζουν : Τες Σπέντζος, Πήτερ Γκέραλντ, Άρης Ατμπαν

Τι Συμβαίνει:

Αξιοσημείωτη ελληνική προσπάθεια για θρίλερ με μερικές αντιρρήσεις!

Ο καταξιωμένος Έλληνας σκηνοθέτης και σεναριογράφος ξεκινά ανεξέλεγκτος με τη δύναμη του auter και βάζει μπρος κάποια μάλλον ανεδαφικά σεναριακά σχέδια όπως φαίνεται εκ του αποτελέσματος. Η ταινία μοιάζει λίγο αμήχανη να υπερπηδήσει τα εμπόδια του σασπένς που υψώνονται μπροστά της και φαίνεται σα να προσπαθεί να διορθωθεί στο μοντάζ.

Σε αυτό εδώ το ψυχολογικό θρίλερ βλέπουμε στην εναρκτήρια σεκάνς την εισβολή κάποιου μασκοφόρου μια βροχερή νύχτα στην έπαυλη μιας νεαρής ξανθιάς η οποία είναι στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Από εδώ ξεκινούν να ξετυλίγονται πλάνα με μια αυθαίρετη διάταξη που περιλαμβάνει μπόλικα φλας μπακ απ’ όπου θα μάθουμε για μια ιστορία μυστηριωδών εξαφανίσεων, με δράστη έναν κατά συρροή δολοφόνο. Όλα αυτά μέσα από μια αγχωτική κινηματογράφηση με πίσω μπρος και μερικές αψυχολόγητες σκηνές που ξεστρατίζουν την διάθεση για θρίλερ. Ο σκηνοθέτης προσπαθεί να βάλει σε τάξη το παζλ που έχει στο μυαλό του με μικρές αυθαιρεσίες που σε μερικές σκηνές δεν πείθουν και πολύ. Μέσα σε όλη αυτή την κινηματογραφική τρικυμία η πρωταγωνίστρια προσπαθεί να επιβιώσει άλλοτε παίζοντας από μόνη της και άλλοτε υπερπαίζοντας σκηνές που λίγη σχέση έχουν με την παραμορφωτική ατμόσφαιρα θρίλερ που εξελίσσεται στην ταινία.

Παρ’ όλ αυτά το φιλμ κάνει αισθητή την παρουσία του στον παρεξηγημένο στη χώρα μας κινηματογράφο του ψυχολογικού θρίλερ και οριοθετεί μια θέση. Είναι ένα τόλμημα που χρειάζεται την ανοχή μας και δείχνει πώς το είδος μπορεί να αποκτήσει ρίζες στο εγχώριο σινεμά.