Η «ρωσοφιλία» της ελληνικής κυβέρνησης, έτσι όπως συγκεκριμενοποιείται από δηλώσεις και ενέργειες, δεν είναι τυχαία και σίγουρα δεν πηγαίνει κόντρα στο «λαϊκό αίσθημα» των μελών του κόμματος.
Ο Αλέξης Τσίπρας, από την προεκλογική εκστρατεία, είχε δηλώσει ευθαρσώς (εν είδει δέσμευσης) πως θα αποκαταστήσει και θα επεκτείνει τη γόνιμη συνεργασία της Ελλάδας με τη Ρωσία σε μια σειρά από τομείς.
Με την ανάληψη των καθηκόντων του έδειξε αμέσως τις προθέσεις του, όταν δέχθηκε τον πρέσβη της Ρωσίας στην Ελλάδα, πρώτο από όλους τους ξένους επισήμους και στη συνέχεια όταν αντιτάχθηκε στις ρωσικές κυρώσεις.
Όπως αναφέρει το Open Democracy, στο πλαίσιο ενός «πολυπολικού» διεθνούς συστήματος, ο Τσίπρας θεωρεί πως η Ελλάδα είναι κυρίαρχο κράτος και μπορεί να ασκεί τη δική του εξωτερική πολιτική. Έτσι, έχουν το δικαίωμα να διατηρούν σχέσεις με δυτικούς και μη δυτικούς παράγοντες Κατά τη διάρκεια του 2014, ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με άλλα αριστερά κόμματα της Ευρώπης (Podemos, Sinn Fein) είχε εκφράσει επιφυλάξεις για τις κυρώσεις που είχαν τεθεί στη Μόσχα, δίχως όμως να εμφανίζει μια άμεση φιλορωσική διάθεση ή να αφήνει υπονοούμενα.
Οι συνιστώσες
Το άρθρο αναφέρει πως ορισμένα τμήματα του ΣΥΡΙΖΑ, οι λεγόμενες συνιστώσες, έχουν εκφράσει εδώ και πολύ καιρό μια ζωντανή φιλορωσική συμπάθεια. Η βασική συνιστώσα, η Αριστερή Πλατφόρμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη δεν αφήνει αμφιβολίες στο τι πρεσβεύει. Ενώ άλλες με σαφή κομμουνιστική ταυτότητα (ΚΟΕ) τείνουν να εμφανίζονται ρωσόφιλοι «εξ ορισμού», καθώς εμφανίζονται να είναι έντονα ευκρωσκεπτικιστικές και να τάσσονται εναντίον του ΝΑΤΟ.
Μια στάση πατριωτική-εθνικιστική, αλλά και εξόχως ρωσόφιλη εμφανίζει και η πτέρυγα της «πατριωτικής Αριστεράς» η οποία αποτελείται από στελέχη που προέρχονται από το «παλαιό» ΠΑΣΟΚ, το ΔΗΚΚΙ και κάποιοι από το ΚΚΕ. Όλες αυτές οι δυνάμεις προσχώρησαν στον ΣΥΡΙΖΑ και κρίνουν θετική την προσέγγιση με τη Μόσχα.
Οι ΑΝΕΛ
Πάντως, δεν θα πρέπει να παραγνωρίζεται το γεγονός ότι και οι συγκυβερνώντες ΑΝΕΛ βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος. Στη ρητορική του υπάρχει έντονο το στοιχείο της κοινής ορθόδοξης ρίζας με τη Ρωσία, ενώ ο Πάνος Καμμένος συχνά πυκνά αναφέρει δημόσια πως η Ελλάδα θα πρέπει να στραφεί σε άλλες πηγές χρηματοδότησης για να βρει λύση στο χρέος της. Δεν διστάζει, δε, να λέει πως η Ρωσία μπορεί να εξελιχθεί σε αξιόπιστος οικονομικός και πολιτικός εταίρος σε σύγκριση με την «ηγεμονική και διεφθαρμένη Γερμανία».