Μπορεί το ακραίο σενάριο της χρεοκοπίας να έχει φύγει -προς το παρόν- από το τραπέζι, μετά τη συνάντηση Βαρουφάκη - Λαγκάρντ στην Ουάσινγκτον, αλλά είναι πολύ πιθανό να επανέλθει στα τέλη Απριλίου, οπότε και η Ελλάδα θα αναγκαστεί να προβεί σε νέες πληρωμές.
«Τι θα γίνει τότε;», διερωτάται ο γνωστός αρθρογράφος του Reuters και των New York Times Ούγκο Ντίξον. Η απάντησή του έχει απλή συλλογιστική: «Χωρίς χρήματα από τους πιστωτές της, η Αθήνα θα αναγκαστεί να πάει σε άτακτη χρεοκοπία. Αυτή τη φορά βρήκε κάποια χρήματα για να αποπληρώσει το ΔΝΤ, ενώ η εκροή καταθέσεων συνεχίζεται. Ωστόσο, η αριστερή κυβέρνηση έχει εξαντλήσει πλέον όλες τις τεχνικές της για να βρίσκει χρήματα και να βγάλει αίμα από την πέτρα. Εν τω μεταξύ, έχει χάσει ήδη δύο και κάτι μήνες με το να κάνει διαλέξεις στους πιστωτές της και να στέλνει αντιφατικά μηνύματα σχετικά με τις προθέσεις για να πάει σε χρεοκοπία. Συν του ότι δημοσιεύει ερασιτεχνικά σχέδια αναμόρφωσης του κράτους».
Κατά τον Ντίξον, αυτός που πρέπει να αναλάβει δράση, πλέον, είναι ο Αλέξης Τσίπρας και αυτό που οφείλει να κάνει είναι να πάρει πάνω του το πολιτικό κόστος, να δείξει ότι ενδιαφέρεται να ξεκινήσει συνεργασία με τους δανειστές και να πάρει κάποια αντιλαϊκά μέτρα. Είναι φανερό πως οι πιστωτές θέλουν να δουν κάποιες έμπρακτες αποδείξεις ότι η ελληνική κυβέρνηση προτίθεται να πάρει κάποια μέτρα.
«Αν ο Τσίπρας δεν πάρει το πολιτικό κόστος, με ό,τι αυτό σημαίνει για το εσωτερικό, και δεν λάβει αντιλαϊκά μέτρα και δεν προχωρήσει σε μια μακροπρόθεσμη συμφωνία, ο κίνδυνος θα είναι να συνεχίσει να λαμβάνει χρήματα, να διατηρήσει εκείνος την αντιφατική ρητορική του και τελικά η χώρα να οδηγηθεί στη χρεοκοπία», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Τα τρία ζητήματα
Θεωρεί, δε, πως στο Eurogroup της 24ης Απριλίου οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης θα πρέπει να επικεντρωθούν σε τρία ζητήματα. Αυτά είναι οι μεταρρυθμίσεις στις συντάξεις, τους φόρους και το τραπεζικό σύστημα.
Για το πρώτο ο Ντίξον αναφέρει πως ο Τσίπρας δείχνει απρόθυμος να σταματήσει τις εξαιρέσεις στα όρια ηλικία συνταξιοδότησης, ενώ προτίθεται να επαναφέρει την 13η σύνταξη σε πάνω από ένα εκατομμύριο συνταξιούχους. Ένα μέτρο που θα του κοστίσει περίπου 600 εκατομμύρια ευρώ, ενώ παράλληλα θέλει να πληρώσει άλλα 326 εκατομμύρια ευρώ σε επικουρικές συντάξεις. Έτσι, κατά τον Ντίξον, η πρόθεση του Τσίπρα είναι να προσφέρει «αγαθά» στους υποστηρικτές του, παρά να ικανοποιήσει πραγματικές ανάγκες.
Στο θέμα της φορολογίας, αναφέρει πως κάποια από τα μέτρα που πρότεινε η κυβέρνηση στους δανειστές κινούνται στη σωστή κατεύθυνση, εντούτοις δύσκολα θα μπορέσουν άμεσα να προσφέρουν χρήματα στα κρατικά ταμεία. Μπορεί οι βαθιές μεταρρυθμίσεις να είναι πιο σημαντικές από τη δημοσιονομική λιτότητα, αλλά αυτές δεν μπορούν άμεσα να προσφέρουν έσοδα.
Όσο για τον τραπεζικό τομέα, αναφέρει πως έχει αμαυρωθεί από τις πελατειακές σχέσεις και το στενό σύνδεσμο με το πολιτικό σύστημα. Κάτι που συνεχίζει να πράττει και η τωρινή κυβέρνηση. Φέρνει, δε, το παράδειγμα την απόφαση να αλλάξουν οι διοικητές στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας και τη Eurobank με ανθρώπους που βρίσκονται κοντά στη νέα κυβέρνηση και την παραίτηση του προέδρου του ΤΧΣ.
Κακή τράπεζα
Εν τω μεταξύ, η κυβέρνηση θέλει να δημιουργήσει τη λεγόμενη «bad bank» που θα διαχειρίζεται μερικά από τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια της βιομηχανίας. Κατά τον Ντίξον, αυτή είναι μια εξαιρετική ιδέα που θα μπορούσε να οδηγήσει στη δημιουργία καλών τραπεζών που θα παρέχουν και πάλι πιστώσεις στην πραγματική οικονομία, αλλά θα μπορούσε, όμως, να οδηγήσει και σε νέο κύκλο πελατειακών σχέσεων.
Για να καταλήξει: «Η Αθήνα έχει αποφασίσει να αποφύγει μια αντιπαράθεση με τους πιστωτές της - τουλάχιστον αυτή την εβδομάδα. Αλλά αν δεν ανασκουμπωθεί και δεν χρησιμοποιήσει το "παράθυρο" των δύο εβδομάδων και να προχωρήσει σε σοβαρές επισκευές, δεν θα είναι σε θέση να τις αναβάλλει επ' αόριστον».