Ποιος παράγοντας μπορεί να είναι ο πλέον ανασχετικός για την πρόοδο του ευρωπαϊκού σχεδίου; Οι λογής σκεπτικιστές θα πουν η αποξένωση των Βρυξελλών από τα τοπικά προβλήματα. Οι επικριτές θα υπερτονίσουν την ελληνική αναταραχή.
Στην πραγματικότητα, το γεγονός ότι η κάθε χώρα θέλει διαφορετικά πράγματα είναι ο μέγιστος λόγος. Σύμφωνα με την έρευνα της Eurostat που αναμεταδίδει ο Economist, το πόσο ευτυχισμένοι είναι οι λαοί της ΕΕ απηχεί τη διαφορετικότητα των ζητημάτων που τους απασχολούν.
Σε αυτή την κατηγοριοποίηση, ως συνήθως, οι πολίτες των σκανδιναβικών χωρών εμφανίζονται να είναι οι πλέον αισιόδοξοι και ευτυχισμένοι της Ευρώπης, με τη Δανία να αγγίζει το υψηλότερο ποσοστό (8,5 στους 10 εμφανίζονται ευτυχισμένοι). Η γεωγραφική θέση κάθε χώρας, αλλά και το πού ζει κάθε ένας έχει άμεση σχέση με τον τρόπο που βλέπει τα πράγματα. Έτσι, δεν είναι τυχαίο ότι οι Δανοί, οι Φινλανδοί και οι Σουηδοί ανήκουν στην πρώτη -θετική- κατηγορία και οι λαοί του Νότου της Ευρώπης συνωθούνται στη δεύτερη -την πλέον αρνητική- κατηγορία.
Οι πιο δυστυχισμένοι της Ευρώπης εμφανίζονται να είναι οι Πορτογάλοι, που «νικούν» στο νήμα την Ελλάδα. Ακολουθούν η Ιταλία και η Ισπανία, ενώ χαμηλά είναι και οι Γάλλοι.
Σε μια πιο εξειδικευμένη ανάλυση, οι άνθρωποι της Μεσογείου προτιμούν να ζουν στις πόλεις, ενώ όσοι βρίσκονται πλησίον του Αρκτικού Κύκλου εμφανίζονται να προτιμούν την αγροτική ζωή. Επίσης, στη νότια Ευρώπη οι οικογένειες με παιδιά είναι πιο ευτυχισμένες, σε σχέση με εκείνες της Ιρλανδίας και της Μ. Βρετανίας. Κοινό στοιχείο σε όλους τους λαούς είναι ότι νιώθουν πιο ευτυχισμένοι όταν είναι νέοι και λιγότερο όταν βρίσκονται στη μέση ηλικία. Οι διαφοροποιήσει εμφανίζονται ξανά στην τρίτη ηλικία. Οι γηραιοί Βορειοευρωπαίοι ξαναβρίσκουν το κέφι τους, σε αντίθεση με τους νότιους που ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες – μια κατάσταση που είναι απότοκη της κρίσης χρέους και των οικονομικών προβλημάτων στις χώρες του Νότου.