Spiegel: Ο παγκόσμιος χάρτης του δημόσιου χρέους -Η Ελλάδα είναι στο «κόκκινο» [εικόνα]

Αν και έχουν περάσει πέντε χρόνια, η κατάσταση έχει, περίπου, τους ίδιους πρωταγωνιστές. Τότε η Ελλάδα μπήκε σε πρόγραμμα βοήθειας, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία παρέπαιαν και ακολούθησαν η Ιταλία και η Ισπανία. Τώρα, η Ελλάδα παραμένει ξανά στο κέντρο του προβλήματος, τη στιγμή που οι άλλοι ξεφεύγουν από τη μέγγενη.

Η παγκόσμια οικονομική κρίσης, αίφνης, εξελίχθηκε σε κρίση χρέους συμπαρασύροντας τους πάντες: την Ευρώπη, αλλά και την άλλη πλευρά του Ατλαντικού από όπου και ξεκίνησε η φωτιά. Το γερμανικό περιοδικό Spiegel παρουσιάζει τον παγκόσμιο χάρτη του δημόσιου χάρτη εστιάζοντας στις χώρες που βρίσκονται (κυριολεκτικώς) στο κόκκινο. Με αυτό το χρώμα έχει «βαφτεί» στον εν λόγω χάρτη και η Ελλάδα, καθώς το ύψος του χρέους της σε σχέση με το ΑΕΠ είναι από τα υψηλότερα σε παγκόσμιο επίπεδο. «Η Ελλάδα εξακολουθεί να παραπαίει και βρίσκεται στα πρόθυρα της πτώχευσης, παρά το γεγονός ότι πήρε μέτρα λιτότητας και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που προβλέπονται από την γερμανική -κυρίως- συνταγή», αναφέρει το άρθρο.

Οι οικονομολόγοι και οι πολιτικοί κάνουν λόγο για μια «χαμένη δεκαετία» για την Ευρώπη - με λεπτές διαφορές μεταξύ τους. Ο παγκόσμιος χάρτης του δημόσιου χρέους για το 2015 δείχνει έκτυπα το δραματικό του πράγματος: δεν είναι μόνο ο συνήθης... ύποπτος στα κόκκινα (Νότος και Ελλάδα), αλλά και χώρες όπως η Γαλλία, οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ιαπωνία.

Από την ανάπτυξη του χρέους μετά το ξέσπασμα της κρίσης γίνεται φανερό πως οι χώρες του Νότου δέχθηκαν ένα ξαφνικό ράπισμα, βλέποντας τα αρνητικά μεγέθη να αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο. Σε αυτά τα χρόνια της βαθιάς κρίσης μόνο η Γερμανία κατάφερε να μειώσει το δημόσιο χρέος της, αλλά όπως τονίζουν οι αναλυτές αυτή η ειδική περίπτωση μπορεί να χαρακτηριστεί ως σταγόνα στον ωκεανό του χρέους. Συνολικά, η Ευρωζώνη δεν μπορεί να παραδεχθεί πως τα χρόνια από το 2010 και μετά είναι -επί της ουσίας- χαμένα.

Οι εμπειρογνώμονες της McKinsey αναφέρουν πως το μεγαλύτερο μέρος της Ευρωζώνη εξακολουθεί να φαίνεται παγιδευμένες σε δίλημμα: θέλουν να θέσουν το χρέος υπό έλεγχο, αλλά αυτό σημαίνει να εξυγιάνουν τους προϋπολογισμούς τους κάνοντας δραστικές περικοπές και ταυτόχρονα να δώσουν μεγαλύτερη τόνωση στην ανάπτυξη. Μόνο που αυτά τα δύο δεν μπορούν να συμβούν ταυτοχρόνως. Οι αναλυτές σημειώνουν πως οι διαρθρωτικές αλλαγές είναι η σωστή πορεία, μόνο που δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τρανό παράδειγμα είναι οι χώρες όπως η Ελλάδα που μετά από πέντε χρόνια δεν έχει καταφέρει να μειώσει το χρέος της και συνάμα οι πολίτες της συνεχίζουν να υποφέρουν.

Οι ελπίδες που υπάρχουν για να αναστραφεί η κατάσταση είναι το πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης που προωθεί και εφαρμόζει πλέον η ΕΚΤ, αλλά και η πτώση της τιμής του πετρελαίου.